Νικάς Ρωσία; (Χτυ)πας... τετράδα!

Ο απεσταλμένος του gazzetta στη Λιθουανία Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τον απόλυτο ελληνικό μηδενισμό που ισοπεδώνει αλύπητα και το ξύλο της αρκούδας που έρχεται! Δώδεκα ώρες ταξίδι, δύο αεροπλάνα, μιάμισι ώρα καθυστέρηση, ανέβα, κατέβα. Ε και; Μόλις λίγες ώρες μετά αποζημιωθήκαμε και με το παραπάνω. Ποιος λογαριάζει πια την κούραση και την αυπνία 26 ωρών; Όταν ζεις τέτοιες στιγμές δηλώνεις ευλογημένος και δεν δικαιούσαι να έχεις ούτε μισό παράπονο. Διότι τελικά... εδώ είναι το ταξίδι κι όχι στα... αεροπλάνα και στα ταξί. Η Εθνική, με τον παλαίμαχο Ζήση, τον έτσι Μπουρούση και τον αλλιώς Βασιλειάδη, το ‘κανε κι αυτό. Έβαλε στο καναβάτσο επί 30 λεπτά τη Σλοβενία των πολυδιαφημισμένων άσων και την κοπάναγε σαν χταπόδι. Τι; Δεν είναι τελειωμένος ο Νίκος; Και δεν εξυπηρετούμε συμφέροντα, όπως έγραφαν μερικοί όταν μετά το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο, τονίζαμε ότι απλά δεν έχει ρόλο παίζοντας στο πλάι και πρέπει να μοιραστεί τη θέση του πόιντ γκαρντ μαζί με τον Καλάθη; Πόση ισοπέδωση ακόμα μπορεί να επιφυλάσσουμε σαν λαός σε παιδιά που δεν το έπαιξαν ποτέ καμπόσοι, που ήταν πάντα συνεπείς, μετρημένοι, σταθερές αξίες; Άλλο να μην πηγαίνεις κάποιον, να μην σου αρέσει το στυλ του κι άλλο να τον ξεφτιλίζεις. Ειδικά αν δεν έχει προκαλέσει ποτέ, αν έχει τα μάτια χαμηλά όταν μιλάει στον οποιονδήποτε κι αν δείχνει ότι σέβεται. Είναι ντροπή αυτή η δήθεν ελληνική μαγκιά, ο ξερολισμός, ο απόλυτος μηδενισμός των πάντων. Μήπως θέλετε να γυρίσουμε πίσω, μόλις πριν λίγες ημέρες, και να δούμε τι γραφόταν από αναγνώστες και ψευτοειδικούς για τον Ζήση; Τέλος πάντων, μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να απαντήσουν με τις πράξεις τους και υπό αυτή την έννοια, ο καλός θα δικαιωθεί και δεν θα χαθεί. Το τι έγινε στο γήπεδο το είδατε όλοι. Παίκτες που δάγκωναν λαρύγγια κι όχι άψυχα κορμιά σαν αυτά που εμφανίστηκαν με την ΠΓΔΜ. Αυτή ήταν η διαφορά. Τα τρίποντα θα έπονταν. Το είπαμε και τότε, θα το ξαναπούμε και το Σάββατο και τη Δευτέρα και όποτε παίζουμε. Η ενέργεια, η άμυνα μέχρι ασφυξίας θα φέρει και τα σουτ και την καλύτερη ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση, την αίσθηση του νικητή. Αλλά όλα αυτά αφορούν το παρελθόν. Ένα παρελθόν που πρέπει να είναι οδηγός για το μέλλον. Κι εδώ ακριβώς είναι ο φόβος για το αύριο. Θα χρησιμοποιήσει ως βενζίνη την ψυχολογία που κέρδισε μαζί με τη Σλοβενία και θα πιστέψουν κάποιοι ότι μπορούν να βάψουν αυγά με... πορδές ή θα μπουν στο γήπεδο σαν καμικάζι παίρνοντας αμπάριζα τη Ρωσία και μαζί την πρόκριση για την οκτάδα; Διότι το μότο της μετά ΠΓΔΜ ήττας δεν έπαψε να ισχύει ούτε μετά τις τρεις σερί καλές εμφανίσεις: Αυτή η ομάδα δεν έχει δικαίωμα να μην παίζει στο 100% γιατί αυτό είναι το όπλο της. Όταν το χάσει, θα χαθεί. Η προσήλωση όλων όμως, ακόμα και ο τρόπος που πανηγύρισαν την επιτυχία επί των Σλοβένων δείχνει ότι παραμένουν... ρομπότ. Δεν έκαναν τρέλες, δεν χοροπηδούσαν, ήταν χαμογελαστοί όπως αρμόζει στους νικητές. Ο Ζήσης πέρασε όση ώρα μπορούσε πριν μπει στο λεωφορείο μαζί με την οικογένειά του, ο Ζούρος αντάλλαξε δυο κουβέντες με τη σύζυγό