Κορυφαίοι αθλητές (& “εγωιστές”)

Λένε πως ο πρωταθλητισμός και οι σπουδαίες καριέρες προδιαθέτουν και μεγάλο εγωισμό πίσω από τα πρόσωπα. Ορίστε 5 περιπτώσεις που το επιβεβαιώνουν.

Από τον Άρη Βουρβούλια

Στις μέρες μας μπορεί ο Mario Balotelli να είναι ο πρωτοστάτης των πειθαρχικών παραπτωμάτων και να μονοπωλεί κατά καιρούς με τα εξωγηπεδικά τερτίπια του, αλλά τα μεγάλα «εγώ» ήταν ανέκαθεν συνυφασμένα με το χώρο του αθλητισμού. Από τους βεντετισμούς και τους ετσιθελισμούς των μονάδων στα ομαδικά αθλήματα, μέχρι τις υπεροπτικές και αλαζονικές στάσεις αθλητών

στα ατομικά sports, ο χώρος του αθλητισμού πάντα «έτρεφε» εγωισμούς. Όπως και να το κάνουμε το «ευ αγωνίζεσθαι» πάντα συγκολλούσε, έστω και άτυπα, με την ανταγωνιστικότητα, την φήμη, την δόξα και τις παχυλές αμοιβές εκατομμυρίων που φουσκώνουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς εκείνων που τα «φέρνουν». Και εντάξει να γίνει συζήτηση για το κατά πόσον μπορεί  ο ναρκισσιστικά εγωιστής να αποτελέσει λανθάνον πρότυπο για τους νέους, αυτό που όμως δεν διακυβεύεται με τίποτα είναι η αξία τους εντός των αγωνιστικών χώρων. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν ένας αθλητής ή προπονητής πετυχαίνει τους αγωνιστικούς του στόχους, στο φινάλε όλοι τον παραδέχονται ακόμα κι ας βάζουν το «αλλά» στην πρότασης τους.

Για σας λοιπόν, ένα top-5 ανθρώπων του αθλητισμού των οποίων τα «εγώ» τους ήταν τόσο μεγάλα, όσο και η καριέρα τους.

5. Eric Cantona
Υπήρξε το ποδοσφαιρικό ίνδαλμα και σύμβολο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα 90’s. Πάντα προέβαλε τον εαυτό του, ως κάτι παραπάνω από ένα αθλητή-πρόσφατα ξεκίνησε και την καριέρα στην υποκριτική. Στο ποδοσφαιρικό πλανήτη, ο Eric Cantona συστήθηκε, ως «η προσωπικότητα» και σαν τέτοια επιβλήθηκε κατά το πέρασμα των χρόνων. Για να τα καταφέρει όμως, σίγουρα δεν προέβαλε την σεμνότητα και την μετριοπάθεια που τον διακατείχε-λέμε τώρα. Από την περίφημη «κουνγκ φου» κλοτσιά στον οπαδό της Κρίσταλ Πάλας και τον 9μηνο αποκλεισμό του, μέχρι τον περίφημο σηκωμένο γιακά και το παραφουσκωμένο στήθος αλά κόκορα που διεκδικεί τα ηνία του, ο Γάλλος στράικερ, πάντα ξεκαθάριζε το ποιος ήταν. Ήταν ο «βασιλιάς» Cantona.

4. John Mcenroe
Έχοντας πάρει στην καριέρα του οτιδήποτε κινείται από τίτλους (Grand slams να χορτάσει και η ψυχή σου), έχοντας παραμείνει στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης για πολλά χρόνια και έχοντας δοξαστεί όσο λίγοι τενίστες στο κόσμο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο John Mcenroe ήταν ένας γεννημένος νικητής. Όντως έτσι ήταν τα πράγματα, μόνο που ακριβώς επειδή ήταν γεννημένος νικητής, δεν μπορούσε ποτέ να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι μπορεί να χάσει έναν αγώνα. Παραπονιάρης και νευρικός πολλές φορές δεν άντεχε ούτε στην ιδέα της ήττας. Τουλάχιστον προς τιμήν του, ο «Super Brat» είχε δηλώσει κάποτε: «Είμαι ένας απίστευτα αλαζόνας, αντιπαθητικός μ@λ@..ς και απαιτώ περισσότερη προσοχή από ότι ένα παιδί τριών χρονών».

3. Michael Schumacher
Ο κορυφαίος πιλότος στην ιστορία της Formula 1, υπήρξε ένα πρόσωπο που δίχασε για πολλά χρόνια τους φιλάθλους της ταχύτητας. Ό