Εθνική ομορφιά

Πρωτιά στον όμιλο. Κοντά στο Euro 2012. Αξεπέραστο αήττητο σερί. Αψεγάδιαστο το νέο «αίμα». Κόσμος στις εξέδρες και πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά. Ψέμα; Κι όμως… εθνικά αληθινό. Μέσα στη μιζέρια του ελληνικού πρωταθλήματος ανθεί ακόμη το λουλούδι της Εθνικής μας ομάδας. Με ένα άρωμα που αποπνέει υγεία αντιστεκόμενο σθεναρά στις ουκ ολίγες «ανορθογραφίες» του ποδοσφαίρου μας. Μια στιγμή. Δεν είδαμε δα και καμία μεγάλη μπάλα. Δεν νικήσαμε και κανένα μεγαθήριο, τη Μάλτα κερδίσαμε και αυτή σε κάποιες φάσεις μας δυσκόλεψε. Τότε γιατί μοιάζουν όλα τόσο… ανθηρά; Η θεωρία της… Εθνικής σχετικότητας Απλά είναι τα πράγματα. Τα πάντα είναι σχετικά. Το «που ήμουν και που είμαι» είναι όλη η ουσία. Πότε άλλοτε στην προ-Euro 2004 εποχή θα έπαιζε η Εθνική μας ομάδα με… κάποια Μάλτα και θα είχε 15.000 κόσμο; Πότε θα απέπνεε τέτοια σιγουριά η Εθνική μας για την κατάκτηση των τριών βαθμών στα εύκολα ματς; Πότε το κλίμα θα ήταν τόσο οικογενειακό στις τάξεις της «γαλανόλευκης» μια πραγματική ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης; Αν αυτά σας μοιάζουν πλέον πράγμα απλό μάλλον κάνετε λάθος. Γήπεδα άδεια σε αγώνες της Εθνικής, νοοτροπία του «δε βαριέσαι ας παίξω με το σύλλογο άσε την Εθνική», άσχημα αποτελέσματα σε ματς απελπιστικά εύκολα που στοίχιζαν και γενικά ένα κλίμα της… παρακατιανής Εθνικής ήταν το φαινόμενο μέχρι και τις αρχές της νέας χιλιετίας. Άδειο γήπεδο; Για δείτε το ’90! Εν έτει 2011, η Εθνική μας ομάδα έχοντας πλέον περάσει στα χέρια του Σάντος μετά την ιστορική αλλαγή σκυτάλης με τον Ρεχάγκελ το περασμένο καλοκαίρι συνεχίζει (όπου συνεχίζει βλέπε από την έλευση του «Όθωνα» και μετά) να «καθαρίζει» τα ματς που πρέπει να «έχει» (κάτι που δεν έκανε παλαιότερα), και παραμένει μια ομάδα με εξαιρετικό κλίμα. Συνεχίζει παράλληλα να αποτελεί μια ομάδα που είναι πλέον σαφέστατο πως έχει αποκτήσει το δικό της κοινό. Κύριοι, 15.000 φίλαθλοι βράδυ Σαββάτου καλοκαιριάτικα να δουν την Εθνική μας κόντρα στη Μάλτα; Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα για τις Εθνικές των δεκαετιών του ’90 και του ’80. Αυτό, ναι, είναι επίτευγμα και μπράβο σε όλους τους αρμόδιους. Η Εθνική των παιδιών! Κάποτε, η Εθνική γινόταν έρμαιο οπαδών για τις μικροπαδικές τους αντιλήψεις. Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των φιλάθλων που πάνε στο γήπεδο είναι οικογένειες με μικρά παιδιά. Στο ματς με τη Μάλτα, στις ιαχές «Ελλάς-Ελλάς» ήταν τόσο ευδιάκριτη στην ηχώ η παρουσία μικρών παιδιών που όμοιά της σπάνια έχει αντικρίσει ελληνικό γήπεδο! Μετά το Euro του 2004, και παρότι πλέον έχουν περάσει 7 χρόνια σε κανέναν επίσημο αγώνα της Εθνικής δεν βρέθηκαν λιγότεροι από μια δεκάδα χιλιάδες θεατές (παρότι παίξαμε και με ομάδες όπως το… Λουξεμβούργο) όταν κάποτε η Εθνική ξεκίναγε προκριματικές φάσεις στο αχανές Ολυμπιακό Στάδιο με κυριολεκτικά 2.000 κόσμο… Ιδιοφυές το απλό Κι όλα αυτά για μια Εθνική που κάνει το αυτονόητο. Δουλεύοντας στη βάση του «ιδιοφυές είναι το απλό» ξέρει να παίρνει τα κρίσιμα ματς, ξέρει να κατακτά προκρίσεις, και σιγά σιγά βλέπει το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου να την παίρνει στις πλάτες