«Δεν βρίζω! Nα δημοσιευτεί!» – Γιατί είναι απόλαυση να διαβάζεις τα σχόλια των αναγνωστών

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από το να διαβάζεις τα σχόλια κάτω από μια πολιτική είδηση. Ή κάτω από μία αθλητική είδηση.

Ή κάτω από οποιαδήποτε είδηση τέλος πάντων όπου επιτρέπονται τα σχόλια.

Από τον Κώστα Βαϊμάκη

Ο Πολιτικός Αναλυτής:

δεν ασχολείται με ταπεινά και ανούσια πράγματα όπως είναι τα αθλητικά, αλλά δείχνει συνέπεια και ευθύνη απέναντι στον τόπο και τον συνάνθρωπο, μια που με νηφάλια και εμπεριστατωμένα επιχειρήματα τοποθετείται κάτω από μια πολιτική είδηση της επικαιρότητας. Το σχόλιό του έχει διάφορους αποδέκτες, όπως τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους

και τους άλλους αναγνώστες που έχουν γράψει σχόλιο, αλλά πάντα με σεβασμό θα καταθέσει τις απόψεις του: «Είστε όλοι μ@λ@κες», «τι να μας πείτε ρε Αλήτες - Ρουφιάνοι - Δημοσιογράφοι που τα παίρνετε από παντού», «γλείψε ρε σκουλίκι εκεί που έφτυνες προχθές», «όλες πουτάνες είστε, εσύ θα ήσουν η εξαίρεση;», «τράβα μωρή αδελφάρα να κάνεις πιάτσα στη Συγγρού», «σας σιχαθήκαμε κουφάλες/ έρχονται κρεμάλες», «όταν σου διόριζαν τον γιο μωρή γ@μιόλα στο Δημόσιο ήταν καλά, ε; Τώρα όμως σκούζεις!», «η απάντησή μου έχει τέσσερα γράμματα: ο, α ε και δ. Κι όλο μαζί ΟΑΕΔ. Τον πούλο τώρα για να βάλεις μυαλό», «γραφικέ δημοσιογράφε, πληρωμένη πένα, παπαγαλάκι του συστήματος, βρήκες τον επόμενο εργοδότη ήδη και έχεις αρχίσει να δικαιολογείς το μισθό σου, ε;». Ένας πραγματικός θησαυρός του διαδικτύου, ένα κόσμημα, ένας άνθρωπος που χαραμίζεται γράφοντας σχόλια ενώ θα μπορούσε να εργάζεται για το καλό του τόπου και την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Τι είναι το μπε-φάπιασμα;

Προέρχεται από τις συλλαβές «μπε» και «φαπ» και το βρίσκουμε συνήθως σε σχόλια αθλητικής αντιπαράθεσης. Το «μπε» γράφεται όταν αποκαλούμε κάποιους πρόβατα, που τρώνε ό,τι σανό τους ταΐσουν τα οπαδικά ΜΜΕ, ο Πρόεδρος, οι οργανωμένοι κλπ. Έτσι λοιπόν ένα μήνυμα μπορεί να καταλήγει ως εξής: «Αλλά βέβαια, αυτό σας είπε ο Πρόεδρος, αυτό φάγατε αμάσητο κόκκινα πρόβατα. Μπεεεεεεεεεεεε». Το «φαπ» θα έρθει μετά ως απάντηση από τον απέναντι και αναφέρεται σε μια φάπα που είτε έριξε στο παρελθόν, είτε ετοιμάζεται να ρίξει μελλοντικά. Παράδειγμα: «Γλώσσα βγάλατε γατάκια. Αλλά έρχεται η φάπα σε δυο βδομάδες που θα παίξουμε πάλι βαζελάκια, όπως έπεσε και πέρυσι. Θυμάστε τι θόρυβο έκανε η σφαλιάρα; Φαααααααπ». Όλο αυτό μαζί λοιπόν, για συντομία και για να συνεννοούμαστε, θα το λέμε μπε-φάπιασμα.

Η γλώσσα η σωστή η πρόστυχη

Αν το σχόλιο είναι γραμμένο στα ελληνικά και είναι σωστά τονισμένο και με ορθογραφία της προκοπής, κάτι δεν πάει καλά: πιθανότατα είναι κυριλέ, πολιτισμένο, τεκμηριωμένο, λειτουργεί πυροσβεστικά, απαντάει με επιχειρήματα. Αυτά τα σχόλια ΔΕΝ μας κάνουν. Αντίθετα, εμείς θέλουμε αντρίλα, να μυρίζει το σχόλιο βαρβατίλα: με τα greeklish του, τα κεφαλαία του (που υποδηλώνουν ότι φωνάζουμε), με τον ανύπαρκτο τονισμό του αν τυχόν επιχειρήσει κάποιος να γράψει ελληνικά, με ορθογραφικά που θα μπορούσαν να κάνουν τον Μπαμπινιώτη και τον Τζάρτζανο να καταταγούν στη Λεγεώνα των Ξένων. Ιδανικός συνδυασμός; Κεφαλαία, ελληνικά με δεκάδες ορθογραφικά λάθη και ατέλειωτα μπινελίκια, παραλλαγμένα όσο γίνεται ώστε να «περάσει» το μήνυμα από τους διαχειριστές.

«Να δημοσιευτεί, δεν βρίζω»

Τιμή και δόξα και τα σέβη μας σε όλους αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με το ιερό χρέος να περνάνε ή να κόβουν τα σχόλια κάτω από ένα κείμενο. Που πρέπει να τα φιλτράρουν σχετικά γρήγορα για να υπάρχει λεκτικό νταραβέρι, που πρέπει να κόψουν όσα βρίζουν χυδαία, αλλά δείχνουν μεγαλοψυχία σε λέξεις όπως «ταναπού», «στακιπού», «λακαμάς», «βούρτσα», «μώλος», «νάκια» - που προφανώς δεν αναφέρονται στα παιδάκια της Νάκυς Αγάθου. Η κλασική επωδός ενός παθιασμένου και οργίλου σχολίου, που απαντάει σε ένα επίσης παθιασμένο και οργίλο σχόλιο που έχει προηγηθεί, είναι το «να δημοσιευτεί παρακαλώ, δεν βρίζω». Μπορεί να ψιλοβρίζει, αλλά δεν θα το ομολογήσει. Εναλλακτικά, ως μοχλό πίεσης στους διαχειριστές, μπορεί να γράφει «τι θα γίνει; Θα περάσετε κανένα σχόλιο δικό μου; Αλλά ξέχασα, είστε κόκκινα παπαγαλάκια...» ή ακόμα πιο επιθετικά, του τύπου «πόσα πρέπει να πληρώσω μπας και βάλετε κάνα σχόλιό μου;»

Οι Τύποι των Σχολιαστών

* Ο Επαγγελματίας: Αυτή είναι η δουλειά του κάθε μέρα, όλη μέρα. Δεν πληρώνεται για να γράφει σχόλια σχεδόν κάτω από κάθε είδηση, σχεδόν σε κάθε σάιτ όπου επιτρέπονται σχόλια, αλλά η ηθική ικανοποίηση που αντλεί απ' αυτό δεν πληρώνεται ούτε με όλο το χρυσάφι του κόσμου. Θεωρεί τον εαυτό του θεματοφύλακα της ηθικής και αυτόκλητο υπερασπιστή των συμφερόντων της ομάδας, έχει φάει πόρτα από τα ραδιόφωνα που βγάζουν γραμμές στον αέρα, διότι λέει συνέχεια παπαριές, ξέρει όλη τη βρόμικη ιστορία του αντιπάλου, θεωρεί ότι η δική του ομάδα είναι καθαρή, αμόλυντη και ηθική. Μια που είναι όλη μέρα μπροστά στο πι-σι, βάζει και κάνα youporn, tubegalore, youjizz-μιζ-φιζ κλπ., και ρίχνει καμιά «ζεϊμπεκιά», φτάνοντας στο ταβάνι της σεξουαλικής του ζωής, καθώς από γκόμενα, δεν...

* Το Τρόλι: Είναι αξιοθαύμαστος. Όπου δει τζερτζελέ, μπαίνει και τρολάρει για να ανάψει κι άλλο τα ήδη αναμμένα αίματα. Ευφυής, ατακαδόρος, επιλέγει πάντα ένα προβοκατόρικο nick (τύπου Lagos 7 ή Stolos 13 ή κάτι παρόμοιο) και με ένα σχόλιο, μακροσκελές κατά βάση, μπορεί να βάλει μπουρλότο στα θεμέλια της συζήτησης. Λόγω υψηλού iq τα ζωντανά δεν καταλαβαίνουν ότι τρολάρει, θεωρούν ότι γράφει σοβαρά όσα γράφει και τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά για να του απαντήσουν κατάλληλα. Γλέντι κανονικό.

* Ο Απειλητικός: Είναι νταής και το δείχνει. Δεν γουστάρει να του την μπαίνουν, δεν ανέχεται τους μάγκες του πληκτρολογίου, έχει πάντα λυμένο το ζωνάρι του για καβγά και ζητάει να λύσει τις διαφορές του τετ-α-τετ με όσους του χώνονται. Φυσικά είναι κι αυτός μάγκας του πληκτρολογίου και κοτούλα από τις λίγες, απ' αυτούς που πάντα κάνουν νταηλίκια στο δρόμο μόνο όταν απέναντι είναι ηλικιωμένοι και κοπέλες, ενώ κάνει εκ του ασφαλούς κωλοδάχτυλα ή ρίχνει μούντζες σε άντρες μόνο όταν βεβαιωθεί ότι ο άλλος δεν τον βλέπει και έχει απομακρυνθεί αρκετά. Άρα ας μην ανησυχεί κανείς, στην πραγματικότητα δεν το εννοεί αυτό το «έλα να βρεθούμε να λογαριαστούμε σας άντρες». Δεν είναι και πολύ άντρας, γι' αυτό.

* Ο Πανταιλώς Αγράματος: Συγγνώμη που σας βγάζω τα μάτια με την ορθογραφία, αλλά ο άνθρωπός μας δεν πετυχαίνει ούτε το όνομά του. Είναι όμως ενεργός σχολιαστής, γράφει με τρέλα, με πάθος, με ταχύτητα, οπότε ακόμα κι αν υπήρχαν λιγοστές ελπίδες να γράψει σωστά καμιά λέξη, εξανεμίζονται κι αυτές. Σε όσους του τη λένε για την ορθογραφία, τους το γυρίζει στο τσάμικο και βγάζει από μέσα του τον Βασιλάκη Καΐλα, απαντώντας κάτι τσιτάτα του τύπου «εμίς δεν πείγαμε σχολίω ρε φίλαι, δεν ήχε λεφτά ο παταίρας μου όπος ο δεικός σου και με έστιλε για δουλοιά», νομίζοντας ότι τους ρουμπώνει ή ότι θα τον συμπονέσουν. Δεν συμβαίνει βέβαια τίποτα από τα δυο.

* Ο Οργανωμένος: Είναι, υπό μια έννοια, ο Εκπρόσωπος Τύπου του τάδε ή δείνα συνδέσμου οπαδών. Οπότε ξέρει λεπτομέρειες για όλα τα πεσίματα, πού τις έφαγε και ποιος, πόσοι ήταν από μας και πόσοι από τους άλλους, ποιον αντίπαλο σύνδεσμο σπάσαμε κλπ., με ανατριχιαστικά ντεσού. Φυσικά, όποτε τους δείραμε ήμασταν μάγκες και όποτε τις φάγαμε, ήμασταν λιγότεροι, αλλά έτσι συμβαίνει στη ζωή: χάνουμε διότι είμαστε άτυχοι, κερδίζουμε διότι είμαστε οι καλύτεροι.

*Ο «Έχω Παίξει Μπάλα Εγώ και ξέρω»: Αυτό που θα σου πει να το βάλεις καλά στο μυαλό σου και να το πάρεις στα σοβαρά, διότι εσύ είσαι άσχετος κι αυτός είναι ειδικός. Γιατί; Μα φυσικά διότι έχει παίξει μπάλα (μπάσκετ, βόλεϊ κλπ.) αυτός και ξέρει. Άρα να τον ακούς. Και μάλιστα ήταν ταλεντάρα από τις λίγες, θα έπαιζε σίγουρα μια μέρα στον Ολυμπιακό/ Παναθηναϊκό/ ΑΕΚ/ ΠΑΟΚ, αλλά είτε ένας σοβαρός τραυματισμός, είτε τα κυκλώματα δεν του επέτρεψαν να κάνει καριέρα εφάμιλλη του Μέσι, παρόλο που είχε περισσότερο ταλέντο από τον κοντό Αργεντινό. Επιπλέον, επειδή έχει παίξει μπάλα και ξέρει, γνωρίζει από ντόπες («μας τα δίνανε με τις χούφτες, αλλά εγώ δεν πήρα ποτέ τίποτα»), από μάνατζερς («μου την πέσανε 2-3 μανατζαραίοι να τους δώσω λεφτά να μου κάνουν και γαμώ τις μεταγραφές, αλλά εγώ τους έδιωξα»), από γκόμενες που διπλαρώνουν ποδοσφαιριστές («δεν τόλμαγα να βγω έξω και κατευθείαν έρχονταν από δίπλα τα καλύτερα μωρά, είχαν μυριστεί τσιτσί, αλλά εγώ ήμουν με τη Βασούλα και δεν γούσταρα σαλιαρίσματα»), από προπονητές («εμένανε με ρώταγαν συνεχώς τη γνώμη μου οι προπονητές, επειδή ήμουν μυαλωμένο και ώριμο παιδί παρά το νεαρό της ηλικίας μου, σαν προπονητή μέσα στο γήπεδο με είχανε»). Όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για ανίατη περίπτωση μαλάκα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Kool Magazine, το πρώτο περιοδικό για iPad και Android

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook

Για να κατεβάσετε το Kool Magazine πατήστε:

- Για iPad στο εικονίδιο παρακάτω:

- Για Android Tablet στο εικονίδιο παρακάτω:

Facebook: facebook.com/KOOLthemagazine

Twitter: twitter.com/KoolDigitalMag