Ανοίξτε την πόρτα!

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο gazzetta.gr για τον Γιάννη Μπουρούση και τους αδερφούς Αγγελόπουλους επισημαίνοντας ότι ο παίκτης του Ολυμπιακού μάλλον θέλει κρέμασμα!   Αυτός ο Μπουρούσης θέλει τελικά κρέμασμα. Όχι επειδή χρειαζόταν το φαρμακάκι του για να πηδάει σαν ακρίδα. Αυτό στο φινάλε είναι το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καταστρέφει την καριέρα του και κατ’ επέκταση τη ζωή του… άστε που από όσα διαβάζω, ο τύπος μπορεί να τον κλώτσησαν έξω από τον Ολυμπιακό, αλλά όλο και κάποιες ομάδες θα τον θέλουν… Σιγά τώρα που φτερνίστηκε η ηθική και ανησύχησε ο (πρωτ)αθλητισμός. Θέλει κρέμασμα γιατί με το ηλίθιο τηλεφώνημα που έκανε στον Μάκη Ψωμιάδη, άνοιξε θεόρατα την πόρτα να βγούν από τα αθλητικά πράγματα οι πλούσιοι άνθρωποι, που για δικούς τους λόγους (μην προσπαθήσετε να τους αναλύσετε, γιατί θα κάνετε λάθος… αλλιώς σκέφτεται ένα πολυεκατομμυριούχος και αλλιώς ένας μισθωτός) … που για τους δικούς τους λόγους λοιπόν, γούσταραν να τα χώνουν(τα χρήματα ντε) στις ομάδες. Ακούτε ή διαβάζετε εσείς πουθενά το όνομα των Γιαννακόπουλων; Όχι! Διαβάζετε το όνομα των Βαρδινογιάννηδων; Όχι! Εχετε ιδέα, τί λέει ο Κόκαλης για τα αθλητικά; Όχι! Θα ξανασυναντήσουμε εύκολα το ονομα των Αγγελόπουλων; Όχι! Δεν χάθηκαν μόνο από τις ομάδες… χάθηκαν από την ειδησεογραφία… Μην μπερδεύστε! Δεν τους ξέχασε η ειδησεογραφία… εκείνοι χάθηκαν. Επίτηδες. Κοιτάξτε να δείτε… τα πράγματα δεν είναι τόσο απλοϊκά όσο φαίνονται.Επαναλαμβάνω ότι δεν μετρούν όλοι όπως μετράμε εμείς. Φυσικά για μας όλους είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Αλλοι έχασαν τις δουλειές τους, άλλοι είδαν τις συντάξεις τους να μειώνονται δραματικά, άλλοι δεν βρίσκουν δουλειά, άλλοι χρωστάνε, άλλοι δεν έχουν ούτε ένα ευρώ στον λογαριασμό τους κ.λ.π. Ο κόσμος αλλάζει και εμείς είμαστε ακριβώς στο κέντρο. Σε λίγο(;) καιρό τα πάντα θάχουν πάρει την τελική τους μορφή… ΟΚ! Το ξεπερνώ γρήγορα –αν και καταλαβαίνω ότι αυτά που λέω χωράνε μεγάααααααλη κουβέντα και αντιπαραθεση- αλλά σήμερα άλλο είναι το θέμα μου. Θέλω να πω ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να χαθεί. Θα αλλάξουμε, αλλά πάλι εδώ θα’μαστε. Αυτό που αλλάζει και εμείς οι κοινοί θνητοί δεν είμαστε σε θέση να το διακρίνουμε, είναι ότι μια (μικρή αλλά ισχυρότατη) τάξη ανθρώπων, θα εξαφανισθεί και στη θέση της θαρθει μια άλλη. Όταν τον Σεπτέμβριο του 2009 κατέρρευσε η LehmanBrothersκαι μερικά άλλα γιγαντιαία χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι κολλητοί τους δλδ…εμείς οι απλοί άνθρωποι κουνήσαμε το κεφάλι και το αντιμετωπίσαμε σαν κουτσομπολίστικη είδηση…κάτι σαν –ας πούμε- να χάλασε ο αραβωνας του Αλβέτρου του Μονακό. Ούτε ενας από μας δεν νιάστηκε που εκείνη την εποχή τα μεγάλα χρηματιστήρια ανα τον κόσμο κάνανε μια καταπληκτική κωλοτούμπα, που μπροστά της η κωλοτούμπα-Αθανασιάδη (εντελώς δικό του trademark…π.χ. όπως έχει καταχυρωθεί διεθνώς στη γυμναστική το «άλμα Μελισσανίδη» ) μοιάζει με μικρό χοροπηδητό. Θυμάστε τι σοκ είχαν πάθει τότε οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες και πώς εμείς πανηγυρίζαμε ότι οι δικές μας τράπεζες αντέχουν και είναι υγιείς; (Θεέ μου,