Κάθε χρόνο, μια ταμπέλα

Και εκεί που καθόμουν και σκεφτόμουν πώς πρέπει να είναι ο ιδανικός hipster έπιασα τον εαυτό μου να μην θέλει να φορέσει άλλη μια ταμπέλα – κάθε είδους.

Από τον Κωνσταντίνο Χαντζάκο – Αντωνάτο

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ψιλο-ενηλικιώνεται, το ντύσιμο, το στιλ και τις επιλογές μου τις κατέτρεχαν ταμπέλες. Από τους emo και τους trendy, τους κάγκουρες και τους φλώρους, μέχρι και τους πιο απλούς

Πάντα προσπαθούσα κάποια ταμπελίτσα να κατακτήσω – εννοείται με σκοπό να γίνω ο καλύτερος στο είδος αυτό από την τάξη μου ή την παρέα μου. Και να τα ρούχα και να τα παπούτσια και να οι 25 διαφορετικοί χρωματισμοί από σκακέρες Vans που μετά τα 17 μου ποτέ δεν ξανακατεδέχτηκα να φορέσω και το story πάει λέγοντας.

Και εκεί που έλεγα πως ξέφυγα από όλα αυτά και έγινα ένα αυτόνομο ων, από απόψεως χαρακτήρα τουλάχιστον, γιατί οικονομικά δεν υπάρχει σάλιο, εμφανίστηκε το νέο τρόπαιο που θέλησα να κατακτήσω. Έχοντας πολύ πιο mainstream πρότυπα, άρχισα κι εγώ να φοράω καρό πουκάμισα, vintage γυαλιά ηλίου, κλασικά παντελονάκια, μέχρι και Vespa σκέφτομαι να αγοράσω.

Βέβαια, ο hipster θέλει και σκέψη, θέλει και twitter, θέλει και προσωπικότητα, θέλει και συγκεκριμένο lifestyle, να βγαίνεις εκεί, εκεί και εκεί και να μιλάς κάπως, να διαβάζεις βιβλία, να απαρνιέσαι ένα lifestyle και να δέχεσαι απόλυτα ένα άλλο πιο κουλτουρέ. Μην νομίζεις, ένα είδος φασισμού είναι και αυτό, αυτός της μόδας.

Και επειδή, φίλε αναγνώστη, νομίζω πως και διάβασα και άκουσα καλύτερα τραγούδια και ντύθηκα ωραία και… και… και… γιατί να λέγομαι hipster και να μην λέγομαι Κωνσταντίνος; Αφού όλα εγώ τα κατάφερα!

Με λίγα λόγια, όποια μόδα και αν ακολουθήσεις, όπως το ράσο δεν κάνει έναν παπά, έτσι και δυο παντελόνια, πέντε καρό πουκάμισα και ένα ζευγάρι rayban γυαλιά δεν σε κάνει πιο αξιόλογο.

Βρες ποια είναι η ταυτότητα η δική σου και μην περιμένεις μια μόδα να σε κάνει να εναρμονιστείς σε ένα σύνολο.  Ή δημιούργησε το δικό σου στιλ ή τουλάχιστον χρησιμοποίησε τα στοιχεία ενός «ρεύματος» όσο πιο σοφά γίνεται, ώστε να βγεις εσύ μάγκας στο τέλος.

Αυτά από μένα, ελπίζω να τα σκεφτείς.