Κίνημα “Δεν ψηφίζω, δεν ψηφίζω”…

Η διαδικασία των διερευνητικών εντολών ξεγύμνωσε ολοκληρωτικά το σαθρό πολιτικό σύστημα. Από τη μια άκρη ως την άλλη θριάμβευσε η μικροπολιτική, μπουκωμένη με junk food συνθηματολογία και αέρα κοπανιστό για γαρνιτούρα.

Ανοίγεις την τηλεόραση. Είναι όλοι εκεί. Σχολιάζουν το τίποτα με βαθυστόχαστο βλέμμα, μαλλιοτραβιούνται σαν τις χωριατοπούλες πάνω από το νεκροκρέβατο της μαντάμ Ορτάνς, για να κανά ψηφαλάκι παραπάνω, προετοιμάζουν τις επόμενες εκλογές με άναρθρες κραυγές και περίσσευμα κομματικής τεστοστερόνης. Μέτριοι

τύποι που παριστάνουν τους καλούς ενώ η κοινή λογική βιάζεται ομαδικά από πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας.

Η διαδικασία των διερευνητικών εντολών ξεγύμνωσε ολοκληρωτικά το σαθρό πολιτικό σύστημα. Από τη μια άκρη ως την άλλη θριάμβευσε η μικροπολιτική, μπουκωμένη με junk foodσυνθηματολογία και αερά κοπανιστό για γαρνιτούρα. Το «εθνικό καλό» μετετράπη για κάποιους σε μια  βολική και αόριστη αντίληψη, για άλλους σε μια παρένθεση στις κομματικές ιδεοληψίες, για τρίτους σε μια ενοχλητική αλογόμυγα στη μουσούδα των προσωπικών τους φιλοδοξιών. Και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι μας καλούν να τους ψηφίσουμε. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Κι ας προσπαθούν τα καλοζωϊσμένα delivery boy των ειδήσεων να με πείσουν για την αναγκαιότητα της ψήφου. Για την κρισιμότητα της κατάστασης. Για το χρέος μου απέναντι στη Δημοκρατία.

Όχι, κύριοι, τη Δημοκρατία την ανακάλυψαν οι αρχαίοι Έλληνες. Μαζί με το Θέατρο. Οι Νεοέλληνες, τα πατριωτάκια μου, ανακάλυψαν μόνο τα τασάκια που διαφημίζουν βουλκανιζατέρ. Και μια δική τους μορφή Δημοκρατίας εκτρωματική, σάπια, αδέξια και κοινότοπη. Ένα άψυχο πράγμα που μέσα του ανέθρεψε ευκαιριακούς αφεντάδες, κομματικούς  καιροσκόπους, κατακερματισμένες ιδεολογίες και φυσικά μπόλικο λαϊκισμό. Σε τόση ποσότητα που κανονικά θα έπρεπε να είναι το Νο1 εξαγώγιμο προϊόν. Ειδικά στις μέρες μας, ουρά κάνουν οι πολιτικοί τιτάνες που θα σκίσουν το Μνημόνιο και θα βάλουν στη θέση του τον Σόιμπλε, την Μέρκελ και τα πρωτοπαλικάρα του ΔΝΤ. Η ψηφοθηρική μπουρδολογία, όμως, έχει και τα όρια της. Και είναι προτιμότερο να είσαι αμέτοχος, παρά συμμέτοχος σε μια κατάσταση που, κατά βάθος,  δεν θέλει να αλλάξει…

Διαβάστε ακόμα:

* Μετεκλογικά (συμπερ)άσματα

* Ο λαός δεν φταίει ποτέ! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

* Άντε να δούμε τι θα φέρουν τα… ζάρια