Ομήρου: Χρέος μας ο απεγκλωβισμός από τα δεσμά της Τρόικας

Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του απεγκλωβισμού μας από τα δεσμά της Τρόικας είναι σήμερα το μεγάλο μας χρέος, δήλωσε ο Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου σε χαιρετισμό του κατά την έναρξη του 16ου συνεδρίου της ΔΕΟΚ.

Στο χαιρετισμό, που διάβασε ο Βουλευτής της ΕΔΕΚ Γιώργος Βαρνάβα, ο κ. Ομήρου υπογράμμισε πως «για τη σημερινή τραγική κατάσταση της κυπριακής οικονομίας, ιδιαίτερα στον τραπεζικό τομέα υπάρχουν τεράστιες ευθύνες» και πρόσθεσε ότι «είναι λαϊκή απαίτηση να προχωρήσει άμεσα ο καταλογισμός ευθυνών και η προσαγωγή των υπαιτίων ενώπιον της δικαιοσύνης».

Η συμπεριφορά της Τρόικας και των ισχυρών ταγών της ΕΕ, συνέχισε, υπήρξε προμελετημένη, αδίστακτη και καταστροφική και «είναι χαρακτηριστική η δήλωση του τέως Προέδρου του Eurogroup Ζαν Κλόντ Γιούνγκερ ότι οι ισχυροί της Ευρωζώνης ‘συμπεριφέρθηκαν στους Κυπρίους ως να ήσαν συμμορίτες και εγκληματίες’».

Ο κ. Ομήρου τόνισε περαιτέρω ότι «δεν μπορούμε παρά να συνδέσουμε αυτή τη συμπεριφορά με τη μελλοντική διαχείριση του φυσικού μας πλούτου και τη λύση του Κυπριακού», και πρόσθεσε πως «αυτές οι πικρές διαπιστώσεις δεν είναι επινοήσεις συνωμοσιολογικού χαρακτήρα, αλλά το αβίαστο συμπέρασμα από όλες τις μεθοδεύσεις των τελευταίων μηνών».

Είπε πως «αναμέναμε από τους εταίρους μας κατανόηση και αλληλέγγυα συμπεριφορά, πολύ περισσότερο επειδή το μεγάλο πρόβλημα της κυπριακής οικονομίας είχε ως βασική αιτία μια απόφαση ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου. Αντί τούτου βρεθήκαμε ενώπιον ενός ωμού και κλιμακούμενου εκβιασμού».

Είπε πως η Κύπρος κλήθηκε να διαλύσει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα και να υπαχθεί σε δεσμά νεοαποικιακής μορφής από εκείνους, που ως μη όφειλαν, αντί ως εταίροι συμπεριφέρονται ως εκβιαστές.

Είναι προφανές ότι στο χρονικό διάστημα που προηγήθηκε της σημερινής κρίσης υπήρξε μεθόδευση για τη διατύπωση του σημερινού ωμού εκβιασμού, ανέφερε.

Πρόσθεσε πως «όταν η Κύπρος εντάχθηκε στην ευρωζώνη το 2008 κατόπιν των απαραίτητων ελέγχων, εκρίθη ότι ούτε φορολογικός παράδεισος ήταν, ούτε χώρα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος».

«Αιφνίδια, αλλά όχι ανεξήγητα, τους τελευταίους μήνες, η Κύπρος έγινε στόχος κακόβουλων και συκοφαντικών επιθέσεων που αφορούν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και το φορολογικό καθεστώς με ‘ορατούς δια γυμνού οφθαλμού’ στόχους, την καταστροφή του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος, τη διάλυση των παραδοσιακών φιλικών σχέσεων της Κύπρου με τη Ρωσία και την περιαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς κράτους ήσσονος ή και ανύπαρκτης κρατικής κυριαρχίας», πρόσθεσε.

Χαρακτήρισε την απόφαση της 25ης Μαρτίου ως εξοντωτική, «αφού επέβαλε την ουσιαστική εξουθένωση των δύο ‘πνευμόνων’ με τους οποίους ανέπνεε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου», δηλαδή τις δύο μεγαλύτερες κυπριακές τράπεζες.
Σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα μέτρα που επιβάλλει η Τρόικα υπάρχει ο κίνδυνος η κυπριακή οικονομία να οδηγηθεί σε φαύλο κύκλο ύφεσης, σε δραματική ανεργία, σε κλείσιμο επιχειρήσεων, σε μαζική φτώχεια και κοινωνική δυστυχία, πρόσθεσε.

Ο Πρόεδρος της Βουλής ανέφερε πως «η θέση μας υπήρξε και παραμένει σταθερά ευρωπαϊκή. Σε αυτή τη θέση παραμένουμε αμετακίνητοι. Επιμένοντας σε μια Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής. Αγωνιζόμενοι με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, για να αλλάξουν οι σημερινές άδικες και κοινωνικά ανάλγητες συμπεριφορές των κυρίαρχων ηγεμονικών κύκλων της ΕΕ».

Θα πρέπει, ωστόσο, πρόσθεσε, «να δηλώσω ότι μεταξύ αποδοχής της ταπεινωτικής και εξουθενωτικής μεταχείρισης που θα οδηγεί σε συνεχή υποδούλωση το λαό και τη χώρα μας και της εξέτασης μιας άλλης στάσης και θέσης της Κύπρου, δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένας δισταγμός και καμιά αμφιταλάντευση». Πρωταρχικό μας καθήκον, τόνισε, «είναι η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας της, της εθνικής αξιοπρέπειας, της ηθικής ακεραιότητας της πατρίδας μας και της κοινωνικής συνοχής του λαού μας».

Κάλεσε το λαό να διατηρήσει την αυτοπεποίθηση και το αγωνιστικό του πνεύμα, τις αστείρευτες δυνάμεις και δυνατότητες του και την πίστη του στο παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας.

Αναφερόμενος στη ΔΕΟΚ, ο Πρόεδρος της Βουλής είπε ότι η συντεχνία, στα 50 χρόνια ζωής και δράσης της, καταξιώθηκε στη συνείδηση των Κυπρίων εργαζομένων σαν μαχητική και πρωτοπόρα έπαλξη κοινωνικών, ταξικών αλλά και εθνικών διεκδικήσεων, πρωτοβουλιών και αγώνων.