Παπλώματα και κοπτοραπτική

Δώδεκα ομάδες πορεύονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ δύο υπερδυνάμεις συνεχίζουν απτόητες την κούρσα των εξοπλισμών. Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλο τα ίδια μένουν…

Μια ματιά στον «κάτω κόσμο» της Α1 προξενεί μελαγχολία και κάνει τα μάτια να πονάνε. Τα ταμεία των ομάδων έχουν αραχνιάσει, τα χρέη ξεπερνούν κάθε προηγούμενο ρεκόρ, το ταβάνι βρίσκεται δέκα πόντους πάνω από το πάτωμα.

Με πιθανή εξαίρεση τον Αρη και τον Κολοσσό, οι περισσότερες ΚΑΕ βουλιάζουν ή ακροβατούν στα όρια της λογικής και της νομιμότητας. Εάν εφαρμόζονταν

κατά γράμμα νόμοι και κανονισμοί, αμφιβάλλω αν θα περνούσαν 5-6 ομάδες τις συμπληγάδες μιας άτεγκτης Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού.

 Ακόμα και εκείνες που επαίρονται για τη νοικοκυροσύνη τους, όπως το Μαρούσι, βρίσκονται με το ένα πόδι στο κενό. Παρ’όλο που το σκάφος είναι γεμάτο τρύπες, η ομάδα των βορείων προαστίων της Αθήνας επιμένει να σαλπάρει προς την Ευρωλίγκα.