Ο αναπόφευκτος δρόμος της χρεοκοπίας…

Ακόμη κι αν η Ελλάδα καταλήξει σε εθελοντική συμφωνία με κάποιους από τους πιστωτές της, το ελληνικό χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο…

Η διαδικασία της επιβολής ζημιών στους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων -γνωστή και ως συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην αναδιάρθρωση του

ελληνικού χρέους ή PSI- «τρέχει» τους Έλληνες, τους Ευρωπαίους, το ΔΝΤ και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εδώ και μήνες. Αν παίρναμε στα σοβαρά τις προ Χριστουγέννων ανακοινώσεις του Βαγγέλη Βενιζέλου, η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους -που θα είναι η πρώτη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους στην Ευρωζώνη, με μεγάλες πιθανότητες να ακολουθήσουν κι άλλες- πλησιάζει… Αλλά δεν τα παίρνουμε στα σοβαρά, αφού γνωρίζουμε πως, ακόμη κι αν η Ελλάδα καταλήξει σε εθελοντική συμφωνία με κάποιους από τους πιστωτές της, η συμφωνία αυτή δεν θα καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Γι’ αυτό άρχισαν να σφυρίζουν ακόμη και οι τοίχοι ότι θα χρεοκοπήσουμε κανονικά και με τη βούλα…

Η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους προέβλεπε τη μείωση του χρέους που βρίσκεται στα χέρια των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα κατά το ήμισυ, δηλαδή από τα 206 δισ. ευρώ στα 103 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό απέκλειε ωστόσο δύο μεγάλες κατηγορίες ομολογιούχων:

- την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που κατέχει ελληνικά ομόλογα ύψους 52 δισ. ευρώ, αγορασμένα με 20% έκπτωση κατά μέσο όρο στο πλαίσιο του προγράμματος αγοράς ομολόγων της και

- τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, που κατέχουν χρέος ύψους 23 δισ. ευρώ.

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος της μείωσης του ελληνικού χρέους, θα έπρεπε να συμφωνήσουν όλοι οι ιδιώτες επενδυτές σε εθελοντική αναδιάρθρωση. Στην ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, που δημοσίευσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον ίδιο μήνα, η εκτίμηση ήταν ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας ως το 2020 θα έφταναν τα 440 δισ. ευρώ. Τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να δώσουν αυτά τα χρήματα. Έπρεπε λοιπόν οι ιδιώτες πιστωτές που κατέχουν ελληνικά ομόλογα να αποδεχτούν ζημιές. Όπως σημείωνε τότε η έκθεση του ΔΝΤ:

«Το μεγαλύτερο PSI, που εξετάζεται σήμερα, έχει ζωτικό ρόλο για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Για να εκτιμηθεί το πιθανό μέγεθος των βελτιώσεων στη δυναμική του χρέους και οι πιθανές επιπτώσεις του για την επίσημη χρηματοδότηση, μπορούν να εξεταστούν παραδειγματικά σενάρια με χρήση ομολόγων με έκπτωση, υπόθεση για αποδόσεις 6% και χωρίς εγγυήσεις. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το χρέος μπορεί να περιοριστεί σε λίγο άνω του 120% του ΑΕΠ ως τα τέλη του 2020 αν εφαρμοστεί «κούρεμα» 50%. Με την πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές να παραμένει σε εκκρεμότητα, η επιπλέον επίσημη χρηματοδότηση θα πρέπει να είναι περί τα 114 δισ. ευρώ. Για την περαιτέρω μείωση του χρέους απαιτείται μια μεγάλη συμβολή του ιδιωτικού τομέα (για παράδειγμα η μείωση του χρέους κάτω του 110% ως το 2020 θα απαιτούσε τη μείωση της ονομαστικής αξίας του τουλάχιστον κατά 60% και καλύτερους όρους χρηματοδότησης α