100 χιλ. επιπλέον δημόσιοι υπάλληλοι και μαύρη τρύπα 40 δις ευρώ απ’ το 2ο Μνημόνιο;

Την ώρα που η κυβέρνηση σιωπά.

Στο σύντομο δελτίο τύπου που συνόδευσε την ανακοίνωση της έγκρισης του δανείου ύψους 30 δις ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προς την Ελλάδα, στις 2 Μαΐου 2010,

δινόταν μεγάλη έμφαση στην ανάγκη μείωσης του δημοσίου τομέα, του λεγόμενου ‘κράτους’. Η λογική ήταν πως το μεγάλο κράτος φέρνει μεγάλα δημόσια έξοδα, υψηλό δημόσιο έλλειμμα και αυξανόμενο κρατικό χρέος και προκειμένου η ελληνική οικονομία να αναδιαρθρωθεί ουσιαστικά και να βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της θα έπρεπε να το μειώσει.

Στην αυγή του 2011 πληροφορίες που διέρρεαν απ’ τις Βρυξέλλες έκαναν λόγο για αίτημα της Τρόικας για απόλυση 100 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων στο οποίο η τότε κυβέρνηση φημολογούνταν πως είχε συμφωνήσει μυστικά. Μερικούς μήνες αργότερα η “ανάγκη” για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων είχε αρχίσει να εκφράζεται ανοιχτά από πολλές πλευρές και η σιωπή της κυβέρνησης είχε εκληφθεί απ’ τους περισσότερους ως σιωπηρή αποδοχή αυτής της προοπτικής.

Σταθερά και γοργά η επιχειρηματολογία για μικρότερο κράτος μεγάλωνε και εδραιωνόταν. “Κράτος σημαίνει διαφθορά και η διαφθορά πρέπει να καταπολεμηθεί. Μειώστε το κράτος και θα μειωθεί η διαφθορά. Λιγότερη διαφθορά θα σημαίνει αύξηση της ανταγωνιστικότητας και αυτό θα οδηγήσει σε πιο ευνοϊκό περιβάλλον για επενδύσεις και τελικά για ανάπτυξη.”

Ακολούθησε η έγκριση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος σύμφωνα με το οποίο η χώρα θα προχωρούσε όχι μόνο στην ιδιωτικοποίηση προβληματικών κρατικών εταιριών αλλά και στην πώληση δημόσιας περιουσίας προκειμένου να μειώσει το χρέος και τα έξοδα της. Το κλείσιμο προβληματικών ΔΕΚΟ, η πώληση ζημιογόνων οργανισμών, οι περικοπές μισθών και συντάξεων του δημοσίου, οι απολύσεις συμβασιούχων του δημοσίου κλπ, κινούνταν προς την κατεύθυνση της μείωσης του κράτους ώστε η χώρα να “απολαύσει” το συντομότερο δυνατό τα οφέλη αυτής της πολιτικής.

Δεδομένης της ταύτισης των απόψεων των κομμάτων εξουσίας και της Τρόικας ως προς το συγκεκριμένο θέμα, θα περίμενε κανείς – ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί τους – πως δύο χρόνια από την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου και δυο μήνες απ’ την έγκριση του δεύτερου το κράτος θα είχε μειωθεί ή τουλάχιστον πως η συρρίκνωση του στο κοντινό μέλλον θα ήταν δεδομένη και προ των πυλών.

Στην πράξη, ωστόσο, το κράτος όχι μόνο δεν έχει μειωθεί χάρη στο πρώτο Μνημόνιο αλλά και κινδυνεύει να αυξηθεί κατά 100 χιλιάδες ‘δημοσίους υπαλλήλους’ εξαιτίας του δεύτερου.

Με βάση το δεύτερο Μνημόνιο και τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η Ελλάδα ανέλαβε να δανειστεί 50 δις ευρώ προκειμένου να ανακεφαλαιοποιήσει μία σειρά τραπεζών, διαδικασία η οποία, όπως υποστηρίχτηκε επισήμως από κυβερνητικά χείλη, θα οδηγήσει, μεταξύ άλλων, στην κρατικοποίηση τους.

Πρόσφατο δημοσίευμα των Financial Times υποστήριξε πως η Εθνική και οι υπόλοιπες μεγάλες ελληνικές τράπεζες