Η αδιάφορη «όμορφη» της πρεμιέρας

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την μοναδική ομάδα που του έκανε κλικ στην πρεμιέρα της Σούπερ Λιγκ. Σ’ ένα πρόσφατο – πριν από την έναρξη της Premier League – γκάλοπ στην Αγγλία, το ερώτημα ήταν ερεθιστικό: «Ποια είναι η πιο αντιπαθής ομάδα»; Τις λιγότερες «προτιμήσεις» έλαβε η Φούλαμ (τις περισσότερες φαντάζεστε όλοι πια, λόγω κυριαρχίας και διαιτησίας, ναι, ακόμη και στην Αγγλία…). Ποια ήταν η ερμηνεία της αρνητικής – θετικής ψήφου στην λονδρέζικη ομάδα από τον συντάκτη που κλήθηκε να αναλύσει τα αποτελέσματα: «Είναι η πιο αδιάφορη στο πλατύ κοινό». Οντως, αν σκεφτούμε τις άλλες ομάδες του Λονδίνου και του αγγλικού Βορρά, μπορεί να συνηγορήσουμε. Κάπως έτσι είναι «γραμμένη» στο μυαλό μου και η Ξάνθη. Μια ομάδα, η οποία στις νεότερες γενιές φιλάθλων, που δεν έχουν δει το σύνολο των Μαρτσέλο, Ζήκου, Βρύζα, Αντζα, Βενετίδη στα ντουζένια του, είναι απλώς… αδιάφορη. Οι πιο μυημένοι την έχουν καταγεγραμμένη στο μυαλό τους ως την επαρχιακή ομάδα που έχει πουλήσει τους περισσότερους παίκτες στους τέσσερις «μεγάλους» την τελευταία 15ετία, ως την ομάδα που από συμπτώσεις και… ελαφρότητα φανέλας δεν έπαιξε σε δύο τελικούς Κυπέλλου. Λιγοστοί θυμούνται και κάποια άλλα, καλά και στραβά: ότι είναι πλέον η μακροβιότερη επαρχιακή ομάδα στην Λίγκα, ότι ποτέ δεν έχει ακουστεί κακός λόγος για οφειλές, ότι έχει ιδιόκτητο αθλητικό κέντρο μια δεκαετία πριν από την ΑΕΚ (για τον ΠΑΟΚ δεν το… συζητάμε), ότι οι ακαδημίες της δεν είναι είδος πολυτελείας, αλλά βασικό σκέλος στη δομή της ομάδας εδώ και πολλά χρόνια, ότι έδωσε πολλές αφορμές για να της κολλήσουν την ταμπέλα του «παραρτήματος». Είναι απόμακρο μέρος η Ξάνθη για τους περισσότερους Ελληνες. Δεν θα πάει κανείς εκεί για τουρισμό. Οι βορειοελλαδίτες μπορεί να έχουν περάσει μια βόλτα, πήραμε μια γεύση όσοι την επισκεφτήκαμε με την παραλλαγής… Δεν έχει φανατικό κοινό, ούτε πολυπληθή πυρήνα οπαδών, οι περισσότεροι στην πόλη είναι οπαδοί άλλων ομάδων. Όλα αυτά την καθιστούν «αδιάφορη» στην συντριπτική πλειονότητα δημοσιογράφων, ΜΜΕ, οπαδών άλλων ομάδων. Τούτο το Σαββατοκύριακο, όμως, ήταν η πιο ελκυστική. Η πιο ενδιαφέρουσα. Η μοναδική για την οποία δικαιούται κάποιος να πει «ώπα, ωραίο ποδόσφαιρο»! Θα μπορούσα να στηρίξω αντίστοιχο επιχείρημα και για τον Αρη αν στο β΄ημίχρονο εναντίον του ΠΑΣ Γιάννια είχε την εικόνα του πρώτου. Κι ας έμενε στο μηδέν και την ισοπαλία. Δεν είχε διάρκεια όμως. Ούτε στην ένταση, ούτε στον ρυθμό, ούτε στο πρέσινγκ, ούτε στην κυκλοφορία της μπάλας. Ξάνθη λοιπόν, αυτή είναι η ψήφος του Σ/Κ! Ναι, βρήκε τον ΠΑΟΚ μπόσικο. Τον βρήκε με αλλοπρόσαλλο σχηματισμό, χωρίς (κυρίως) Κοντρέρας - Γκαρσία και (δευτερευόντως) Λαζάρ – Ιβιτς (παρεμπιπτόντως του Τσιρίλο δεν την θεωρώ απώλεια, ο Μαλεζάς είναι πιο χρήσιμος και αξιόπιστος , φαντάζομαι τώρα δεν θα βρίζουν στα μηνύματα όσοι ΠΑΟΚτσήδες είχαν εκνευριστεί επειδή είχα γράψει ότι η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε στόπερ, γιατί ο ΠΑΟΚ τώρα πάει να πάρει στόπερ…). Ενας ΠΑΟΚ πολύ μακριά από τις αληθινές εφετινές δυνατότητές του. Όμως