Κύριε Ξυδάκη, κάτι παλιό και κάτι νέο

Κατερίνα Ι. Ανέστη

Το 'χω δει σε ταινίες. Στους γάμους στην Αμερική και στην Αγγλία φοράνε κάτι παλιό, κάτι νέο -και κάτι μπλε και κάτι δανεικό. Εθιμο από την Βικτωριανή εποχή, για να είναι καλότυχη η νύφη, να ζήσει έναν γάμο ευτυχισμένο.

Κάτι παλιό και κάτι νέο... Από τη στιγμή που έγινε γνωστό πως ο Νίκος Ξυδάκης αναλαμβάνει το υπουργείο Πολιτισμού, τα χαμόγελα και ένα αίσθημα ανακούφισης

κυρίευσαν όσους ξέρουν πως ο Νίκος Ξυδάκης γνωρίζει εξαιρετικά τα θέματα του ελληνικού πολιτισμού, τα πρόσωπα και τις προκλήσεις. Γνωρίζει άριστα τις ανάγκες και τις προοπτικές του σύγχρονου πολιτισμού, της δημιουργίας που συμβαίνει εδώ και τώρα.

Και όταν ο ίδιος μίλησε για έναν πολιτισμό που ξεπερνά την αρχαία κληρονομιά και φτάνει στον σύγχρονο πολιτισμό, περιλαμβάνει τη δημώδη ποίηση, το λαϊκό τραγούδι, τον Παπαλουκά και τον Θεόφιλο, τον Πικιώνη και τον ανώνυμο μάστορα, οι προσδοκίες μεγάλωσαν.

Κάτι παλιό και κάτι νέο, σκεφτόμουν το βράδυ του Σαββάτου στην πρεμιέρα της Λυρικής για το «Θέλω να δω τον Πάπα», καθώς κοιτούσα ψηλά στα θεωρεία. Είδα εκεί τον Κώστα Σημίτη με τη σύζυγό του Δάφνη, είδα τον Αλέξη Μητρόπουλο, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν είδα αυτόν που ήθελα να δω: τον Νίκο Ξυδάκη. Διότι ακολουθώντας τα ερασιτεχνικά μαθηματικά των πρώτων ημερών, δεν βρίσκω τον αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού όσο θα ήθελα σε αυτά που συμβαίνουν τώρα. Με εξαίρεση τα εγκαίνια της έκθεσης του Αλκη Πιερράκου, όπου έκανε την πρώτη του εμφάνιση για να τιμήσει τον 85χρονο δημιουργό που ήρθε για την περίσταση από το Παρίσι στην Αθήνα.

Η πρώτη του επίσκεψη έγινε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο – μια επίσκεψη όχι απλά ενημέρωσης, αλλά πολλαπλών συμβολισμών (συγκινημένοι οι εργαζόμενοι στα εργαστήρια και στις αποθήκες περιγράφουν πως πρώτη φορά τους επισκέφτηκε υπουργός). Την ίδια μέρα είδε το Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχαιολόγων. Και πώς το έφερε η τύχη, μέσα σε μια εβδομάδα βγήκαν δύο ανακοινώσεις για σημαντικά αρχαιολογικά θέματα -η παλαιότερη αγκαλιά του κόσμου στον Διρό, η μεταφορά του μυκηναϊκού κτιρίου στο θεματικό πάρκο Λειβηθρών. Ταυτόχρονα η μοναδική συνέντευξη που έχει δώσει μέχρι τώρα στον Τύπο αφορά στην Αμφίπολη. Να τα ερασιτεχνικά μαθηματικά μου. Βιάζομαι; Ισως, όμως οι προσδοκίες προκαλούν αυτή την ανυπομονησία. Και τα προβλήματα τα τεράστια προβλήματα που καταδυναστεύουν τον σύγχρονο πολιτισμό.

Κάτι νέο; Πού είναι το κάτι νέο; Είναι στο κτίριο του ΦΙΞ που θα στεγάσει το ΕΜΣΤ (περιμένει να αρθούν τα ... διαδικαστικά για να παραδοθεί στη διοίκηση του Μουσείου), τα εργοτάξια Λυρικής και Εθνικής Βιβλιοθήκης, το ακέφαλο Κέντρο Κινηματογράφου, ο χώρος των εκδοτών που ζει σε συνθήκες στραγγαλισμού. Εχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους υπουργούς Πολιτισμού να ποζάρουν σε χώρους αρχαίου κάλλους και αίγλης, είδαμε την Αμφίπολη να γίνεται λάγνο επικοινωνιακό όπλο, ακούσαμε και τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να υπόσχεται ακόμη και αρχαιολογικά μουσεία σε κάποιες πόλεις όπου μίλησε προεκλογικά. Και περιμένουμε ασθμένως το νέο.

Θέλουμε να ασκηθούμε σε νέες εντατικές εικόνες και φράσεις μιας πολιτικής ηγεσίας που συνομιλεί και με σοφία αποφασίζει για το χώρο του σύγχρονου πολιτισμού, αυτού που γεννάται τώρα, αυτού που διαμορφώνει και τροφοδοτεί καλλιτέχνες και μπορεί αν υποστηριχθεί να δώσει ώθηση στην ίδια την αγορά, στην πραγματική οικονομία. Κάτι νέο, κάτι νέο, γιατί από παλιό, μπλε και δανεικό έχουμε χορτάσει.

*Φωτογραφία από την επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού, Αθλητισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Κατηγορία: Πολιτισμός