Ο Μέσι, ο Τσάβι κι ο Αλέκος!

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο gazzetta.gr για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το σχεδόν... βαρετό αλλά πάντα υπέροχο ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα, αλλά και τις ατάκες του Αλέκου Θεοφιλόπουλου.   Είναι απλό:Απ’ αυτά τα μικρά κοντά ανθρωπάκια δεν μπορείς να πάρεις την μπάλα. Από τον τερματοφύλακα μέχρι τον σέντερ φορ ανταλλάσσουν την μπάλα με χαρακτηριστική ευκολία, με μικρές πασίτσες-πασίτσες πασίτσες-πασίτσες πασίτσες-πασίτσες πασίτσες-πασίτσες…πασίτσες που δεν σταματούν ποτέ..άλλοτε κυκλικά, άλλατε κάθετα, άλλοτε οριζόντια…μετά ο πιο καλός τους ο Τσάβι, την δίνει στον τέλειο τους τον Μέσι, αυτόν τρέχουν να τουν την πάρουν οι αμυντικοί με τα μπούτια κλειστά, μην τους κάνει καμμιά ποδιά και γελάσει η υφήλιος, αυτός (ο Μέσι) παρ όλα αυτά τους την περνάει ανάμεσα από τα κλειστά μπούτια και είτε την βάζει μόνος του γκολ, είτε θυμάται ότι είναι κι αυτός μικρό κοντό ανθρωπάκι και δίνει την τελική πάσα σε κάποιον άλλον να την βάλει γκολ. Αν βαριέται ο Μέσι κάνει τα γκολ ο Τσάβι… κι αν βαριέται κι αυτός αναλαμβάνει ο Ινιέστα… κι αν βαριέται κι αυτός τα κάνει γκολ ο Πέντρο….τέλος πάντων όλο και κάποιος θα βρίσκεται που δεν θα βαριέται…   Είναι σχεδόν βαρετό αλλα είναι πάντα υπέροχο.   Όταν μάλιστα το κάνεις στον τελικό του CL με αντίπαλο την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ τότε είναι… δεν ξέρω πώς το λένε αυτό που είναι.   Χθες το βράδι ήμουν διπλα ευχαριστημένος. Το παιγνίδι ήταν εξαιρετικό και το ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ σχολίαζε ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος.   Μιλάμε ο Αλέκος είναι μακράν ο καλύτερος. Αν δεν είχε υπάρξει ο Γιάννης Διακογιάννης, θα γράφανε τραγούδια γι’ αυτόν… Κάτι Σπυρόπουλοι και Σωτηρακοπουλαίοι δεν καταλάβαίνω πώς ακόμα κάνουν το ίδιο με τον Αλέκο επάγγελμα.   Είμαι μιας γενιάς που μεγάλωσε με τον Θεοφιλόπουλο δλδ όλοι είμαστε γιατί ο Αλέκος είναι πάντα εδώ… τα παιδιά μας έχουν ελπίδες. Προτιμώ να μην δω έναν ημιτελικό CL, παρα να χάσω έναν Μαράθωνιο ή άντε 10.000 μέτρα ανδρών μιας μεγάλης διοργάνωση σε περιγραφή Αλέκου-Μαμουζέλου.   Ανοιξα την τηλεόραση λίιιιιιγο πριν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη. Μιλούσε ο Γιώργος Χαϊκάλης… μόνο ο Γιώργος Χαϊκάλης… απογοητεύτηκα… όχι για τον Χαϊκάλη… απογοητεύτηκα γιατί φοβήθηκα ότι ο Αλέκος δεν θαταν στη μετάδοση. Tελικός χωρίς Αλέκο θα ήταν σαν να’χε πάθει μηνίσκο στο ζέσταμα ο Γκιγκς.   Μετα από το πρώτο 5λεπτο ήρθε η καρδιά μου στη θέση του.   Η βραχνή, αργή, λες και φτύνει τις λέξεις, λατρεμένη φωνή του Αλέκου έφτασε στα αυτιά μου.   Τότε κατάλαβα.   Ο Αλέκος δεν μιλούσε τόση ώρα γιατί μελετούσε το ματς! Ανέλυε τα δεδομένα.   -Η Μαντστερ (χωρίς το ενδιάμεσο «ε») τους έχει πάρει τον αέρα! είπε.   Είχε απόλυτο δίκιο…εμένα βέβαια δεν μου πήρε 5 λεπτά να το καταλάβω…αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι επιπόλαιος τύπος και βγάζω εύκολα συμπεράσματα.   Με τον Αλέκο μαθαίνει κανείς καινούργια πράγματα.   Όταν ξαναμίλησε είπε:   -Αρχοντική μπαλιά ο Τσάβι.   Εμένα βέβαια δεν με χαλάνε και οι χωριάτικες του Μπουσκέτ, αλλά είναι θέμα πώς έχει μεγαλώσει κανείς.   Κάποια στιγμή διακοπής ο Σερ Αλεξ Φεργκιουσον έλεγε κάτι στον Ρούνι. Ο Ρούνι κ