Ο Τσιρίλο και ο στράικερ

Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για την σημασία της παραμονής του Τσιρίλο αλλά και την ανάγκη σημαντικής επένδυσης σε επιθετικό. Η συμφωνία του ΠΑΟΚ με τον Τσιρίλο κάλυψε το ένα από τα - θεωρητικά - δυο κενά που παρουσίαζε το ρόστερ του Δικεφάλου ενόψει της νέας περιόδου. Και λεω θεωρητικά διότι αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα από την ΠΑΕ θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις που αφορούν το έμψυχο υλικό. Κάποιοι παίκτες θα μπορούσαν να αντικατασταθούν. Με δεδομένα όμως τα οικονομικά περιθώρια στα οποία κινούνται ο Κωνσταντινίδης και ο Μπόλονι δεν υπάρχει η πολυτέλεια για αλλαγές στο ρόστερ αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν μας ότι κανείς από τους παίκτες που έχουν συμβόλαια με την ομάδα δεν δέχεται να φύγει χωρίς αποζημίωση. Και ο ΠΑΟΚ δεν έχει τη δυνατότητα να αποζημιώσει παίκτες και παράλληλα να προσθέσει νέα συμβόλαια στο μπάτζετ. Οι απόψεις για την ανανέωση του συμβολαίου με τον ιταλό αμυντικό διίστανται. Ένας αρκετά σημαντικός αριθμός φιλάθλων περίμενε ένα νέο πρόσωπο στην άμυνα της ομάδας και εκφράζει την απογοήτευση του για την ανανέωση της συμφωνίας με τον Τσιρίλο. Θεωρώ ότι τον αδικούν τον ιταλό και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί. Το θέμα είναι καθαρό επικοινωνιακό και όχι ουσιαστικό. Αν η ΠΑΕ το χειριζόταν με διαφορετικό τρόπο δεν θα υπήρχαν μουρμούρες. Ο Τσιρίλο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, ήταν η πρώτη επιλογή του ΠΑΟΚ. Αν δεχόταν την προσφορά που του κατέθεσε ο Κωνσταντινίδης πριν από ένα μήνα θα είχε υπογράψει συμβόλαιο και δεν θα υπήρχε κανένα ζήτημα. Θα φαινόταν σε όλους φυσιολογικό να ανανεώσει τη συνεργασία του με την ομάδα μετά από μια ομολογουμένως πολύ καλή χρονιά. Αν εξαιρέσουμε το δίμηνο Αυγούστου - Σεπτεμβρίου πέρσι, ο Τσιρίλο ξεπέρασε με την απόδοση του τις προσδοκίες. Σαφώς και δεν είναι Μαικόν αλλά δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε ότι είχε ουσιαστική προσφορά στους περισσότερους αγώνες της ομάδας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η επιμονή του για συμβόλαιο 250.000 ευρώ ανάγκασε τον τεχνικό διευθυντή της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να αναζητήσει σε άλλες αγορές παίκτη για να καλύψει τη θέση του ιταλού στην άμυνα. Οι περιπτώσεις του Ελ Σαρ και του Σαμί ήταν σίγουρα αξιόπιστες αλλά με τα χρήματα που διέθετε ο Δικέφαλος δεν μπορούσε να τους αποκτήσει. Εν κατακλείδι με 200.000 ( αυτά αποφάσισαν καλώς ή κακώς ότι μπορούν να δαπανήσουν για αμυντικό ) ευρώ που διέθετε η ΠΑΕ για αμυντικό καλύτερη λύση από τον Τσιρίλο δεν υπήρχε στην αγορά. Έγιναν σκέψεις και για τον Ταυλαρίδη αλλά προτιμήθηκε ο Μπρούνο λόγω εμπειρίας και χημείας με το σύνολο. Με σεβασμό θα δεχθώ και τις αντίθετες απόψεις αλλά τα γεγονότα είναι όπως τα περιγράφω. Το θέμα του επιθετικού είναι εντελώς διαφορετικό. Ο ΠΑΟΚ αναζητά έναν παίκτη που θα έχει την ικανότητα να . σπρώχνει τη μπάλα στα δίχτυα. Ένα φορ περιοχής που θα κάνει τη δουλειά που ΔΕΝ έκαναν ο Μουσλίμοβιτς και ο Φιλομένο. Την αλήθεια την ξέρουμε. Το καλό είναι και ακριβό. Για τον παίκτη που θα λύσει το επιθετικό πρόβλημα του Δικεφάλου  πρέπει να δαπανηθεί ένα σοβαρό ποσό. Με 200.