Περδίκης για απολογισμό Αναστασιάδη:Που του θύμιζε…. Δημήτρη Χριστόφια;

Καταρχήν οφείλω να χαιρετίσω το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει εγκαθιδρύσει ευθύς εξ αρχής στη θητεία του μία διαδικασία απολογισμού και λογοδοσίας. Μάλιστα σημειώνω τη διαφορά ύφους σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση. Εκτός ορισμένων λίγων περιπτώσεων- όπου ο κ Αναστασιάδης θύμιζε…. Δημήτρη Χριστόφια- κατά τα άλλα την παρουσία του Προέδρου χαρακτήρισε το απαιτούμενο ύφος απολογίας, με την ορθή έννοια του όρου.

Επίσης θα έλεγα ότι όταν κρίνεται μία κυβέρνηση που παρέλαβε μία βόμβα έτοιμη να εκραγεί

και μια χώρα σε πλήρη διάλυση και κατάρρευση, στις πρώτες μάλιστα μέρες της διακυβέρνησης, είναι λογικό και φρόνιμο να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια επιείκειας.

Τούτων λεχθέντων έχω να παρατηρήσω ότι ο απολογισμός του Προέδρου για τους πρώτους τέσσερις μήνες διακυβέρνησης ανέδειξε τα σοβαρά προβλήματα, τις αδυναμίες και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της νέας κυβέρνησης. Για παράδειγμα είναι λυπηρό να επιμένει ο Πρόεδρος στην υπεράσπιση της απόφασης του Eurogroup της 16ης Μαρτίου την οποία απέρριψε ομόφωνα η Βουλή , αλλά και ο ίδιος αν πιστέψουμε τα λεγόμενα του για την κρίσιμη εκείνη νύκτα. Γιατί ο Πρόεδρος να θέλει να αποκρύπτει από το λαό ότι δεδηλωμένη ευθύς εξ αρχής πρόθεση της Τρόικας ήταν το κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας και ενδεχομένως και της Τράπεζας Κύπρου; Μήπως για να αποκρύψει το γεγονός ότι δεν έγινε η κατάλληλη προετοιμασία και πρόβλεψη για αντιμετώπιση του ενδεχόμενου αυτού ή για να εμπεδώσει μια κουλτούρα υποδούλωσης στις υποδείξεις της τρόικα; Όποιος και αν είναι ο λόγος, η εμμονή του Προέδρου στην υπεράσπιση της πρώτης και καταστροφικής απόφασης του Eurogroup, αποτελεί οιωνό για τα χειρότερα. Έχω την άποψη ότι επιχειρείται απόκρυψη των ευθυνών για τους κακούς χειρισμούς εκείνων των ημερών, την έλλειψη προγραμματισμού και προετοιμασίας και την απουσία αποφασιστικότητας και τόλμης. Η επίρριψη της ευθύνης στους προηγούμενους, στον συναισθηματισμό του λαού και των εκπροσώπων του, στη Ρωσία ή τους κακούς συμμάχους δεν είναι το καλύτερο για μια κυβέρνηση που ευαγγελίζεται ένα καινούργιο ήθος και ύφος στην πολιτική. Και δεν είναι ότι καλύτερο για το αύριο, προς το οποίο φαίνεται να οδεύουμε με την ίδια – και χειρότερη ίσως- έλλειψη πρόβλεψης, προγραμματισμού και αποφασιστικότητας.

Πέραν αυτών σημειώνω από τη χθεσινή απολογητική παρουσίαση του Προέδρου τα εξής:

1) ΕΠΙΤΟΚΙΑ-Παρά την πρόβλεψη του Προέδρου, δυστυχώς η μείωση των καταθετικών επιτοκίων δεν οδήγησε σε ανάλογη μείωση των δανειστικών επιτοκίων, και είναι άγνωστο πότε αυτό θα συμβεί.

2) ΑΝΕΡΓΙΑ- Παρά τα μέτρα της κυβέρνησης η ανεργία σε αυτούς τους τέσσερις μήνες αυξήθηκε, ανεβάζοντας τον αριθμό των ανέργων σε 70000. Αυτό το γεγονός διέλαθε της προσοχής του Προέδρου.

3) ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙ- Χτες ο Πρόεδρος έδωσε και επισήμως “συγχωροχάρτι” και ” κλάδο ελαίας” σε Ντράγκι και Δημητριάδη. Προσωπικά θεωρώ εντελώς λάθος την πολιτική του κατευνασμού και της υποχώρησης απέναντι σε συμπεριφορές καταστροφικές για την οικονομία και τον τόπο. Στα θετικά μετρώ το γεγονός ότι ο Πρόεδρος δεν απέκρυψε την αρνητική στάση Ντράγκι και των άλλων εταίρων έναντι των λογικών αιτημάτων μας για σωτηρία της Τράπεζας Κύπρου. Επίσης θετικά εκτιμώ την στήριξη από τον Πρόεδρο της απόφασης της Βουλής για διορισμό εκτελεστικών συμβούλων στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κεντρικής Τράπεζας.

4) ΚΥΠΡΙΑΚΟ- Το Κυπριακό παραμένει το αδύνατο σημείο του κ Αναστασιάδη. Όχι μόνο παρέλειψε να ενημερώσει για τα όσα σημαντικά έχουν προκύψει τους τελευταίους τέσσερις μήνες της διακυβέρνησης του, αλλά εντελώς απρόκλητα τον είδαμε να αναλώνεται σε μια ιστορική ανάλυση της θεωρίας της “αδήριτου ανάγκης”, η οποία μας άφησε με πολλά ερωτηματικά και ανησυχίες. Τι θέλει να μας πει ο Πρόεδρος; Μπορεί η επίκληση της “αδήριτου ανάγκης” να δικαιολογήσει κάθε υποχώρηση και κάθε υπαναχώρηση;

5) ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22- Εντάξει, ξέρουμε ότι είμαστε λίγοι ως Οικολόγοι, αλλά δεν δεχόμαστε το μηδενισμό. Ο Πρόεδρος δε λέει την αλήθεια ότι “όταν ετέθη στο Εθνικό Συμβούλιο θέμα για το κεφάλαιο 22 , ουδείς διαφώνησε”. Η αλήθεια είναι ότι το θέμα ήγειρα εγώ προσωπικά και διαφώνησα μέχρι που δέχτηκα επίθεση από την τριχορδία των προέδρων δηλ Αναστασιάδη, Χριστόφια και Βασιλείου. Με όλο το σεβασμό, δέχομαι να είμαι η μειοψηφία που δε με λαμβάνουν υπόψη οι κυβερνώντες, αλλά όχι ο “κανένας”.

Η πικρία και η απογοήτευση δεν θα με εμποδίσει όμως να καταγράψω όσα κατά την άποψη μου θεωρώ θετικά στη χτεσινή απολογία του Προέδρου. Για παράδειγμα είναι πολύ θετικές και προς την ορθή κατεύθυνση οι κινήσεις της κυβέρνησης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για διεκδίκηση περισσότερης στήριξης από τα κοινοτικά ταμεία.

Στηρίζουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης για εξοικονομήσεις και περιορισμό της σπατάλης. Θετικά αντιμετωπίζουμε και τη δέσμευση ότι αν παρουσιαστούν ελλείψεις στα δημοσιονομικά, αυτές δεν θα αντιμετωπιστούν με περαιτέρω περικοπές στο κοινωνικό κράτος και τους μισθούς, αλλά με εξοικονομήσεις από λειτουργικά έξοδα.

Σημειώνουμε στα θετικά την πρόθεση για προστασία του Κυπριακού χρυσού, τον ορθολογισμό στα θέματα διαχείρισης του φυσικού αερίου και βεβαίως την επαναβεβαίωση της εφαρμογής πολιτικών Πράσινης ανάπτυξης που περιλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό τις δικές μας εισηγήσεις.

Εξαιρετικής σημασίας είναι και το μήνυμα που έστειλε ο Πρόεδρος στους εργοδότες σε σχέση με την εφαρμογή του τουριστικού ωραρίου. Αν αυτή η πολιτική εξυπηρέτησης του κοινού, δεν οδηγήσει σε ουσιαστική και στοχευμένη αύξηση της απασχόλησης στον τομέα του λιανικού εμπορίου, τότε θα είναι “δώρον άδωρον” για την κοινωνία. Στηρίζουμε την προεδρική προειδοποίηση και αναμένουμε την υλοποίηση της. Θα παρακολουθούμε από κοντά την κατάσταση και θα πράξουμε αναλόγως στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, διότι, δεν είναι δυνατόν στο όνομα της εξυπηρέτησης του κοινού, να οδηγούνται στην καταστροφή ακόμα περισσότερες μικρές επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου.

Εν κατακλείδι δεν θα έλεγα ότι εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από τη χτεσινή συνέντευξη του Προέδρου Αναστασιάδη. Διαβλέπω μεν θετικά στοιχεία, αλλά επίσης με λύπη μου διαπιστώνω τις ίδιες παθογένειες και αδυναμίες που – με τη συνέργεια πολλών άλλων παραγόντων- οδήγησαν τον τόπο στην καταστροφή. Με ανησυχεί ιδιαίτερα η έλλειψη προετοιμασίας, προγραμματισμού, μελέτης όλων των σεναρίων και κυρίως η έλλειψη αποφασιστικότητας και δυναμισμού.

Αναμένω λοιπόν την επόμενη συνέντευξη- απολογισμό του Προέδρου για να εκφράσω -ελπίζω- περισσότερη συμφωνία και αισιοδοξία.