Ο δασκαλάκος είναι λεβεντιά!

Μια άτυχη στιγμή μπορεί να στιγματίζει μια καριέρα, μια σωστή απόφαση να αλλάξει μια ζωή... Ο Χοσέ Βερντού Νίκολας,  το γνωρίζει καλά. Το gazzetta.gr παρουσιάζει τον Τοτσέ, που από χθες βρίσκεται στην Αθήνα για τον Παναθηναϊκό, μέσα από εννέα ιδιαίτερες ιστορίες.   1. Η ποδοσφαιρική οικογένεια! Ο Χοσέ Βερντού Νίκολας γεννήθηκε την πρώτη ημέρα του 1983 στη Μούρθια, όμως μεγάλωσε και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του σε ένα χωριό στα περίχωρα, στο Σαντομέρα. Εκεί ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, παρασυρόμενος από το πάθος του πατέρα του για το άθλημα. «Ξεκίνησα από μικρός και μετά από δύο χρόνια στη Μούρθια, έφυγα για την Μαδρίτη». Στο πρώτο του ταξίδι δεν ήταν μόνος του. Ο μεγαλύτερος αδελφός του – Ρούμπεν – γεννημένος το 1980 ήταν το δέλεαρ για να ενταχθούν στις ακαδημίες της Ατλέτικο, όμως ουδείς από τους δύο θα έφτανε εκεί που περίμενε. Ο Ρούμπεν, κεντρικός αμυντικός, θα έμενε σε πολύ χαμηλό επίπεδο, τη στιγμή που το ταλέντο του Τοτσέ, όπως θα τον φωνάζουν ξεχωρίζει. «Ούτε καν θυμάμαι πια για ποιο λόγο με φωνάζουν έτσι. Το έχω συνηθίσει από πολύ μικρή ηλικία και δεν ενοχλεί», εξηγεί ο Χοσέ, ο οποίος για την οικογενειακή παράδοση σχολίασε: «Ο μικρότερος αδελφός μου είναι ο πιο ταλαντούχος και από τους τρεις». Ο Εμίλιο Βερντού Νίκολας, γεννημένος το 1991, αγωνίζεται ως επιθετικός τη δεύτερη ομάδα της Μούρθια. 2. Το χαμένο όνειρο... Όταν το 2000 έκανε όνειρα με άλλα παιδιά της ηλικίας του, ουδείς μπορούσε να τον κατηγορήσει. Ουδείς, όμως, μπορούσε και να τον προειδοποιήσει. Μαζί με τον Φερνάντο Τόρες, τον Αντρές Ινιέστα και όλα εκείνα τα παιδιά της «χρυσής γενιάς» τον Ισπανών βρέθηκαν το 2000 στο Ισραήλ για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κάτω των 17 ετών. Αποκλείστηκαν νωρίς και, μάλιστα, έμειναν δεύτεροι στον όμιλο πίσω από την Εθνική Ελλάδας, όμως στην Ισπανία είχαν κυκλοφορήσει τα νέα! Ο Τόρες, αγαπημένο παιδί της Ατλέτικο, έκανε εκπληκτικό δίδυμο με τον Τοτσέ και σιγά-σιγά ετοιμάζονταν για την πρώτη ομάδα. Λίγο καιρό μετά θα έρθει ο πρώτος τραυματισμός για τον νεαρό επιθετικό. Το αριστερό του γόνατο θα τον προδώσει και μια περιπέτεια που κάποιες φορές έμοιαζε να μην έχει τέλος θα ξεκινούσε. Το 2006 στη διάρκεια προπόνησης με τη Νουμάνθια, το δεξί του γόνατο θα τον εγκατέλειπε. Νέα χειρουργείο, νέα ταλαιπωρία. «Στη ζωή μου είχα πολλές εγχειρήσεις. Γόνατα, αστράγαλοι και άλλα... Έπαθα λίγο-πολύ ό,τι θα μπορούσα να πάθω και ποτέ δεν θα μπορέσω να αποδώσω 100%», παραδέχεται τώρα, που πλέον η καριέρα του άρχισε και πάλι να είναι ανάλογη του ταλέντου του. «Πάντα ήμουν αισιόδοξος κι έρχεται κάποια στιγμή που το ποδόσφαιρο είναι ανταποδοτικό. Δούλεψα σκληρά και τώρα άνοιξε η τύχη μου. Ελπίζω πως οι τραυματισμοί ανήκουν στο παρελθόν και θα μπορέσω να γίνω ο παίκτης που ήμουν στις ακαδημίες της Ατλέτικο». 3. Το... ελληνικό ντεμπούτο! Μετά από αρκετή προσπάθεια και δύο πετυχημένα χρόνια στη δεύτερη ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Γκρεγκόριο Μανθάνο τον ενημέρωσε πως θα προπονείται με την πρώτη ομάδα. Είχε φτάσει 21 ετών για να πραγματοποιήσει το