ΟΙ, ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ!..

Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου

΄΄Χριστέ μου, για ποιους σταυρώθηκες;΄΄

Πάντα αυτός ο χώρος με τρόμαζε. Tο περιθώριο.

Παιδί, στα πρώτα μου γραψίματα, στο πρώτο μου τετράδιο, δεν καταλάβαινα γιατί υπήρχε αυτή η κάθετη γραμμή στη σελίδα.

Η μάνα μου, η δασκάλα μου μού φώναζαν: ΄΄Πρόσεχε! Μη βγαίνεις στο περιθώριο!΄΄

Μου ΄φευγαν τα έψιλον και τα άλφα κι έπρεπε να τα συμμαζεύω. Σβήσε, γράφε.

Και κάθε τόσο η φωνή των μεγάλων: Πρόσεχε, πάλι βγήκες στο περιθώριο.

Ποιος τράβηξε αυτή τη γραμμή και γιατί;

Τι πείραζε η ευθεία οριζόντια γραμμή, ο δρόμος της αλφαβήτας να γράφεται ως την άκρη της σελίδας και να μην έχουμε γραμματάκια ΄΄εκτός΄΄;

Αργότερα διέκρινα τη γραμμή στο σπίτι, στις οικογένειες, στις μικρές κοινωνικές ομάδες και ανατρίχιασα. Μόλις διακριτή βέβαια, διακριτική, θα έλεγα, αμυδρή.

Και πήγε κι έκατσε έξω από τη γραμμή το πολύ φοβισμένο παιδί, το ΄΄ανεπιθύμητο΄΄ άτομο, το ειδικό μέλος, το απροσάρμοστο πλάσμα, ο βαρετός γέροντας, η φτωχή, μακρινή συγγένισσα, ο κατ΄ επανάληψη άτυχος, το υπηρετικό προσωπικό.

Αλλά η μεγάλη γραμμή χαράχτηκε βαθιά στο σώμα της κοινωνίας.

Αμείλικτη, μελανή, αδιαπέραστη, αδυσώπητη.

Διαβάστε όλο το χρονογράφημα ΕΔΩ