Τορίνο: Το τραγικό τέλος μιας αυτοκρατορίας

Ήταν η πρώτη και ίσως η πιο φρικιαστική αεροπορική τραγωδία που χτύπησε τον κόσμο του αθλητισμού. Από τους επιβαίνοντες το αεροσκάφος, επιβάτες και πλήρωμα δεν γλίτωσε κανείς. Ο τραγικός απολογισμός έφτασε τους 31 νεκρούς: 18 ποδοσφαιριστές, 5 μέλη του προπονητικού επιτελείου, ο μεταφραστής της ομάδας, τρεις δημοσιογράφοι, οι δύο πιλότοι και δύο αεροσυνοδοί. Η πολύ-πρωταθλήτρια Ιταλίας, που δίδασκε ποδόσφαιρο εντός και εκτός συνόρων χάθηκε σε μια στιγμή. Το δυστύχημα αποδόθηκε στις κακές καιρικές συνθήκες και στην κακή επικοινωνία των πιλότων με τον πύργο ελέγχου.

Η Τορίνο

βρισκόταν σε αποστολή για έναν φιλικό αγώνα ενάντια στην Μπενφίκα. Ο βετεράνος άσος των Λουζιτανών Ζοζέ Φερέιρα, που παλιαότερα είχε παίξει μπαλα στο Καμπιονάτο, ήθελε να κλείσει την καριέρα του παίζοντας για τελευταία φορά απέναντι στην «Γκρανάτα». Η ιταλική ομάδα δέχτηκε να του κάνει την τιμή και ταξίδεψε στη Λισαβόνα, διαρκούντος ακόμα του πρωταθλήματος. Στην πορτογαλική πρωτεύουσα έγινε ένα εκπληκτικό ματς με τους γηπεδούχους να παίρνουν τη νίκη με σκορ 4-3.

Το ταξίδι της επιστροφής δεν ακολούθησαν, από απλή σύμπτωση, ο πρόεδρος Φερούτσιο Νόβο και ο τραυματίας Σάουρο Τομά. Η μοίρα τούς προφύλαξε από έναν πρόωρο χαμό. Η πτήση του μικρού αεροσκάφους τύπου Fiat G.212CP από Λισαβόνα θα εξελισσόταν υπό αντίξοες συνθήκες. Με βάση το πλάνο, έγινε στάση για ανεφοδιασμό στη Βαρκελώνη, όπου διαπιστώθηκε έντονη νέφωση που περιόριζε την ορατότητα σε λίγο παραπάνω από ένα χιλιόμετρο. Ωστόσο, αποφασίστηκε το ταξίδι να συνεχιστεί κανονικά.

Πλησιάζοντας στο Τορίνο η ορατότητα περιορίστηκε δραματικά, καθώς τα σύννεφα είχαν κατέβει πολύ χαμηλά. Ο πιλότος αναγκάστηκε να πετάξει σε μικρό ύψος γιατί δεν μπορούσε να δει τίποτα . Εξάλλου, η επικοινωνία του με τον πύργο ελέγχου του τορινέζικου αεροδρομίου είχε προβληματικό σήμα. Ήταν σαν να είχε συνωμοτήσει το σύμπαν προκειμένου να συμβεί το μοιραίο. Μέσα σε οριακές συνθήκες ορατοτητας και με σφοδρό άνεμο, όλα τα ενδεχόμενα ήταν ανοιχτά. Δυστυχώς συνέβη το χειρότερο δυνατό. Λίγα λεπτά μετά τις πέντε το απόγευμα, το αεροσκάφος συνετρίβη στο γραφικό λόφο Σουπέργκα, πάνω στην περίφημη βασιλική που στολίζει την κορυφή του. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης, αλλά και η γωνία πρόσκρουσης ήταν τέτοια που δεν άφησε κανένα περιθώριο για να υπάρξουν επιζήσαντες. Η άτρακτος κυριολεκτικά καρφώθηκε στη βάση του τοίχου της εκκλησίας. Νεκροί άπαντες.

Ο θρήνος που ακολούθησε ήταν χωρίς προηγούμενο. Η «Γκράντε Γκρανάτα» ήταν για τους Ιταλούς κάτι παραπάνω από ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ. Για μια χώρα που δοκιμάστηκε σε ένα (ακόμα) παράλογο πόλεμο και που υπέφερε τόσα, δεμένη στο άρμα του φασισμού, το ποδόσφαιρο ήταν μια ανάσα ζωής. Η δόξα της μεγάλης Τορίνο, που συνέπεσε με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την εποχή της «απο-μουσολινοποίησης», ήταν η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια για έναν λαό που κακολογήθηκε και αγωνιζόταν να ανακτήσει την αυτοεκτίμησή του. Δύο μέρες μετά το συμβάν, σε μια κηδεία-παρέλαση, παραπάνω από μισό εκατομμύριο