Το ίδιο έργο και η τρικυμία

Έγκλημα και... τρικυμία

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. «Συμπτωματικά» η ΑΕΚ έπεσε θύμα ενός... ανθρωπίνου λάθους. Σε ένα ακόμα κρίσιμο ματς η διαιτησία αδίκησε πάλι την Ένωση και όχι τον αντίπαλο της. Σίγουρα πρόκειται για μια κακή συγκυρία, ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας και τίποτα άλλο. Μην πάει ο νου σας στο πονηρό απλά σε ένα ακόμα ματς η ΑΕΚ δεν είχε το δικαίωμα του 50-50 και πάμε για άλλα χωρίς να αλλάξει τίποτα όπως δεν

Πέραν όμως του εγκλήματος η ΑΕΚ αδικήθηκε και από τον ίδιο της τον προπονητή, που αντί να της προσφέρει λύσεις, την ξεχαρβάλωσε ανεπανόρθωτα. Η ποδοσφαιρική λογική καταργήθηκε αυτό το βράδυ στο ΟΑΚΑ και. όσο και να ψάξει κανείς, εξήγηση δεν θα μπορέσει να βρει.

Ενώ υπερέχει, η ΑΕΚ χάνει τον Λεονάρντο και την ταχύτητα της. Τα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα για την κίνηση που πρέπει να γίνει αλλά έρχεται η «κεραμίδα». Ο Γκούντγιονσεν όχι μόνο παίρνει τη θέση του Βραζιλιάνου αλλά καλείται να παίξει και τον ίδιο ρόλο. Φυσικά η ομάδα κουτσαίνει και χάνει τον ρυθμό της. Η ενέργεια με το μέσα-έξω του Φούντα απλά επιβεβαίωσε την απόλυτη τρικυμία στον πάγκο. Χωρίς καμία συνοχή η ομάδα προσπαθούσε μάταια να απειλήσει με όλο το παιχνίδι να έχει μεταφερθεί δεξιά όπου ο Γεωργέας (!) είχε τον ρόλο του δημιουργού.

Εκ των πραγμάτων η ΑΕΚ παραδόθηκε άνευ όρων σε έναν Παναθηναϊκό που απλά περίμενε και τα περίμενε όλα από τις κούρσες του Κουίνσι και τις ενέργειες του Νίνη. Οι «πράσινοι» εκτός από το επόπτη θα πρέπει να ευχαριστήσουν και τον προπονητή της ΑΕΚ για την ευκαιρία που τους... δωρίστηκε.

Η Ένωση από την άλλη δείχνει ότι έχει μέλλον με μια διοίκηση όμως που θα μπορεί να την προστατέψει από «ανθρώπινα λάθη» και με ένα προπονητή που θα μπορεί, τουλάχιστον, να κάνει τα αυτονόητα.

Ίδιο έργο οι διαιτητές, ίδιο έργο και ο "Κωστέ"

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Έφυγε και αυτή η χρονιά. Εννοείται μόνο για χαρές και πανηγύρια δεν προσφέρεται. Ήταν μακράν η πιο περίεργη, πιο... κακόγουστη, μίζερη χρονιά της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Από τα αγωνιστικά μέχρι τα διοικητικά. Ξεκίνησες με Χιμένεθ - Αδαμίδη και τελείωσε με Κωστένογλου - Δημητρέλο! Και όλο αυτό το διάστημα των 10 μηνών από το πρώτο επίσημο ματς με την Ντιναμό Τυφλίδας μέχρι απόψε, αυτοί οι παίκτες να είναι για μένα ΗΡΩΕΣ και δεν το παίρνω πίσω. Μπορεί ο Αδαμίδης με τον Γκρέταρσον να κατασκεύασαν μία ομάδα με πολλές ελλείψεις σε όλες τις γραμμές, παρά τις 13 μεταγραφές (!), χωρίς μετόχους για όλη τη χρονιά, με τον Δημητρέλο να προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί (λίγα πράγματα, δηλαδή) τώρα τελευταία, αυτοί οι παίκτες πάλεψαν για την ΑΕΚ και έκαναν ό,τι μπορούσαν. Μέχρι εκεί μπορούσαν, μέχρι εκεί έφτασαν. Μαγκιά και του Κωστένογλου που στα δύσκολα έβαλε... πλάτη, όμως όπως έχω γράψει πολλές φορές δεν το έχει το κοουτσάρισμα. Απόψε φάνηκε περίτρανα, για ακόμη μία φορά. Αυτό που έκανε με την αναγκαστική αλλαγή του Μανωλά, να διαλύ