Έτσι ξεκίνησα λοιπόν…

Όταν ήταν μικρός, έπαιρνε δώρο μια κιτρινόμαυρη φανέλα. Όταν έγινε 18, πήρε δώρο τη δική του φανέλα. Λίγο πριν κλείσει τα 20, ίσως τη βγάλει οριστικά. Η ζωή του Κώστα Μανωλά είχε πάντα πολύ ΑΕΚ. Όπως και τα γενέθλιά του…   Η αφίσα και η φανέλα! Υπάρχουν παραμύθια που αρχίζουν με τον ίδιο τρόπο, εξελίσσονται παρόμοια και το λυτρωτικό happy end έρχεται μέσα από εφάμιλλες ψυχοφθόρες διαδικασίες. Η ιστορία του Κώστα Μανωλά ξεκινάει πριν από 20 χρόνια στη Νάξο. Όταν γεννήθηκε ο θείος του ήταν 30 ετών και έπαιζε στην ΑΕΚ. Αυτό το όνομα, αυτή η λέξη, αυτά τα χρώματα έμελλε να σημαδέψουν τη ζωή του. Μαζί με ένα νούμερο! Πάνω από το κρεβάτι του δεν ήταν η φανέλα με το νούμερο «9» και όταν τα βράδια έπεφτε για ύπνο δεν ήταν το όνειρο του επιθετικού που τον συντρόφευε. Ο Κώστας ήθελε να γίνει αμυντικός και το «4» ήταν ο αριθμός που ήθελε να δει στη δική του φανέλα. «Από μικρός που έπαιζα μπάλα στο νησί έλεγα πως το όνειρό μου είναι να αγωνιστώ στην ΑΕΚ. Έλεγα πως θα δουλέψω, θα κάνω ό,τι μπορώ, ό,τι περνά από το χέρι μου για να παίξω στην ΑΕΚ. Ήταν το όνειρό μου». Η σκληρή δουλειά από μόνη της πολλές φορές δεν αρκεί. Χρειάζεται ο άνθρωπος που θα ανοίξει τις πόρτες, η τύχη που πρέπει να δουλέψει υπέρ σου, ο κατάλληλος χρόνος για να γίνουν τα κατάλληλα βήματα. Ο Στέλιος Μανωλάς θα αναλάμβανε από νωρίς τον ανιψιό του. Θα τον προπονεί ατομικά, θα τον συμβουλεύει για τη θέση του κεντρικού αμυντικού και θα τον οδηγήσει στο όνειρό του. Μαζί του και ο αδελφός του, ο οποίος θα εγκαταλείψει τη δουλειά του στη Νάξο και θα πάρει μετάθεση για την Αθήνα, ώστε να συμβάλλει στη φιλοδοξία του παιδιού του. Ο Κώστας Μανωλάς ήταν μικρός για να θυμάται τα συνεχόμενα πρωταθλήματα της ΑΕΚ και μεγάλωσε στην εποχή που η Ένωση προσπαθούσε, αλλά δεν μπορούσε να σπάσει το κατεστημένο που τότε δημιουργούσε ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του δεν άλλαξε, το όνειρο παρέμεινε το ίδιο. Υπάρχει, όμως, μια άγραφη εικόνα της ΑΕΚ που τρώει τα παιδιά της. Και κάπως έτσι θα γινόταν και με τον έφηβο Κώστα, όταν βρέθηκε στους Θρακομακεδόνες. Ήταν περίπου 15 χρονών όταν ξεκίνησε να προπονείται στις υποδομές της ΑΕΚ. Σε πρώτη φάση ήταν απλά ο Κώστας που προσπαθούσε να διδαχθεί το ποδόσφαιρο και ξεχωρίσει ανάμεσα σε εκατοντάδες παιδιά που έχουν το ίδιο όνειρο. Ένα πριν την ενηλικίωση του, θα ερχόταν η στιγμή να γίνει ο Μανωλάς. «Πριν 3-4 χρόνια ήρθε να δοκιμαστεί στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Κάποια στιγμή ζήτησα αξιολόγηση από τον προπονητή, τον τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ που είναι σήμερα, τον κύριο Κόλα και τον κύριο Σαβέφσκι και μου είπαν ότι δεν είναι ικανός να παίξει ούτε στη δεύτερη ομάδα βασικός. Εγώ τον θεωρούσα καλό όμως, επειδή τον προπονούσα, τον παρακολουθούσα κι έβλεπα ότι είχε μια πολύ καλή εξέλιξη. Πήρα το δελτίο και ζήτησα από το Θρασύβουλο, από τον πρόεδρο τον κύριο Ρόδη και τον κύριο Τσεβά και τον προπονητή Σάκη Τσιώλη να τον δοκιμάσει. Εργομετρικά βγήκε ο καλύτερος από όλους όσοι ήταν εκεί». Το όνειρο λοξοδρομούσε. Αλλά η καριέρα του Κώστα Μανωλά ξεκινούσε! Ονειρεμένα γενέθλια! Η συμβουλή το