Dead Island - review

Το Dead Island βασίζεται σε ένα «πιο_κλασσικό_κι_από_Σοπέν» concept κατά το οποίο οι άνθρωποι ενός τάδε μέρους για κάποιον δείνα λόγο μετατρέπονται σε ζόμπι. Εδώ κι εκεί, σε διάφορα σημεία έχουν ξεμείνει ομάδες ή και σκέτοι επιζήσαντες, ωστόσο μόνο ένας, the chosen one, έχει τα «κοχόνες» να βγει έξω, να πολεμήσει τα πεινασμένα ζόμπι, να σώσει τον άμαχο πληθυσμό, να πάρει το κορίτσι (ή και το αγόρι, έχουν αλλάξει οι εποχές…) και να φύγει. Στο παιχνίδι της Techland, το παραπάνω στόρι διαδραματίζεται στο τροπικό νησί και κοσμοπολίτικο θέρετρο Banoi. Διαθέσιμοι είναι τέσσερις πρωταγωνιστές με διαφορετικές ικανότητες και background –του ενός, πιο κλισέ απ’ του άλλου πάντως. Η υλοποίηση του όλου concept στο Dead Island διαφέρει εν συγκρίσει με αυτές άλλων τίτλων σε ένα πολύ βασικό στοιχείο: ο χαρακτήρας σας, δεν είναι ο ήρωας, αυτός που θα προτάξει τα στήθη του μπροστά στα ζόμπι και θα οδηγήσει μια χούφτα ανθρώπους στη σωτηρία. Δεν είναι καν ο φοβισμένος τυχαίος τύπος που ξαφνικά βρέθηκε στη θέση του θηράματος και τρέχει για τη ζωή του. Δεν είναι τίποτα από τα δύο και αυτό είναι ό,τι χειρότερο. Στην ουσία αναλαμβάνει τον ρόλο του… παιδιού για τα θελήματα αφού δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αναλαμβάνει αποστολές από NPC που του ζητούν είτε να τους φέρει κάτι, είτε να πάει σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Πάντα σκοτώνοντας τα ζόμπι που του φράζουν τον δρόμο στο ενδιάμεσο. Ναι, ΟΚ, να φέρεις κάτι μία, να φέρεις κάτι δύο, να φέρεις κάτι τρεις, ε, από την τέταρτη φορά και μετά κολλάς ένσημα ως κούριερ! Ολοκληρώνοντας αποστολές πάντως θα κερδίζετε XP με τα οποία θα ανεβαίνετε levels και θα «τσιμπάτε» skill points που επενδύονται στα skills του χαρακτήρα σας. Πέραν αυτών, το παιχνίδι ενσωματώνει και ένα σύστημα crafting χάρη στο οποίο μπορείτε να επιδιορθώνετε τα όπλα σας –τα οποία καταστρέφονται απελπιστικά γρήγορα- και να δημιουργείτε καινούργια. Το τελευταίο «χάνει» αρκετά από το γεγονός ότι για να φτιάξετε ένα όπλο, θα πρέπει να έχετε πρώτα αποκτήσει τη σχετική «συνταγή». Πάει στον διάολο κάτι σύνθετο, εντάξει. Γιατί να χρειάζομαι οδηγίες για να αντιληφθώ ότι αν πάρω ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και καρφιά, θα βγάλω ένα ρόπαλο με καρφιά; Οι μάχες τώρα, γίνονται και εκ του μακρόθεν και εκ του συστάδην. Για το πρώτο θα πρέπει να εκσφενδονίσετε το melee όπλο που κρατάτε ή να έχετε βρει ένα κανονικό όπλο (με σφαίρες, πώς το λένε; :P). Ένας συνδυασμός που βολεύει είναι ο εκσφενδονισμός ενός μαχαιριού ή μπαλτά προς κάποιο ζόμπι και η κατά μέτωπο επίθεση κατόπιν με κάτι… δυνατό. Σημειώνω εδώ πως πολλά από αα χτυπήματά μου με ζόμπι να ‘ρχεται κατά πάνω μου, όσο προσεγμένα κι αν ήταν γίνονταν στον αέρα. Ο λόγος ήταν ότι δεν μπορούσα να υπολογίσω την απόσταση που μεσολαβούσε ανάμεσα σε ‘μένα και το ζόμπι και το άνοιγμα των χεριών του χαρακτήρα μου κι αυτό είναι κάτι που δεν μου τυχαίνει συχνά… Το shooting κομμάτι του παιχνιδιού πάντως, όταν με το καλό σας προκύψει, δεν πρόκειται να σας συγκλονίσει και θα περάσει μάλλον απαρατήρητο. Σε περίπτωση που πεθάνετε ωστόσο δεν χ