«Τζίγκερ», «Βγενό» και... Μαρινάκης!

Ο Γιάννης Σερέτης κάνει σύντομη αναδρομή σε ορισμένες από τις θέσεις του Ανδρέα Βγενόπουλου οι οποίες εκφράζουν και τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, επισημαίνοντας και τον ρόλο της πώλησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός στις επερχόμενες «πράσινες» εξελίξεις… Αν ανατρέξει κάποιος σε συνεντεύξεις, δηλώσεις, τοποθετήσεις του Ανδρέα Βγενόπουλου, θα διαπιστώσει ότι στα λόγια έχει πολλά κοινά με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη ως προς τον τρόπο σκέψης και αντίληψης, ως προς το αξιακό σύστημα που θα έπρεπε σύμφωνα με αμφότερους να διέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο.   Θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει πει ο Τζίγκερ για τον εαυτό του τη φράση (απλώς αντικαταστήστε τα ονόματα) «Ο Βγενόπουλος δεν επιθυμεί να έχει παρουσία στον Παναθηναϊκό, αν εκείνη τη στιγμή διαπράττονται ποινικά αδικήματα, ακόμα και η ύβρις είναι ποινικό αδίκημα, η ρίψη αντικειμένων είναι ποινικό αδίκημα». Όπως και το «Όσο περνάει ο καιρός, τόσο καταλαβαίνω ότι είμαι ξένο σώμα στο χώρο», ή το «η αγάπη μου για τον Παναθηναϊκό με έκανε να αγνοήσω την λογική που έλεγε να μην ανακατευτώ με τα πίτουρα, αλλά μέχρις εδώ».   Θα ταίριαζε «κουτί» στην αποχώρηση του Τζίγκερ η κουβέντα «αν συνέχιζα να ασχολούμαι με τον Παναθηναϊκό θα έπρεπε να είχα κάποιο από τα περίεργα κίνητρα που μου καταλογίζουν οι λασπολόγοι, αλλά δεν έχω, ή θα έπρεπε να είμαι μαζοχιστής, που δεν είμαι, ή θα έπρεπε η αγάπη μου για την ομάδα να μην υπόκειται στα όρια της προσωπικής μου αξιοπρέπειας, που δεν συμβαίνει».   Καθόλου παράλογο δεν θα ήταν να ακουστεί από το στόμα του Γιάννη Βαρδινογιάννη η αποστροφή στην αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση Βγενόπουλου, σύμφωνα με την οποία: «Δεν με ενδιαφέρει πλέον τι λέει ή τι θα πει ο οποιοσδήποτε, για μένα το κεφάλαιο Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός έκλεισε οριστικά, απλώς στο γήπεδο θα έρχομαι όποτε μπορώ (εάν θα μου επιτρέψουν να αγοράσω και του χρόνου τα διαρκείας μου) για να χαίρομαι ή να λυπάμαι χωρίς να με ενδιαφέρει ποια θα είναι η Διοίκηση ή οι μέτοχοι».   Αμ το άλλο; Ταμάμ για Τζίγκερ!: «Εχουμε περάσει μια περίοδο, όπου η επικοινωνία ήταν παραπάνω από την ουσία». Για να μην πάμε στην… απόλυτη ταύτιση! Νο 1: «Θεωρώ ότι όλοι οι φίλαθλοι και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ και όλων των ομάδων ορθώς είμαστε υπερήφανοι και αγαπάμε τις ομάδες μας. Από εκεί και πέρα είναι επιλογή κάθε φιλάθλου αν επιθυμεί ή όχι το fair play και σε ποιο βαθμό θέλει αντί για φίλαθλος να είναι φανατικός οπαδός. Επιμένω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων όλων των ομάδων συμμερίζεται τις απόψεις που κατά καιρούς έχω εκφράσει για το ποδόσφαιρο, αλλά δυστυχώς ο χώρος κυριαρχείται από επαγγελματίες ή και ανεγκέφαλους παράγοντες και οπαδούς που έχουν εθιστεί στην παράβαση των νόμων με την ανοχή όλου του συστήματος». Και… Νο 2: «Πρέπει και οι οργανωμένοι φίλαθλοι, όσο η ΠΑΕ Παναθηναϊκός τους αναγνωρίζει μια σειρά από δικαιώματα, να καταλάβουν ότι η βασική τους υποχρέωση είναι να σέβονται την εκατοντάχρονη ιστορία, τις παραδόσεις και τις αρχές του Παναθηναϊκού. Η ομάδα χρειάζεται τη συμπαράσταση και την υπ