Eξ απαλών ονύχων

«Εξ απαλών ονύχων» μάς λέει ότι γνωρίζει ο Βασίλης Σκουντής τον νέο ομοσπονδιακό προπονητή Ηλία Ζούρο (http://www.gazzetta.gr/article/item/38595-h-aleteia-me-ton-zouro-ton-elia). Δηλαδή, αγαπητέ Βασίλη;   Οι περισσότεροι εξ ημών αποδίδουμε στη φράση διαφορετική σημασία από την πραγματική της. Θεωρούμε ότι σημαίνει «επιφανειακά», «επιδερμικά». Η πραγματική σημασία του «εξ απαλών ονύχων» είναι «από μικρή ηλικία», «από παιδί» (παιδιόθεν, που θα έλεγε –ποιος άλλος;– ο Βασίλης Σκουντής), επειδή ο άνθρωπος στη βρεφική και την παιδική του ηλικία έχει μαλακά νύχια.   Βέβαια, εδώ θα μου πείτε «δεν ισχύει αυτό που έλεγες πριν από λίγες μέρες, ότι η γλώσσα αποτελεί πολιτισμικό φαινόμενο, ενσωματώνει το λάθος κ.λπ., μας τα γυρνάς τώρα;». Ασφαλώς και ισχύει, αλλά η κατάχρηση ή μάλλον η εκ του πονηρού υιοθέτηση αυτής της άποψης οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Η αφομοίωση του λάθους δεν προσφέρεται διά πάσαν νόσον και πάσαν μ… (δεν το γράφω κι ας είναι χριστιανική ρήση). Η εξέλιξη της γλώσσας δεν επιβάλλεται κατά το δοκούν, γιατί τότε όντως δικαιώνονται όσοι ισχυρίζονται ότι είναι μεταμοντέρνο σόφισμα το ότι «η επανάληψη ενός λάθους το καθιστά σωστό». Η φράση «εξ απαλών ονύχων» έχει συγκεκριμένη σημασία από την αρχαιότητα και ουδέποτε τέθηκε ζήτημα παρερμηνείας στο πέρασμα των αιώνων. Ασφαλώς, στο άκουσμά της προκαλείται ενίοτε σύγχυση, ίσως λόγω της χροιάς που εκπέμπουν οι λέξεις που τη συνθέτουν. Αλλά μήπως δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και με άλλες λέξεις, π.χ. αμβλύνω, αδρομερώς. Και μην αισθάνεστε ενοχές όσοι δεν τη γνωρίζατε. Εδώ τη χρησιμοποίησε λάθος (συγγνώμη, λανθασμένα) κοτζάμ πρωθυπουργός!