Warhammer 40.000: Space Marine – review

Το Warhammer 40.000 είναι ένα παιχνίδι που διαφέρει κατά πολύ από τα υπόλοιπα του franchise. Κατ’ αρχάς ουδεμία σχέση έχει με strategy και RPG. Είναι ένα παιχνίδι δράσης το οποίο προφανώς διαδραματίζεται στο δημοφιλές σύμπαν του Warhammer 40.000 και ασχολείται με τις… περιπέτειες των Ultramarines. Οι επικών διαστάσεων μάχες δεν είναι παρά… τυπική καθημερινότητα για τον πρωταγωνιστή, τον διοικητή Titus και τους Ultramarines. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει δράμα ακόμη και όταν τα γεγονότα φτάνουν στην κορύφωσή τους, δεν γεννιούνται «περιττά» συναισθήματα όπως φόβος ή θυμός στους ήρωες μας. Μόνο τυφλή υποταγή στον Αυτοκράτορα, την ώρα που οι απώλειες στην τάξη των ανθρώπων αντιμετωπίζονται ως τίποτα περισσότερο από φυσιολογικός παράγοντας για την διαφύλαξη των συμφερόντων της Αυτοκρατορίας. Οι Ultramarines, ως χαρακτήρες, είναι πανίσχυροι, ικανοί να σφαγιάσουν δεκάδες Ork ακόμη και σε μάχες σώμα με σώμα, αντέχοντας παράλληλα πάρα πολύ ζημιά πριν πεθάνουν. Μάλιστα οι δημιουργοί του τίτλου έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στο melee κομμάτι με διάφορα combos και με όπλα όπως σφυριά, τσεκούρια και το χαρακτηριστικό αλυσοπριονόσπαθο, που σκορπίζουν τον θάνατο με την ίδια ευκολία με τα πυροβόλα όπλα. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ακόμα και όταν κινδυνεύουμε, το Space Marine μας «αναγκάζει» να επιτεθούμε κατά μέτωπο αφού ο μόνος τρόπος να αναπληρώσουμε την ενέργειά μας είναι να εκτελέσουμε εξ επαφής κάποιο κακόμοιρο Ork. Μιλάμε για μία ασταμάτητη δύναμη που χωρίς κανένα φόβο εφορμά ανεξαρτήτως του πόσο σκούρα φαίνονται τα πράγματα. Αν και εξαιρετικά διασκεδαστικά, τα επίπεδα είναι πέρα για πέρα γραμμικά με τους πρωταγωνιστές να διασχίζουν τον ένα στενό διάδρομο μετά τον άλλο χωρίς ύπαρξη εναλλακτικών διαδρομών, στερώντας έτσι τη δυνατότητα να αρχίσουμε ξανά την campaign ακολουθώντας διαφορετικές στρατηγικές, πληγώνοντας έτσι την αντοχή του τίτλου στον χρόνο. Επιπλέον υπάρχουν κάποια θεματάκια στον ρυθμό της εξέλιξης του παιχνιδιού, με πολλά κενά διαστήματα όπου δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα, ή με cut-scenes που σκάνε μύτη μόλις μερικά δευτερόλεπτα η μία μετά την άλλη. Τα πιο πάνω διορθώνονται κάπως στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, αλλά έχοντας ήδη κάνει αισθητή την παρουσία τους. Αφού ξεμπερδέψετε με τη single player campaign, (υπολογίστε ένα οκτάωρο, αναλόγως του επιπέδου δυσκολίας που θα επιλέξετε), μπορείτε να συνεχίσετε να μάχεστε στο όνομα του Αυτοκράτορα online. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μόνο δύο modes είναι διαθέσιμα στο διαδικτυακό παιχνίδι, το Seize Ground και το Annihilation. Δυστυχώς το παιχνίδι χαρακτηρίζεται λιτό όσον αφορά τους διαθέσιμους χάρτες, αφού μόλις πέντε υπάρχουν μέχρι στιγμής. Πέραν αυτού, το Space Marine ακολουθεί τα πρότυπα που καθιέρωσε εδώ και χρόνια η σειρά Call of Duty, με τις διαφορετικές κλάσεις, τα perks και το σύστημα leveling όπου μαζεύοντας XP ανεβαίνουμε επίπεδα και ξεκλειδώνουμε νέο εξοπλισμό και νέα «καλλωπιστικά» αξεσουάρ για τον χαρακτήρα μας. Το multiplayer κομμάτι του τίτλου το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί