Άμα λείπει το μπικικίνι...

Το Ευρωμπάσκετ βρίσκεται προ των πυλών και το gazzetta.gr  και ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr γι' αυτούς που φεύγουν και αυτούς που μένουν.  Λοιπόν, μη βαράτε ντε! Ξεκινήσαμε Δευτέρα να τα λέμε εδώ και να σου ξαφνικά κάποιοι φίλοι που μου έβαλαν φωτιά! «Ρε Σώτο, τι έγινε, life style έγινες στο gazzetta»; Χα, χα, καλό και αυτό! Όχι ρε μάγκες, αλλά είπαμε να ξεκινήσουμε με Εθνική και ένα σοβαρό θεματάκι που είχε την… ανατρεπτικότητά του, με την έννοια ότι πολλοί έλεγαν ότι αυτή η Εθνική δεν έχει να αποδείξει τίποτα, ότι κανείς παίκτης της δεν έχει να αποδείξει τίποτα και τα σχετικά. Και τα αναλύσαμε. Από εδώ και πέρα βέβαια έχουμε τα δικά μας, αλλά παίζουμε με Εθνική αυτό το διάστημα λόγω επικαιρότητας. Άλλωστε δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Δεν είμαστε στο gazzetta για δημόσιες σχέσεις και το «κράξιμο» έρχεται! Όχι όμως άνευ λόγου και αιτίας. Και φυσικά επειδή Δευτέρα ήμουν στην… οδύσσεια για Αλίτους στη Λιθουανία με ένα ωραίο ταξιδάκι τριάντα περίπου ωρών, πάμε σιγά σιγά, καθώς οι Λιθουανοί δεν είναι πολύ fast στην τεχνολογία και οι ταχύτητές τους είναι μάλλον δεκαετίας ‘80! Και ακόμα δεν έφτασα καν στο Αλίτους! Άλλωστε είπαμε, εδώ είμαστε για συζήτηση, για σχόλια καυστικά αλλά με αιτιολογία και όχι για χαβαλέ. Είμαστε για να συμπληρώνουμε ό,τι δεν προλαβαίνουμε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ, όπου είναι αδύνατον να κάνουμε όλοι μαζί διάλογο. *Πάμε λοιπόν. Ξεκινάει η Εθνική και παντού διαβάζω για τους απόντες και τις αιτιολογίες τους. Η αλήθεια είναι μία και απλή. Όπου λείπει το... μπικικίνι, υπάρχει και λειψανδρία! Φέτος πάντως στην Εθνική έχουμε διαφόρων ειδών απόντες. Και περιέργως έχουμε και διαφορετική αντιμετώπιση από τον Τύπο∙ προφανώς βέβαια, καθώς αρκετοί συνάδελφοι δεν θέλουν να κράξουν τα φιλαράκια τους με τα οποία πίνουν μαζί καφέ. Ή δεν θέλουν να γίνουν «κακοί», γιατί πώς θα κάνουμε μετά συνέντευξη! Δεν τους κατηγορώ, αφού εγώ ανέκαθεν ήμουν «περίεργος» με αυτά και η αλήθεια είναι πως όταν σε πιέζουν σε μια εφημερίδα για ρεπορτάζ, πρέπει να έχεις και τα κολλητιλίκια σου… Τέλος πάντων. Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί φέτος έκλεισαν πολλοί την πόρτα στην Εθνική. Εγώ έχω καταθέσει την άποψή μου εδώ και καιρό. Ούτε αφορισμοί χρειάζονται ούτε τίποτα. Ούτε τιμωρίες, ούτε, ούτε... Ο καθείς τίθεται στην κρίση του κοινού, το οποίο μαζί με τους δημοσιογράφους σε μεγάλο ποσοστό διαμορφώνει και τα κασέ τους. Και γι’ αυτό πλέον το καινούργιο νταραβέρι είναι μάνατζερ-δημοσιογράφοι! Χωρίς αυτό, για να μην παρεξηγούμαστε, να αφορά όλες τις περιπτώσεις, γιατί φυσικά υπάρχουν και πολλοί συνάδελφοι που μιλάνε στα ίσα με τους ατζέντηδες και κάθε άλλο παρά τα χατίρια τους κάνουν. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί έχει περάσει στο ντούκου η τρόπον τινά αποστασία ορισμένων από την Εθνική... *Παλαιότερα είχα πει ότι όταν τα πλουσιόπαιδα (πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις για να μην ξεχνιόμαστε και ίσως και αρκετές, αλλά σαφώς όχι πλειοψηφία) μετά το κάζο της Ντιζόν και της Αττάλειας, είδαν ότι τα κασέ τους πέφτουν γιατί ο κόσμος γούσταρε να τους βλέπει