Ο Άρης “ανέβηκε” στις Άλπεις

Ο Άρης Σερβετάλης ιχνηλατεί τη διαδρομή του από τους πρόποδες της εγχώριας τηλεοπτικής πραγματικότητας μέχρι την κορυφή των “Αλπεων” στο φεστιβάλ Βενετίας…

Από τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Αν περνούσες μια βόλτα από τη περιοχή του Ελληνικού κάπου γύρω στη διετία 2003-2005 μπορεί να τον πετύχαινες σε μια από αυτές τις μάντρες που επιδιορθώνουν σκάφη και κότερα. Όχι, δεν ήταν εκεί στο πλαίσιο έρευνας για κάποιον εξεζητημένο ρόλο, από αυτούς που συχνά αναλαμβάνει εδώ και μισή δεκαετία. Και δεν ήταν κάτι που ήξερε να κάνει από

μικρός ή με το οποίο είχε ασχοληθεί ποτέ ξανά. Ούτε είχε καθόλου να κάνει με την καριέρα του ως ηθοποιού. Για την ακρίβεια, αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που βρέθηκε εκεί ο Άρης Σερβετάλης: Η απόσταση. «Εκείνη η περίοδος είχε να κάνει με την εσωτερική μου κατάσταση» λέει αναφερόμενος στο διάστημα που πάτησε pause σε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα. «Ήθελα να πάρω μια απόσταση. Να απομακρυνθώ εντελώς».

Δεν ξέρουμε πώς τον βρήκε ο Γιώργος Λάνθιμος, ο βραβευμένος σκηνοθέτης του Κυνόδοντα, ή τι ήταν εκείνο το πράγμα πάνω στον Άρη Σερβετάλη που τον τράβηξε καλλιτεχνικά. Για την ακρίβεια, ούτε ο ίδιος ο Σερβετάλης έχει ιδέα. («Μπορεί να πέρασε μια μέρα από εκεί που επισκευάζαμε σκάφη» λέει γελώντας.) Το μόνο που ξέρει είναι πως μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνό του. «Ήταν ο Γιώργος που είπε ότι θέλει να κάνει μια ταινία [την Κινέττα του 2005, το σόλο ντεμπούτο του Λάνθιμου]. Του είπα ότι εγώ έχω μια απόσταση από όλο αυτό το πράγμα. Μου είπε: “Καλύτερα’’. Του τόνισα ότι κάνω άσχετα πράγματα τελείως. Μου είπε: “Ακόμα καλύτερα, πάμε’’».

Η Κινέττα, με το μικρό συνεργείο, τις διαφορετικές συνθήκες, τις πρόβες, ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη για τον –τότε– 29χρονο ηθοποιό, ο οποίος είχε αποκτήσει φήμη νωρίτερα μες στη δεκαετία των ’00s για δύο πολύ γνωστούς ρόλους σε δύο πολύ πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές: Τον παλαβό Λάζαρο στο Είσαι το Ταίρι Μου και τον τυφλό Στέφανο στο Κλείσε τα Μάτια του Παπακαλιάτη. Για τον Άρη που είχε ξεκινήσει συμμετέχοντας σε κάποιες χοροθεατρικές παραστάσεις, μπαίνοντας στη συνέχεια στην ομάδα του Κακλέα, αυτή η έκθεση και ο επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας της τηλεόρασης τον κούρασε. «Το πρόσωπό σου ταυτίζεται δυστυχώς. Νομίζω δεν είναι καλό για κάποιον ηθοποιό. Πρέπει να μπορέσεις να πεις “πάμε παρακάτω τώρα”, να κάνεις κάτι άλλο».

Το «κάτι άλλο» που έκανε ο Σερβετάλης ήταν το να συνεργαστεί με ανθρώπους σαν τον Λάνθιμο ή τον Παπαϊωάννου (Έπαιξε στο 2 και στη Μήδεια). Έκανε θέατρο που, ούτως ή άλλως, εξηγεί ότι του αρέσει πολύ λόγω της πρόβας. «Η διαδικασία της πρόβας είναι πολύ ωραία. Μπαίνεις σε μια κατάσταση, ψάχνεις. Έχει έρευνα. Είναι άλλο πράγμα». Όχι πως παράτησε τελείως την τηλεόραση (εμφανιζόταν ας πούμε στο Singles) αλλά παράλληλα έβρισκε κι άλλες διεξόδους. Μετά την Κινέττα δούλεψε με τον Λάνθιμο ξανά πέρσι στο θεατρικό Πλατόνοφ, πρωταγωνιστώντας παράλληλα στην επιστροφή του βραβευμένου σκηνοθέτη στη μεγάλη οθόνη. «Για τις Άλπεις μια φορά διάβασα το σενάριο και προσπαθούσα εξ αποστάσεως ν