Η Χρυσή Αυγή και ο εχθρός μέσα μας…

Γράφει ο Σήφης Πολυμίλης

Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα ακραίο, αντιδημοκρατικό, ρατσιστικό, μισαλλόδοξο με νεοναζιστικές καταβολές μόρφωμα. Μπορούμε να εκφράσουμε την απέχθεια, την οργή ή και την ανησυχία μας για την παρουσία της, εντός και εκτός του κοινοβουλίου. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα που οφείλουμε να συζητήσουμε. Η Χρυσή Αυγή

δεν είναι οι 500, άντε 1.000 τραμπουκοειδείς υπερεθνικιστές που αποτελούσαν τον πυρήνα της και ξαφνικά βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας επειδή μπήκαν στη Βουλή και απέκτησαν άσυλο για τις προκλήσεις τους. Η δράση των συγκεκριμένων είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε. Πέρα από αυτούς όμως, υπάρχει ένα εκτεταμένο δίκτυο ανοχής και πολλές φορές υποστήριξής τους. Υπήρξαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που τους ψήφισαν, ενώ εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις αρκετοί ακόμη που τους στηρίζουν και τους επικροτούν. Είναι η παρουσία οργανωμένων ακροδεξιών ομάδων μέσα στα σχολεία, στις γειτονιές, τα καθημερινά σχεδόν φαινόμενα βίας απέναντι σε μετανάστες και απόκληρους. Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν η κοινωνία και πολιτική.

Η εύκολη λύση είναι να κουκουλώσουμε το πρόβλημα, αποδίδοντας το στην κρίση, στην ανεργία, την μιζέρια και τη φτώχεια που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία. Όμως εάν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας δεν είναι μόνο αυτές οι αιτίες που εξηγούν τη διόγκωση του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της βίας. Ο εχθρός υπήρξε δυστυχώς μέσα μας. Επωαζόταν για πολλά χρόνια στον κοινωνικό ιστό. Τον απωθούσαμε, τον υποτιμούσαμε αλλά ήταν εκεί και υπέβοσκε. Όσο και να μη θέλαμε να το παραδεχθούμε, η δημοκρατία μας ήταν διαβρωμένη από εσωτερικούς εχθρούς που η ίδια δημιούργησε. Η υπερβολή, η μαγκιά, η απαξίωση των κρατικών θεσμών, η ενδημική παρουσία της βίας και βέβαια τα τείχη που υψώναμε αργά αλλά και σταθερά σε καθετι που θεωρούσαμε ξένο, κάθετι που που νομίζαμε ότι δεν ταίριαζε με την περίφημη ελληνική ιδιαιτερότητα και ιδιοσυστασία… Ο πολλαπλασιασμός της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας λόγω της κρίσης επέτρεψε να αναδυθούν στην επιφάνεια όλα αυτά τα φαινόμενα, αλλά και να αποκτήσουν πολιτική έκφραση σε ο,τι πιο ακραίο, ο,τι πιο δημαγωγικό, ο,τι πιο λαϊκιστικό και ξενοφοβικό μόρφωμα έκανε την εμφάνισή του…

Η Χρυσή Αυγή, όπως και η πιο λάιτ εκδοχή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, αλλά και διαφόρων ποικιλόμορφων μορφωμάτων που εμφανίζονται είναι συνέπεια αυτής της υποδόριας «λογικής» που διαπερνούσε σημαντικά, όπως φαίνεται, τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία έχουν κρίση, αλλά δεν είδαμε νεοναζιστικά μορφώματα να γιγαντώνονται. Ναι, να αντιταθούμε στη Χρυσή Αυγή και στους διάφορους λαϊκιστές δημαγωγούς, αλλά ας κοιτάξουμε και λίγο παραπίσω. Ας αναρωτηθούμε για την παιδεία μας, για το επίπεδο του πολιτισμού μας, για τις νοοτροπίες που κουβαλάμε. Οι πολιτικοί μας έχουν σίγουρα τις ευθύνες τους. Αλλά μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε και για τις δικές μας ευθύνες, ως πολιτών, ως ατόμων, ως συνδιαμορφωτών της κοινωνίας μας;

To διαβάσαμε στο ΒΗΜΑ