Η ΣΕΚ επικρίνει την απόφαση του Υπουργικού για εκτελεσθέντες

Αναμόχλευση παθών και επιζήμια πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση σε μια εποχή που λογικά θα έπρεπε να επικρατεί κλίμα ενότητας και εθνικής ομοψυχίας, προκαλεί, σύμφωνα με τη ΣΕΚ η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για αποκατάσταση 19 εκτελεσθέντων κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59.

Σε ανακοίνωσή της η ΣΕΚ αναφέρει ότι η

απόφαση της κυβέρνησης Χριστόφια δεν στηρίζεται σε καμιά ιστορικά επιβεβαιωμένη και τεκμηριωμένη έρευνα και ως εκ τούτου στερείται ιστορικής αξίας. «Πρόκειται για μια απόφαση που υλοποιεί προεκλογική δέσμευση του Δημήτρη Χριστόφια και για μια απόφαση που λήφθηκε από τη μονοκομματική κυβέρνηση του ΑΚΕΛ και η οποία δεν πείθει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας για την αγαθότητα των προθέσεών της», αναφέρει η ΣΕΚ.

Προσθέτει δε πως «οι ίδιοι οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ, σε πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή τους, ρητώς αναφέρουν πως η ΕΟΚΑ εκτέλεσε μόνο οκτώ άτομα που υπήρξαν προδότες» και διερωτάται «πού βρήκε όλους τους υπόλοιπους το ΑΚΕΛ, τους οποίους αυθαίρετα και χωρίς ιστορική τεκμηρίωση περιέλαβε σε σχετικό κατάλογο».

Η ΣΕΚ αναφέρει ακόμη ότι τέσσερα άτομα απ’ αυτά που κατά καιρούς περιλήφθηκαν στους ακελικούς καταλόγους φονεύθηκαν 6, 9, 29 και 40 μήνες μετά τον τερματισμό του αγώνα της ΕΟΚΑ, η οποία καμιά ευθύνη δεν φέρει γι’ αυτές τις δολοφονίες.

«Από τα πιο πάνω γεγονότα, αβίαστα εξάγεται το συμπέρασμα πως η απόφαση της κυβέρνησης είναι ελλειμματική και ιστορικά ανακριβής και ανεπαρκής» συμπληρώνει η ΣΕΚ ενώ αναφέρει ακόμη πως «αν κάποιοι άνθρωποι στις δύσκολες συνθήκες της τότε εποχής έγιναν προδότες, δεν φταίνε οι ίδιοι αλλά η ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία με την προδοτική πολιτική που ακολούθησε εναντίον του επικού αγώνα της ΕΟΚΑ, εξώθησε απλούς ανθρώπους στο φανατισμό με αποτέλεσμα κάποιοι απ’ αυτούς να υποπέσουν στο αμάρτημα της προδοσίας».

«Δυστυχώς η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, αντί να προχωρήσει σε επιστημονική έρευνα για τεκμηρίωση της οποιασδήποτε αλήθειας, προτίμησε να λάβει μια απόφαση που στερείται ιστορικής αξίας και σοβαρότητας» καταλήγει.