Από την πολύβουη Αθήνα, στο ήσυχο Καστελόριζο: Αυτή είναι η νέα μόνιμη γιατρός του νησιού

Η αισιοδοξία και η σιγουριά πως δεν ζουν «στο έλεος του Θεού» ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο των κατοίκων του Καστελόριζου, μετά από περίπου δύο χρόνια, με την εγκατάσταση μόνιμου γιατρού στον τόπο τους.

Πρόκειται για τη Μαρία Καρατσάμη, γενική ιατρός - πνευμονολόγος και πλέον γιατρός στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Μεγίστης στο Καστελόριζο, η οποία και συνοδεύτηκε από τον ίδιο τον υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, κατά την πρώτη μέρα ανάληψης

Η σημασία αυτής της κίνησης για τους, περίπου, 300 μόνιμους κατοίκους της περιοχής: Τεράστια. Και αυτό, γιατί υγειονομική φροντίδα, για αυτά τα δύο χρόνια, παρεχόταν από αποσπασμένους γιατρούς της Ρόδου ή από τους εθελοντές του Κοινωνικού Ιατρείου του ΙΣΑ, κάτι που όπως ήταν απολύτως λογικό, τους δημιουργούσε μεγάλη ανασφάλεια.

Η ίδια, δήλωσε εντυπωσιασμένη από το φυσικό τοπίο. «Αντίκρισα ένα νησί με απίστευτο φυσικό κάλλος. Νόμισα ότι βρισκόμουν στο Μόντε Κάρλο…» λέει, μιλώντας στην εφημερίδα το «ΘΕΜΑ» αναφερόμενη στη «γεύση» που πήρε με την άφιξή της.

Εντυπωσιασμένη, όμως, έμεινε από τον ιατρικό εξοπλισμό του νησιού: Το Καστελόριζο είναι εφοδιασμένο με όλες τις υποδομές υγείας που αναλογούν στον ακριτικό πληθυσμό του -Περιφερειακό Ιατρείο, σύστημα Τηλεϊατρικής, ακτινολογικό μηχάνημα, μικροβιολογικό εργαστήριο, άφθονο αναλώσιμο και φαρμακευτικό υλικό. Και όλα αυτά, χωρίς έχει στη διάθεσή του μόνιμο γιατρό!

Από τις πρώτες, κιόλας, επαφές της με τους μόνιμους κατοίκους, η γιατρός διαπίστωσε την ανασφάλεια που τους διακατείχε, σε ό, τι αφορούσε τα ζητήματα υγείας: «Η αγωνία για την αρρώστια, για τα φάρμακα, για το ατύχημα τους ακολουθεί. Νιώθουν εγκαταλειμμένοι, ανασφαλείς. Παρότι είμαι λίγες ημέρες στο νησί διαπίστωσα όμως κάτι που δεν απαντάται πια στα μεγάλα αστικά κέντρα από όπου προερχόμουν: ο γιατρός δεν είναι δεδομένος κι ως εκ τούτου γίνεται περισσότερο πολύτιμος για τους ασθενείς. Είναι σαν μικρός Θεός» είναι τα λόγια της.

Όσον αφορά το «ειδικό βάρος» της θέσης της η ίδια δηλώνει πως δεν το αισθάνεται, έχοντας ως σύμμαχο της πολυετή εμπειρία της: «Προφανώς και θα ήμουν περισσότερο συγκρατημένη εάν είχα τοποθετηθεί για το αγροτικό μου ή εάν ήμουν νέα ειδικευμένη ιατρός. Ωστόσο, μετρώ 20 χρόνια ως γενική ιατρός και ως πνευμονολόγος. Θεωρώ ότι η εμπειρία μου και η κατάρτισή μου θα με βοηθήσουν να φέρω εις πέρας τα περιστατικά».

Φυσικά, οι αλλαγές και στη ζωή της ίδιας είναι μεγάλες. Όπως αναφέρει, εκείνο που θα τη… δυσκολέψει, είναι το δελτίο που χρησιμοποιείται στην κατανάλωση νερού, «καθώς το νησί εξαρτάται απολύτως από τις υδροφόρες που έρχονται μερικές φορές την εβδομάδα από τη Ρόδο, όπως μου εξήγησαν».

Παράλληλα, η μετάβαση από την πολυσύχναστη και μποτιλιαρισμένη Δυτική Αττική, στο ήσυχο Καστελόριζο είναι χαώδης: «Όλες οι αποστάσεις διανύονται μέσα σε λίγα λεπτά, βρίσκομαι αμέσως από το ιατρείο ή το κατάλυμα που μου διαθέτει ο δήμαρχος όπου χρειάζεται για να εξετάσω ή να δώσω πρώτες βοήθειες» αναφέρει η ίδια.