Η δραχμή ξύπνησε τον Οκτώβριο του 2009 κι έκτοτε… χουζουρεύει

Με την πολιτική στρατηγική του Παπανδρέου…

Ο Οκτώβριος του 2009 ήταν το τέλος μίας εποχής για την Ελλάδα. Ένα τέλος που κάποτε θα ερχόταν ούτως ή άλλως αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό και το κυριότερο να αποτελούσε την ευκαιρία για ένα νέο και ευοίωνο ξεκίνημα και όχι την αρχή μίας περιόδου οικονομικού και κοινωνικού χάους. Η πολιτική στρατηγική (;) Παπανδρέου να πανικοβάλει τις αγορές και να διασύρει την

Ελλάδα διεθνώς άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου βγάζοντας από μέσα τους καταστρεπτικές δυναμικές και τάσεις οι οποίες έδωσαν, ξαφνικά, ζωή στο σενάριο της εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ, ‘ξυπνώντας’ τη δραχμή απ’ τη χειμέρια νάρκη που βρισκόταν απ’ το 2002.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά τα σενάρια παραμονής ή εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ τρέχουν ταυτόχρονα, προκαλώντας πρωτοφανή χρηματοπιστωτική, οικονομική, πολιτική και κοινωνική αστάθεια με τον κίνδυνο ο φόβος για αποχώρηση απ’ την ευρωζώνη να λειτουργήσει, τελικά, ως αυτοεπαληθευόμενη προφητεία, προκαλώντας, πράγματι, την επιστροφή στη δραχμή κάτω από δραματικές συνθήκες.

Ο πανικός που επέδειξε ο κ. Παπανδρέου και όσα έπραξε στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης του θα στοιχειώνουν την Ελλάδα για δεκαετίες. Οι ηγέτες δεν επιτρέπεται να πανικοβάλλονται, πόσο μάλλον να πανικοβάλλουν όλους τους υπόλοιπους. Αλλά ο πρώην Πρωθυπουργός αποδείχτηκε, μάλλον, λιγότερο ηγέτης και περισσότερο κακός καπετάνιος ενός προβληματικού αλλά συνηθισμένου σε κακοκαιρίες πλοίου, που αφού το βάφτισε ‘Τιτανικό’ το παρέδωσε στις ‘ένοπλες δυνάμεις’ των αγορών για να το βομβαρδίσουν. Έπειτα, προκειμένου να καθυστερήσει τη βύθιση του, ζήτησε απ’ τους επιβάτες του να πετάξουν στην θάλασσα τα υπέρβαρα περιουσιακά τους στοιχεία και να κάνουν δίαιτα για να μειωθεί το δικό τους βάρος, προειδοποιώντας τους πως στην αντίθετη περίπτωση ήταν μοιραίο να πνιγούν βουλιάζοντας μαζί του.

Οι ενέργειες Παπανδρέου άπλωσαν τη σκιά του νομισματικού κινδύνου πάνω απ’ την χώρα, προκαλώντας, αρχικά, μαζική και βίαιη φυγή των διεθνών κεφαλαίων. Το ελληνικό χρηματιστήριο κατέρρευσε ενώ μέχρι τότε κατέγραφε την καλύτερη απόδοση στον κόσμο και τα ελληνικά ομόλογα ξεπουλήθηκαν, ενώ ως τότε το αγοραστικό ενδιαφέρον γι’ αυτά ήταν αμείωτο. Εφόσον ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας διαμήνυε ότι αυτή απειλούνταν με πτώχευση και αφού η πτώχευση συνεπάγεται την έξοδο απ’ το ευρώ ποιος τρελός θα κρατούσε τα κεφάλαια του σ’ αυτήν και πόσο μάλλον θα διέθετε και νέα για να της δανείσει;

Ακολούθησε η απόσυρση καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες. Με οδηγό την ελίτ του ελληνικού κεφαλαίου που έστειλε τα χρήματα της στο εξωτερικό μετατράπηκε σε κύρια τάση η μεταφορά χρημάτων από την ‘προβληματική’ Ελλάδα προς την Κύπρο, τη Γερμανία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ και αλλού. Αφού οι ξένοι και οι πλούσιοι δεν εμπιστεύονταν πλέον τα λεφτά τους στην Ελλάδα γιατί να τα εμπιστευτεί σ’ αυτήν ο απλός πολίτης;

Προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι παραπάνω τάσεις οι οποίες ισχυροποιήθηκαν θεματικά στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης Παπανδρέου,