Ο Σερ... Σούλης!

Ακόμη και αν η Ιστορία δεν χρωστάει τίποτε και σε κανέναν, ο Βασίλης Σκουτής πιστεύει ότι κάποιοι αποτελούν την εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Ένας από αυτούς είναι ο Σούλης Μαρκόπουλος ... Το εννοώ αυτό που έγραψα στον πρόλογο, απλώς ελπίζω να το θυμηθούν και ο Κανώτας με τον Σταυρόπουλο και όποιον άλλον συμμετάσχει στον σχεδιασμό του ΠΑΟΚ για τη νέα σεζόν... Κοινώς, ΠΑΟΚ μέμνησο του Σούλη! Ο Μαρκόπουλος ο οποίος απόψε οδήγησε τον “Δικέφαλο του Βορρά” στο όνειρο της συμμετοχής στην προκριματική (και βλέπουμε...) φάση της Ευρωλίγκας αδικήθηκε κάμποσες φορές από την ίδια του την ομάδα ή ακόμη και από τον εαυτό του. Ευτύχησε αυτός ο έξοχος προπονητής και σεμνός άνθρωπος να υπογράψει δυο προκρίσεις ομάδων του στην Ευρωλίγκα, αλλά δεν ευτύχησε κιόλας να δει το όνομα του γραμμένο σε κάποιο φύλλο αγώνος της κορυφαίας διοργάνωσης: το 1994 (σε πείσμα της κατάκτησης του Κυπέλλου Κόρατς και της συμμετοχής στους τελικούς της Α1) ο ΠΑΟΚ τον σχόλασε για να επαναπροσλάβει τον Σάκοτα, ενώ το 2009 έφυγε μονάχος του από το Μαρούσι για να γυρίσει στη γενέτειρα του και στην ομάδα που αποδεικνύεται διαχρονικά ότι είναι το κισμέτ του. Ε, ελέω τέτοιου πεπρωμένου, φαντάζομαι ότι η τρίτη φορά που αντικρίζει στον ορίζοντα του την Ευρωλίγκα, θα είναι πιο τυχερή από τις προηγούμενες δύο! Στα 62 του χρόνια και με τον γιόκα του (τρομερά άτυχο ως παίκτη, λόγω του συνδρόμου της οικονομικής θέσης που έπαθε σε ένα ταξίδι) τον Χάρη δίπλα του, ο Μαρκόπουλος θα έχει την ευκαιρία να επιβεβαιώσει το παρατσούκλι που του κόλλησε εδώ και μερικά χρόνια ο Γιωργής Μπουσβάρος και επιτέλους, να γίνει από Σούλης, Σουλίνιο!  Άντε με το καλό και Σερ Σούλης, άλλωστε από πλευράς ηλικίας, θητείας και αριθμού αγώνων (κατηγορία στην οποία είναι ρέκορντμαν στα χρονικά του πρωταθλήματος ολόκληρης της Α' Εθνικής) φέρνει λίγο προς Φέργκιουσον! Ο άνθρωπος που άρχισε την μπασκετική διαδρομή του ως παίκτης του Ολύμπου των 40  Εκκλησιών, ορειβατεί περίπου σαράντα χρόνια στους πάγκους και θα θυμάται πάντοτε το βράδυ της 8ης Ιουνίου του 2011, διότι απλούστατα ανέβηκε για άλλη μια φορά σε μια βουνοκορφή: μια τρίτη θέση η οποία (για τις... ισοαδύναμες, όπως τις χαρακτήρισε προ ημερών ο Δημήτρης Παπανικολάου, ομάδες που βρίσκονται κάτω από τους δυο “αιώνιους”) ισοδυναμεί με τίτλο και σίγουρα έχει τη λάμψη ενός χρυσού μεταλλίου! Συν το δικαίωμα της συμμετοχής στον προκριματικό γύρο της Ευρωλίγκας, υπόθεση που για τον ΠΑΟΚ έμοιαζε όχι απλώς στοιχειωμένη, αλλά φυλακισμένη -σαν το φάντασμα της όπερας-στα έγκατα του γηπέδου της Πυλαίας! Εκεί, όπου ο ΠΑΟΚ έβαλε απόψε τη βίζα στο διαβατήριο του, εκεί είχε αποχαιρετήσει κιόλας τα όπλα της Ευρωλίγκας. Νεότευκτο τότε αυτό το γήπεδο είχε φιλοξενήσει όλη την πορεία του ΠΑΟΚ στην παρθενική διοργάνωση της ULEB, τη σεζόν 2000-01, κύκνειο άσμα της οποίας υπήρξε το ματς με την Ολύμπια Λιουμπλιάνα. Ανήμερα της ημέρας των ερωτευμένων (14 Φεβρουαρίου) ο ΠΑΟΚ έφαγε τη... χυλόπιτα από την Ολύμπια Λιουμπλιάνα (69-73) και αποκλείστηκε με σκορ 2-1 από τη συνέχεια της διοργάνωσης, στην οπ