Γιατί με Τιραννάς; – Τι συμβαίνει και τα κορίτσια φεύγουν με Αλβανούς;

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Δεν εξηγείται αλλιώς. Είτε ζούμε σε σήριαλ του Μανούσου Μανουσάκη, είτε έχει πέσει πανδημία.

Η αγάπη ήρθε από μακρυά θα μπορούσε να πει κανείς τόσο για την 13χρονη Χριστίνα όσο και για την 17χρονη Κατερίνα... Η συνταγή μάλιστα είναι γνωστή. Ένας παράνομος έρωτας αναστατώνει την τοπική κοινωνία -στην περίπτωσή μας, όλη την χώρα-. Όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί η όμορφη κοπέλα, σαν τα κρύα τα νερά, όπως λένε και στο καφενείο, το 'σκασε με τον Αλβανό. ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΒΑΝΟ.

Στην περίπτωση της Χριστίνας κινητοποιήθηκαν τεράστιες δυνάμεις της Αστυνομίας στην Μακεδονία, από εκατοντάδες άνδρες και εκπαιδευμένα σκυλιά μέχρι και ελικόπτερα. Ο μέσος Έλληνας βρήκε δε την ευκαιρία να βγάλει όλο το ρατσιστικό και αντιαλβανικό μίσος του μέσω Facebook (στο προφίλ του Αλβανού-βοσκού-ερωτύλου) που σε κάνει να μην απορείς καθόλου για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο λίγα μπορεί να πει κανείς για το 13χρονο κορίτσι και αυτό λόγω της ηλικίας του. (Μία ματιά του θρίλερ της εξαφάνισής του μπορούμε να ρίξουμε εδώ).

Από την άλλη έχουμε την 17χρονη Χριστίνα, η οποία εγκαταλείπει την οικογένειά της, τους φίλους της και τον περίγυρό της για να ζήσει τον έρωτά της στην αγκαλιά ενός 19χρονου Αλβανού. Ευτυχώς για την οικογένεια, το Χαμόγελο του Παιδιού σε συνεργασία με την Αστυνομία έκανε πολύ καλή δουλειά και η κοπέλα επέστρεψε στο σπίτι της. Η εξαφάνιση αυτή ήταν λιγότερο φαντασμαγορική αλλά ποιος μπορεί να το πει αυτό στους συγγενείς της;

Κάνοντας μία μικρή ανασκόπηση στο περιστατικό θυμόμαστε τον πατέρα της να λέει πως είχε την κόρη του πολύ προστατευμένη και δεν την άφηνε να έχει ούτε υπολογιστή. Περιορισμένη θα έλεγα εγώ, όπως έδειξαν και τα γεγονότα. Δυστυχώς τα παιδιά, όλα τα παιδιά, όταν θέλουν να κάνουν κάτι θα το κάνουν. Έτσι και η 17χρονη Κατερίνα έμπαινε στο Facebook μέσω του κινητού της.

Το ίδιο συνέβαινε και με την Χριστίνα η οποία είχε επαφές με τον Μαριόν Αγιάζι από όταν ήταν 11 ετών. Παρά τα όσα είχε υποσχεθεί στην γιαγιά της πως δεν θα φύγει από το σπίτι χωρίς να της το πει.

Εδώ όμως έρχεται το εύλογο ερώτημα. Τι έχουν πάθει και το σκάνε με Αλβανούς; Πρέπει να ασχοληθούμε αποκλειστικά με την εθνικότητα του κάθε ερωτευμένου; Όχι φυσικά. Αναρωτιέμαι όμως πώς τυχαίνει και στις δύο -απανωτές- περιπτώσεις να έχουμε μία τέτοια σύμπτωση.

Το ζήτημα είναι πολύ μεγαλύτερο από την στενή οπτική της συντηρητικής ελληνικής κοινωνίας. Και τα δύο περιστατικά μας δείχνουν κάτι που γίνεται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα αλλά οι στενή οπτική της ελληνικής συντηρητικής κοινωνίας αρνείται να το δεχτεί. Και όταν το δέχεται το κρύβει κάτω από το χαλάκι για να μην της χαλάει την αισθητική.

Τα μεικτά ζευγάρια και οι μεικτοί γάμοι εν τέλει, θα είναι από εδώ και πέρα ολοένα και πιο συχνό φαινόμενο. Και αυτό διότι όταν ένας άνθρωπος ζει 20 χρόνια σε μία χώρα, δεν αποτελεί ξένο σώμα της. Μπορεί να αποκαλείται μετανάστης, αλλά έχει αποκτήσει πλέον όλα όσα χρειάζονται προκειμένου να τον εντάξουν στο «δυναμικό κοινό» που αποζητά -και βρίσκει- στην τελική, ταίρι.

Η αλήθεια είναι μία. Εάν δεν ήταν Αλβανοί, Τούρκοι, Βούλγαροι και εγώ δεν ξέρω τι άλλο εμπλεκόμενοι στις παραπάνω υποθέσεις δεν θα ασχολείτο κανείς. (Παρά μόνοι οι γονείς, η Αστυνομία και το Χαμόγελο του Παιδιού, ως όφειλαν).