Πώς φτάσαμε στο 2-0!

Το 3-0 της κανονικής περιόδου έγινε ήδη 3-2 και ο Παναθηναϊκός βαδίζει στο δρόμο προς στο 13ο πρωτάθλημα σε 14 σεζόν. Το gazzetta.gr σπάει το… κατεστημένο και «αποκαλύπτει» τι έκαναν οι «πράσινοι» και οι «κόκκινοι» ώστε να γυρίσουν όλα τούμπα Αστέρια, υπεροχή, κίνητρο, Διαμαντίδης, Μπατίστ, άγχος, σφυρίγματα, Σπανούλης, Ντούντα, Ψωμιάδης, Γύψος, Μπουρούσης, Εθνική, Σκούπισμα, ΣΕΦ και πάει λέγοντας. Έχουν περάσει μόνο τέσσερις μέρες από τον πρώτο τελικό, αλλά ήδη έχουμε υλικό για να συζητάμε για μήνες. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει με 2-0 γιατί: Μετά την ήττα στο Κύπελλο και τα όσα γράφτηκαν μετά από αυτή, οι παίκτες του βρήκαν νέο κίνητρο. Έχεις στις τάξεις του τον καλύτερο παίκτη που παίζει μπάσκετ στην Ευρώπη. Ναι, τον Διαμαντίδη εννοούμε! Ο Μπατίστ μοιάζει με Ντούρασελ, καθώς σε κάθε ματς ξεπερνά τον εαυτό του (13 πόντοι, 6 ριμπάουντ στο Σεφ και 19 πόντοι, 4 ριμπάουντ,  2 κλεψίματα στο ΟΑΚΑ), με τους ψηλούς του Ολυμπιακού να αδυνατούν να τον περιορίσουν. Στον πρώτο τελικό ήταν ο Μάριτς και στον δεύτερο ματς ο Τσαρτσαρής. Ο Ομπράντοβιτς πετυχαίνει να βγάζει άσσους από το μανίκι που με τους πόντους τους (Μάριτς) και τη δουλειά που δεν φαίνεται στο παρκέ (Τσαρτσαρής) δίνουν το κάτι παραπάνω στον Παναθηναϊκό. Ξέρει ότι οι αγώνες δεν τελειώνουν στο 25ο λεπτό, αλλά στο 40ο. Οι παίκτες του κατέβηκαν στους τελικούς με την πεποίθηση ότι έχουν καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό και είναι δεδομένο ότι θα κατάφερναν να κάνουν ένα διπλό. Δεν έχει άγχος. Μετά το ευρωπαϊκό στη Βαρκελώνη, ήξεραν ότι κανείς δεν θα τους έλεγε το παραμικρό, ακόμα κι αν έχαναν το πρωτάθλημα. Εκτός από τον κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης, έχει και τον κορυφαίο προπονητής της Ευρώπης. Όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν οι φίλαθλοί του, σε ορισμένα σημεία των δύο αγώνων, τον βοήθησε και η διαιτησία. Όπως συμβαίνει παντού και πάντα με τις μεγάλες ομάδες κι ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη που διαθέτει το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έχει περισσότερους μεγάλους παίκτες ή για να το πούμε διαφορετικά, περισσότερους παίκτες με παραστάσεις μεγάλων αγώνων. Οι παίκτες του μοιάζουν να μην πανικοβάλλονται στα δύσκολα και κυρίως δεν χάνουν τη αυτοσυγκέντρωσή τους –σχεδόν- ποτέ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά των αγώνων. Τα αποδυτήρια του θυμίζουν εκκλησία. Όλοι οι παίκτες στην ομάδα έχουν ένα ρόλο και τις περισσότερες φορές φαίνονται ικανοποιημένοι με αυτόν. Η χημεία της ομάδας είναι πρωτοφανής για επαγγελματικό σύλλογο αυτού του επιπέδου. Έχει κάνει διπλό στο ΣΕΦ και πέρσι και πρόπερσι, οπότε η φετινή κάθοδος στο Λιμάνι δεν αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερο άγχος. Αυτό το περιβόητο 3-0 του Ολυμπιακού, που στην πράξη είναι 2-1 (ο Διαμαντίδης έχασε επίτηδες τη βολή στον αγώνα του ΣΕΦ έτσι ώστε ο αγώνας να πάει στην παράταση) δεν φόβισε ποτέ τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Αντίθετα, τους έκανε να πιστεύουν ότι είναι αδύνατον να χάσουν σε μια σειρά αγώνων από τον φετινό Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός χάνει με 2-0 γιατί: Όταν χάνεις διαρκώς εδώ και 14 χρόνια, το άγχος και η πίεση είναι τεράστια. Σε κάθε σουτ, σε κάθε άμυνα, σε κά