Ο Χάρης Ρώμας στο KoolNews.gr: Δεν σκέφτομαι την υστεροφημία μου – Γνωρίζω ότι δεν είμαι ο Σαίξπηρ, ούτε η Παξινού

Ο Χάρης Ρώμας δε χρειάζεται συστάσεις. Αποτελεί μία από τις πιο γνωστές φυσιογνωμίες της ελληνικής τηλεόρασης και παρότι απέχει επτά χρόνια από τα τηλεοπτικά σενάρια, στην ουσία δεν έφυγε ποτέ από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες.

Συνέντευξη στην Όλγα Παρθενέα - Γεωργάτσου

Από την ιατρική στο σανίδι, κατάφερε να αποδείξει πως ο επιμένων νικά, με το κοινό να τον ακολουθεί φανατικά σε κάθε του τηλεοπτικό και θεατρικό εγχείρημα. Ποιος είναι όμως ο Χάρης Ρώμας και τι σχέση

Κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα από την καλοκαιρινή του περιοδεία, ο ηθοποιός μιλά στον KoolNews.gr και την Όλγα Παρθενέα – Γεωργάτσου για το παρασκήνιο των αγαπημένων μας τηλεοπτικών σειρών, τους ηθοποιούς με τους οποίους ποτέ δε θα επέλεγε να συνεργαστεί, το «λαϊκίστικο» lifestyle, το λεγόμενο καλάμι αλλά και για τη νέα κωμωδία που ετοιμάζει για τους τηλεοπτικούς μας δέκτες.

Η πολιτική σκηνή δε θα μπορούσε να μην δεχθεί τα… πυρά του Χάρη, με τον ίδιο να μην παραλείπει να σχολιάσει τον πρώην συμμαθητή του και νυν σούπερ γοητευτικό ήρωα της lifestyle πολικής, Γιάνη Βαρουφάκη, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα πως τα υπουργεία δεν είναι για όλους.

Ποια η γνώμη του για το γάμο ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από γκέι ζευγάρια; Μετάνιωσε που δεν έκανε παιδιά; Πώς αντιδρά στις ακραίες εκδηλώσεις θαυμασμού; Γιατί είδαμε ηθοποιούς των σειρών του να «χάνονται» με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της τηλεοπτικής Ματίνας Μανταρινάκη;

Τις απαντήσεις δίνει ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί…

Που σας πετυχαίνουμε αυτό το καλοκαίρι;

Αυτή τη στιγμή είμαι… περαστικός από την Αθήνα και αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που με πετυχαίνεις σε περιοδεία, καθώς σε δύσκολους καιρούς καταφέραμε τελικά να ταξιδέψουμε και στην επαρχία με την παράσταση «Πρότυπος Οίκος… Αντοχής». Τουλάχιστον 20 περιοδείες θιάσων που γνώριζα πως θα πραγματοποιηθούν ακυρώθηκαν και άλλες αναβλήθηκαν λόγω της πολιτικής κατάστασης της χώρας.

Φαίνεστε πολύ θυμωμένος με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Θεωρώ ιδιαιτέρως πικρό το γεγονός πως τόσοι συνάδελφοί μου αλλά και τόσοι τεχνικοί βρέθηκαν άνεργοι. Αυτό προέκυψε από μία κυβέρνηση η οποία στην προεκλογική της εκστρατεία είχε «σημαία» τη μείωση της ανεργίας και αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια αύξηση της τάξεως του 5 – 6 %. Κάποτε είχαμε τουλάχιστον τα προς το ζην. Με τη νέα «περήφανη» κυβέρνηση της… ελπίδας χάθηκαν κι αυτά. Και αυτή τη στιγμή σου μιλάει ένας από τους 10 τυχερούς θιασάρχες που βρίσκονται εν ενεργεία και βγάζουν μεροκάματο αυτό το δύσκολο καλοκαίρι. Επιβιώνω και μαζί μου επιβιώνουν και οι συνεργάτες μου.

Σας ζητούν συνάδελφοί σας να τους δώσετε δουλειά;

Εννοείται, αυτό συμβαίνει καθημερινά. Και σου μιλώ για επώνυμους συναδέλφους που έχουν ένα όνομα και μια αξιοπρέπεια. Έτσι τους ξέρει ο κόσμος. Τώρα αναγκάζονται να τσαλακώσουν αυτή τους την εικόνα –όχι ότι είναι επιλήψιμο να ζητήσεις δουλειά- κάνοντας το με έναν συγκινητικό και τραγικό πολλές φορές τρόπο. Το «Χάρη θέλω να δουλέψουμε μαζί» σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύεται από το «δεν έχω δεκάρα». Μου λένε ξεκάθαρα πως δεν έχουν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Δε μπορούν να επιβιώσουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν τεράστιο όνομα και καριέρα. Καταλαβαίνεις λοιπόν για τι οικονομική και ηθική κατάπτωση μιλάμε.

Δεν είναι τυχαίο που έχουμε δει πολλούς συναδέλφους σας να φτάνουν μέχρι την αυτοκτονία.

Η αυτοκτονία είναι μία πολύ ειδική περίπτωση και θέλω πραγματικά να σου μιλήσω γι’ αυτό. Έχω σπουδάσει ιατρική και η ειδικότητα μου –την οποία βέβαια ποτέ δεν έκανα- θα ήταν η ψυχιατρική. Μπορώ λοιπόν να σου πω πως οι άνθρωποι που φτάνουν στο απονενοημένο διάβημα –όπως το λέμε- έχουν μία χρόνια προδιάθεση. Σίγουρα οι συνθήκες απόγνωσης μπορούν να σε σπρώξουν σε μία ακραία πράξη, όχι όμως αναγκαστικά και την πλέον ακραία.

Το «Χάρη θέλω να δουλέψουμε μαζί» σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύεται από το «δεν έχω δεκάρα»

Δεν αντιδρούν όλοι οι καταπονημένοι με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν, βέβαια, περιπτώσεις που άνθρωποι όχι παθογενείς αντιδρούν εν βρασμό ψυχής και κάνουν πράγματα τα οποία θα μετάνιωναν το επόμενο λεπτό, ωστόσο σε μία πράξη όπως η αυτοχειρία συντελεί συνήθως ο αδύναμος ψυχισμός. Οι περισσότεροι αυτόχειρες έχουν τάσεις μανιοκατάθλιψης. Με ενοχλούν πολύ τα λαϊκίστικα κλισέ του τύπου «η κρίση είναι η μόνη υπεύθυνη για τις αυτοκτονίες» που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί αντίπαλοι της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ισχύει όμως το ότι εσείς οι καλλιτέχνες είστε από τη φύση σας πιο ευαίσθητοι άνθρωποι.

Ασφαλώς ισχύει και πραγματικά με πονάει να βλέπω συναδέλφους να φτάνουν σε σημείο ψυχικής διαταραχής. Δε μπορούμε όμως να τα φορτώσουμε όλα στην κρίση. Η κρίση εντείνει την ψυχολογική πίεση αλλά το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου βρίσκει το κουράγιο και αντιμετωπίζει διαφορετικά την άθλια αυτή κατάσταση. Παλεύει.

15 περίπου χρόνια πριν είχατε παρουσιάσει τη σημερινή πολιτική κατάσταση της Ελλάδας μέσα από τον «Κακό Βεζύρη». Θα τολμούσατε να κάνετε ξανά κάτι αντίστοιχο ή πιστεύετε πως τα εμπόδια που θα σας έβαζαν θα σαν απέτρεπαν;

Τι εμπόδια να μου βάλουν τώρα; Εμπόδια έβρισκα τότε, όταν οι πολιτικοί ήταν παντοδύναμοι. Υπήρξαν κάποιοι που μου έκαναν τεράστιο πόλεμο για τη σειρά, επειδή –αθέλητα μου- έβρισκαν ομοιότητες μεταξύ των τηλεοπτικών ηρώων και συγκεκριμένων προσώπων της πολιτικής σκηνής. Οι άνθρωποι αυτοί ήλεγχαν μέχρι και εφημερίδες. Τώρα οι πάντες κάνουν πολιτική σάτιρα μέχρι εσχάτων γιατί αυτό πουλάει. Οι πολιτικοί έχουν ευτελιστεί.

Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;

Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι, υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι ανάμεσα τους. Ο κόσμος όμως, δεν ξέρει τι ζητάει. Δε μπορεί οι διανοούμενοι να βρίζουν τους «κακούς» πολιτικούς θεωρώντας τους εαυτούς τους αξιόλογους και υπεράνω, την ώρα που αυτοί οι ίδιοι αποφασίζουν να μείνουν εκτός χορού, αλώβητοι και ασφαλείς. Τότε αναγκαστικά θα ψηφιστούν εκείνοι που βρίζουν.

Δε μπορεί να υπάρξει πολιτεία χωρίς πολιτικούς. Επίσης αν ο κόσμος ζητάει από τους πολιτικούς πλούτο και εύκολη ζωή, θα πρέπει να καταλάβει πως αυτό δε μπορεί να τους το παρέχει κανείς. Οι πολίτες δεν ήταν αποφασισμένοι να δουν την πραγματικότητα κατάματα γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ. Αποφάσισαν να ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα ως «θαυματοποιό» και το θαύμα που τους υποσχόταν αποδείχθηκε μια μεγάλη φούσκα.

Τι ρόλο βαράνε η Ζωή, ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης;

Πόσο θα αντέξει αυτή η κυβέρνηση;

Δεν το ξέρω, αλλά παρότι δεν είμαι πλέον υπέρ του Τσίπρα, θεωρώ πως ο κόσμος που τον στήριξε θα πρέπει να συνεχίσει να το κάνει για ένα διάστημα, διότι αυτός και οι περί αυτών είναι που δημιούργησαν την υπάρχουσα κατάσταση. Οφείλει τώρα με κάθε προσωπικό κόστος να φέρει εις πέρας το έργο για το οποίο ψηφίστηκε, δηλαδή τη σταθερότητα και την ανάπτυξη. Όσο για το πολυδιαφημισμένο δημοψήφισμα για μένα δεν ήταν μόνο το περήφανο «όχι’» των Ελλήνων αλλά ταυτόχρονα ο επιθανάτιος ρόγχος του αντιμνημονίου.

Το αντιμνημόνιο γέννησε πολιτικά τέρατα που όπως έλεγε ο Βουτσάς «βρήκαν τρούπα και τρουπώσανε» εκμεταλλευόμενοι το μνημονιακό μένος των πολιτών και τη φτωχοποίησή τους. Άνθρωποι χειρότεροι από μεσαίοι, ως μυαλό, ήθος και πνεύμα έγιναν καθεστώς Επίσης και κάποιοι άλλοι που έχουν μια δεδομένη αξία δεν έχουν λόγο ύπαρξης χωρίς το μνημόνιο.

Σε τι χρειάζονται όλοι αυτοί, τι καινούριο λόγο έχουν να αρθρώσουν από τη στιγμή που το ΚΚΕ εκφράζει τίμια τόσα χρόνια τη θέση του για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη; Τι ρόλο βαράνε η Ζωή, ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης; Αν πρεσβεύουν τις θέσεις του ΚΚΕ ας το έλεγαν από την αρχή, προεκλογικά, προτού πάρουν 36% στις εκλογές.

Πολιτική ίσον θέληση για το κοινό καλό ή εκπλήρωση της προσωπικής μας επιθυμίας;

Όλοι αυτοί που μπλέκουν με την πολιτική λένε και στον εαυτό τους ακόμα πως θέλουν να υπηρετήσουν το κοινό καλό και το εθνικό ιδεώδες. Γνωρίζουν πολύ καλά βαθιά μέσα τους, όμως πως βολεύονται μέσα από τα κοινά και εξασφαλίζουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και την επιβίωσή τους. Εγώ γνωρίζω προσωπικά τέτοιους ανθρώπους. Η πολιτική είναι από τα πιο επικερδή επαγγέλματα.

Τόλμησαν να σας το προτείνουν;

Δε ξέρω αν τόλμησαν, αλλά πάντως μου το πρότειναν.

Η αντίδρασή σας ήταν κόσμια;

Τους είπα απλά ότι προς το παρόν διστάζω έως και δεν θέλω. Διστάζω να ασχοληθώ με κάτι που δεν γνωρίζω εξονυχιστικά καλά. Δε θα άντεχα να είμαι στη θέση του συναδέλφου που πήρε την ευθύνη ενός υπουργείου. Οι προθέσεις δεν φτάνουν, πρέπει να υπάρχουν γνώση, ευστροφία, πολιτική σκέψη, ταλέντο για την πολιτική και γενναιότητα. Δε ξέρω τι από αυτά διαθέτω εγώ, ξέρω όμως ότι υπάρχουν σήμερα πολιτικοί που δεν διαθέτουν κανένα.

Είμαι αυτός που όταν προσπάθησε να μου μιλήσει ο Βενιζέλος σε ένα εστιατόριο, του γύρισα το κεφάλι γιατί τον αντιπαθούσα

Τι λείπει από τους Έλληνες πολιτικούς; Γνώση ή θάρρος;

Υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί. Κάποιοι έχον πλήρη γνώση της πολιτικής και της ιστορίας, είναι όμως αριβίστες. Στη δύσκολη στιγμή επιλέγουν αυτό που θα προωθήσει την καριέρα τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος όσο αντιπαθής και να είναι σε μεγάλη μερίδα των πολιτών, θα πρέπει να του αναγνωριστεί πως σταθεροποίησε κάπως την οικονομία.

Ο κόσμος δε μπορεί να του το αναγνωρίσει, γιατί ακόμα είναι νωρίς και μιλάει το θυμικό τους. Το όνομα του Σαμαρά -μαζί με αυτό του Βενιζέλου- συνδέθηκαν με τη φτωχοποίηση της χώρας. Οι Έλληνες όμως τώρα είναι άδικοι. Δεν βλέπουν καθαρά ότι δεν είναι οι κύριοι υπαίτιοι οι δύο αυτοί άντρες για αυτό που συνέβη. Και δεν είμαι ούτε φίλος τους, ούτε ψηφοφόρος τους για την ώρα.

Είμαι, αντίθετα, αυτός που όταν προσπάθησε να μου μιλήσει ο Βενιζέλος σε ένα εστιατόριο, του γύρισα το κεφάλι γιατί τον αντιπαθούσα. Τώρα θα επεδίωκα να του ζητήσω συγνώμη για αυτή την άκομψη συμπεριφορά γιατί με τη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι εν μέρει δικαιώθηκε.

Θεωρείτε τον Γιάνη Βαρουφάκη cult φιγούρα;

Αν δεν είναι ήδη θα γίνει σύντομα. Τον γνωρίζω από τη σχολή Μωραΐτη, απ’ όπου είμαστε συναπόφοιτοι. Ξεκίνησε σαν σούπερ γοητευτικός ήρωας της lifestyle πολικής και θεωρητικός «οργασμικός» οικονομολόγος, δάσκαλος όλων εντός και εκτός της χώρας για να καταλήξει εκεί που όλοι ξέρουμε. Ο Βενιζέλος οργισμένος του είπε κάποτε στη Βουλή: «Μη γελάτε με έπαρση γιατί εκεί που φτύνετε θα γλείψετε κι εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ». Κι αυτό ακριβώς συνέβη τελικά. Γλείφει ο ΣΥΡΙΖΑ παρακαλώντας να μας δώσουν το τρίτο μνημόνιο και υποχρεώνει και όλη την υπόλοιπη χώρα να κάνει το ίδιο.

Ποιον θεωρείτε τον πιο cult χαρακτήρα των σειρών σας;

Αυτόν που θεωρείς κι εσύ! Την Αννίτα Ρασσιά από τον Κακό Βεζύρη. Κρίμα που χάθηκε αυτή η ηθοποιός, η Ναταλία Καποδίστρια ήταν εξαιρετική. Και αυτή και η Καλλιρόη Μυριαγκού που έπαιζε την Ματίνα Μανταρινάκη είναι από τις πιο cult φιγούρες που πέρασαν ποτέ από τις σειρές μου. Και ήταν cult και σαν προσωπικότητες. Ήταν τρομερά ιδιαίτεροι άνθρωποι και δεν έμπαιναν σε κλισέ για να ακολουθήσουν το star system. Γι’ αυτό και δεν έκαναν την καριέρα που τους αντιστοιχούσε.

Και μιας και μιλάμε για την Αννίτα, ποιος έγραψε τους στίχους στο θρυλικό πλέον «Πιάσ’ το μου πιάσ’ το μου το κινητό μου»;

Εγώ! (γέλια) Θα’ πρεπε να κοκκινίζω;

Ο Γιάνης Βαρουφάκης ξεκίνησε σαν σούπερ γοητευτικός ήρωας της lifestyle πολικής και θεωρητικός «οργασμικός» οικονομολόγος, δάσκαλος όλων εντός και εκτός της χώρας

Γιατί έχουμε χρόνια να σας δούμε σε κάτι νέο τηλεοπτικά;

Άφησα την τηλεόραση 7 χρόνια πριν –τότε που μεσουρανούσα- γιατί κατάλαβα ότι το θέατρο για ‘μένα έχει μείνει πίσω. Ήθελα να γράψω έργα για το θέατρο. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι ένας καλλιτέχνης που σέβεται τη δουλειά του, ειδικά όταν είναι πολλαπλών ειδικοτήτων όπως εγώ, είναι αδιανόητο να κάνει κάτι παράλληλα με κάτι άλλο. Πάντα το ένα θα είναι εις βάρος του άλλου. Τώρα η τηλεόραση μου λείπει πολύ, θέλω να ξανακάνω αφού έκανα πολύ θέατρο και όλων των ειδών επί 14 σεζόν.

Η προσωπική σας ζωή δεν έδωσε ποτέ στόχο ούτε τροφοδοτήσατε τα Μέσα και παρόλα αυτά ο κόσμος ενδιαφέρεται να μάθει για εσάς. Θεωρείτε ότι η υπερβολική έκθεση και τα πληρωμένα παπαρατσίστικα κάνουν κακό σε έναν καλλιτέχνη;

Ναι. Κάνουν πολύ κακό αυτά τα πράγματα.

Συνεπώς απέχετε σκόπιμα.

Φυσικά. Με κόπο κρατώ την προσωπική μου ζωή μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Δε συχνάζω σε μέρη που ξέρω ότι θα με δουν σαρκοβόρα βλέμματα. Δε θα πάω ας πούμε να κολυμπήσω στην Ψαρρού, που ξέρω ότι θα με φωτογραφίσουν οι παπαράτσι, θα πάω στην παραλία του Φωκού. Τα τελευταία χρόνια έχω πάει μόνο μία φορά, στο γάμο μιας φίλης μου. Την αποφεύγω τη Μύκονο γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Γιατί πάνε ψευτο- celebrities για να επικυρώσουν αγωνιωδώς την ύπαρξή τους. Πάνε, βέβαια και άνθρωποι που αγαπούν επί της ουσίας το όμορφο αυτό νησί μας.

Σας έχουν ζητήσει να στήσετε παπαρατσίστικο θέμα;

Ναι, μου το είχαν ζητήσει και επί πληρωμή μάλιστα. Υπήρχαν εποχές που είχαν χρήματα ακόμα και γι’ αυτό. Μου ζητούσαν να εμφανίζομαι σε διάφορα μαγαζιά σε Αθήνα και επαρχία και να με πληρώνουν, κάτι όμως που δεν έκανα ποτέ. Δεν είμαι διατεθειμένος να δέχομαι πληρωμές από ανθρώπους που ξέρω πως κάποια στιγμή θα μου ζητήσουν το αντίτιμο. Είναι δυνατόν να πληρώνομαι για να παριστάνω τη «διασημότητα»; Αυτό για έναν αληθινό καλλιτέχνη το θεωρώ διασυρμό.

Στη Μύκονο πάνε ψευτο- celebrities για να επικυρώσουν αγωνιωδώς την ύπαρξή τους

Οι άνθρωποι με τους οποίους επιλέγετε να συνεργάζεστε είναι κι αυτά πολύ χαμηλών τόνων. Μήπως έχετε λίγο στην «απέξω» άτομα που έχουν υπερεκτεθεί;

Επιλέγω τέτοιους ανθρώπους για να βοηθήσω τη δουλειά μου κι εμένα τον ίδιο. Το να επιλέξω εκ των προτέρων έναν άνθρωπο που θέλει να υπερεκτίθεται είναι σα να βάζω το κεφάλι μου στην γκιλοτίνα. Πολύ δύσκολα αυτός ο άνθρωπος θα είναι ένας ηθοποιός αξιώσεων, διότι επικεντρώνεται στην εικόνα και χάνει το επίκεντρο της δουλειάς. Αν τον έπαιρνα, θα το έκανα μόνο για να τον βοηθήσω να «απεγκλωβιστεί» από αυτή του την εικόνα και να τον βοηθήσω, ίσως, να γίνει πιο ουσιαστικός.

Έχω υπάρξει δάσκαλος υποκριτικής πολλά χρόνια και έχω δείξει στους μαθητές μου έναν συγκεκριμένο δρόμο. Άλλοι τον κράτησαν και άλλοι όχι. Εγώ όμως όφειλα να το κάνω. Μην ξεχνάς πως άλλο η Ελλάδα και άλλο το Χόλιγουντ, εκεί είναι μέρος της δουλειάς τους να πουλάνε πλαστικές μούρες με τουαλέτες. Ακόμα και πολύ καλοί/ες ηθοποιοί υποκύπτουν σε αυτούς τους νόμους της εκεί show business, πολλές φορές, όμως, με τραγελαφικά αποτελέσματα.

Και στην Ελλάδα έχουμε δει κόκκινο χαλί.

Ναι αλλά εδώ είναι παρωδία. Εκεί, τουλάχιστον, είναι μέρος της δουλειάς και αμείβονται αδρά γι’ αυτό.

Τι είναι αυτό που θα σας έκανε να απορρίψετε αμέσως έναν ηθοποιό ο οποίος θέλει να συνεργαστεί μαζί σας;

Η έπαρση.

Με αφορμή τη δήλωση του συναδέλφου σας, Φώτη Σπύρου περί γάμου με τον σύντροφό του, θέλω να μου πείτε αν είστε υπέρ ή κατά του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων και της υιοθεσίας παιδιού.

Είμαι υπέρ του γάμου ομοφυλοφίλων. Ακόμα και του να υιοθετούν παιδί, αλλά υπό συνθήκες. Δεν κρίνω όμως απαραίτητο να βγαίνουν όλοι να το διακηρύττουν αν δεν είναι σίγουροι για τους λόγους για τους οποίους το κάνουν. Το Φώτη τον συμπαθώ, είδα μία συνέντευξή του, αλλά δεν μου ήταν ευκρινείς οι λόγοι της συνέντευξης- ξεσπάσματος. Θέλω να είμαι ειλικρινής και ελπίζω να μην τον πληγώσω αν τυχόν διαβάσει αυτές τις γραμμές, αλλά για μένα ο λόγος για τον οποίο δημοσιοποίησε τον επερχόμενο γάμο του δεν ήταν ξεκάθαρος και δεν ήταν ενισχυτικός των αποφάσεων που έχει πάρει για τη ζωή του.

Όταν ακούς έναν άνθρωπο να λέει στον Θέμο Αναστασιάδη «λυπάμαι που είμαι ομοφυλόφιλος, θα προτιμούσα να μην είμαι» σκέφτεσαι πως στρέφεται, μέσα στη συναισθηματική του φόρτιση, εναντίον του ίδιου του του εαυτού. Πράγματα που είναι τόσο προσωπικά πρέπει να είσαι πολύ συγκεκριμένος όταν τα δημοσιοποιείς στο πλατύ κοινό.

Είναι, πιστεύω, λάθος από τη μια να αυτολυπάσαι για την σεξουαλική σου επιλογή κι από την άλλη να πανηγυρίζεις τον επερχόμενο ομοφυλοφιλικό γάμο σου στη Νέα Υόρκη όπου μάλιστα θα πληρώσεις και όλα τα έξοδα τον καλεσμένων σου. Δεν πείθεται ο κόσμος με τέτοιες συμπεριφορές, ιδίως στην Ελλάδα.

Είναι δυνατόν να πληρώνομαι για να παριστάνω τη «διασημότητα»; Αυτό για έναν αληθινό καλλιτέχνη το θεωρώ διασυρμό

Μετανιώσατε που δεν κάνατε παιδιά;

Όχι! Θεωρώ ότι δεν έπρεπε να κάνω παιδιά. Είμαι καταδικασμένος όμως –είτε ηθελημένα είτε αθέλητα- να κάνω τον πατέρα σε πολλές περιπτώσεις. Στους μαθητές μου, τους οποίους αντιμετώπισα πατρικά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, τη σχέση μου, τους φίλους μου και τους συναδέλφους μου. Πιθανώς να το θέλω και να μην το καταλαβαίνω. Παίζω συνεχώς το ρόλο του πατέρα σα να μου λέει κάποιος «έπρεπε να το έχεις κάνει». Θα ήμουν προφανώς καλός πατέρας, τουλάχιστον έτσι μου λένε.

Δε σας φαίνεται πάντως…

Κι όμως… Η Σοφία Μουτίδου μου λέει «Χάρη, εγώ δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Είσαι τρυφερός και στοργικός και ταυτόχρονα προσεκτικά αυστηρός όσο πρέπει να είναι ένας πατέρας». Ομολογώ ότι κολακεύτηκα όταν την άκουσα να το λέει.

Θα σας δούμε ξανά σε ρόλο πατέρα;

Στη νέα σειρά που ετοιμάζω, αν γίνει Θεού θέλοντος και οικονομικών επιτρεπόντων θα με δείτε ιδιόρρυθμο μπαμπά, όπως και στο παρελθόν. Μ’ αρέσει εξάλλου μέσα από την κωμωδία να δείχνω τις παθογένειες της ανθρώπινης φύσης. Με βασανίζει αυτό το «γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο περίεργοι, δύσκαμπτοι, εγωπαθείς έως και διεστραμμένοι»; Μου είναι αδιανόητο να παίξω έναν κανονικό, συμπαθητικό, γλυκό άνθρωπο που δεν του συμβαίνει τίποτα στη ζωή του. Θα υποδυθώ, λοιπόν, και τώρα έναν άντρα που τρώγεται με τους άλλους γιατί τρώγεται με τον εαυτό του.

Θέλω να μου περιγράψετε με 3 λέξεις το νέο ήρωα που θα υποδυθείτε.

Είναι σαρκαστικός με τους άλλους, εγωπαθής με περιχαρακωμένο εσωτερικό κόσμο, με δυνατά «θέλω» και εμμονικός με τα πάντα – κυρίως όμως με το παιδί του. Είναι ιδιαίτερος άνθρωπος, που όμως αυτή τη φορά δεν έχει εκρήξεις θυμού. Είναι… βασανιστικά cool, χαρακτήρας που δεν έχω υποδυθεί ποτέ. Ο βοηθός μου μου λέει «Τι ισχυρογνώμων άνθρωπος; Τι τέρας είναι αυτό»; Αλλά εγώ τον βρίσκω γλυκούλη.

Πότε θα προβληθεί η νέα σας σειρά;

Όχι άμεσα. Έχω το concept και τους χαρακτήρες στο μυαλό μου και έχω γράψει τα δύο πρώτα επεισόδια. Θέλω να βγει τον επόμενο χειμώνα για να έχω το χρόνο να το προετοιμάσω αφού ολοκληρώσω την περιοδεία μου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Θα γυρίσω πρώτα από Αυστραλία και Νέα Υόρκη και μετά τη συμμετοχή μου στις παραστάσεις του εξαιρετικού «Kiss me, Kate» στο Μέγαρο Μουσικής, με την Καμεράτα θα έχω το χρόνο να αφοσιωθώ στη νέα μου κωμωδία.

Ένας καβγάς στα γυρίσματα που έχετε να θυμάστε;

Πάρα πολλούς. Έχω δει καβγάδες να διαδραματίζονται μπροστά μου και εξαιρετικούς ηθοποιούς να «ξεκατινιάζονται». Έχω φροντίσει όμως να μην είμαι μέρος αυτού, αντιθέτως, μπαίνω στον κόπο να κατευνάσω αυτή τη φουρτούνα όταν έρχεται. Αυτό θέλει πάρα πολύ γερά νεύρα και σιδερένιο στομάχι. Οι ηθοποιοί είναι ιδιαίτερα όντα. Υπερευαίσθητα και με έντονες εξάρσεις. Συχνά χάνουν το μέτρο.

Δεν είμαι ιδιόρρυθμος! Εσείς, από το βλέμμα σας καταλαβαίνω ότι με βλέπετε έτσι

Ποιοι είναι χειρότεροι σ’ αυτό το ξεκατίνιασμα; Οι άνδρες ή οι γυναίκες;

Το ξεκατίνιασμα δεν έχει να κάνει με φύλο. Ούτε και με το ταλέντο φυσικά. Έχει να κάνει με την ανασφάλεια αυτής της δουλειάς η οποία είναι τεράστια και οδηγεί ακόμα και καταξιωμένους, πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς να αντιδρούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Παίζει ρόλο η φθορά της εξωτερικής εμφάνισης και η αποδοχή του κόσμου για την εκάστοτε ερμηνεία στην εκάστοτε παράσταση.

Πώς να νιώθει καλά ένας ηθοποιός όταν βλέπει στην ίδια σκηνή με εκείνον έναν συνάδελφό του να αποθεώνεται από τον κόσμο την ώρα που ο ίδιος δεν χαίρει της ίδιας αποδοχής; Πρέπει να είσαι θωρακισμένος για να αντιμετωπίσεις αυτές τις αντιξοότητες.

Έχετε δώσει στοιχεία του εαυτού σας σε κάποιον από τους τηλεοπτικούς σας ρόλους;

Φαντάζομαι πως υπάρχουν δικά μου στοιχεία. Εγώ επιλέγω ρόλους που με διασκεδάζουν, γι’ αυτό αγαπώ την κωμωδία. Όταν, όμως, τους μελετώ για να τους ερμηνεύσω βασανίζομαι μέχρι να βρω τα «κλειδιά» τους. Ωστόσο κανένας από τους χαρακτήρες που υποδύθηκα δε μου μοιάζει.

Είναι όλοι τους ιδιόρρυθμοι όμως!

Μα δεν είμαι ιδιόρρυθμος (γέλια)! Εσείς, από το βλέμμα σας καταλαβαίνω ότι με βλέπετε έτσι!

Τι λάθος κάνουν οι σημερινές γυναίκες και απωθούν τους άνδρες;

Εμένα δε με απωθούν. Πολύ χαρακτηριστικός όμως στις μέρες μας, είναι τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες, ο φόβος για το συναισθηματικό δόσιμο. Οι επαφές μέσω ηλεκτρονικών μέσων δεν επιφέρουν αυτή την απόλυτη αμοιβαία σύμπτυξη που είναι έρωτας, πάθος και αγάπη στη πορεία...

Υπάρχει μια απόσταση όταν επικοινωνείς ηλεκτρονικά και αυτό σε αφήνει ατελή. Αυτού του είδους η επικοινωνία κρύβει μια ανάγκη για επαφή, η οποία όμως δεν επιτυγχάνεται συνήθως. Υποδηλώνει, πιστεύω, έλλειψη θάρρους για τη πιθανή απόρριψη.

Ασχολείστε με τα προφίλ σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Ασχολούμαι, αλλά όχι πολύ. Διαχειρίζεται άλλος τα προφίλ μου, όμως μία φορά την εβδομάδα μπαίνω κι εγώ για να απαντήσω στα μηνύματα Ειδικά αν δω πως κάποιος μου ζητά να επικοινωνήσει για κάποιο σοβαρό λόγο τότε ανταποκρίνομαι άμεσα και προσωπικά. Επίσης προσωπικά απαντώ στα μηνύματα που έρχονται στη σελίδα μου στο Facebook, Haris Romas - My page.

Δόξα η χρήμα;

Είναι και τα δύο άκρως αφροδισιακά, αλλά πρέπει από τη στιγμή που τα επιδιώκεις να ξέρεις και να τα διαχειριστείς.

Τα διαχειριστήκατε πάντα σωστά;

Όχι, γι’ αυτό στο λέω. Έμαθα όμως από τη λάθος διαχείριση. Είχα, πιστεύω, την οξυδέρκεια και το θάρρος να δω εγκαίρως τα λάθη μου και τις λακκούβες μέσα στις οποίες έπεφτα και έτσι πρόλαβα να βγω πριν τη μεγάλη ζημιά.

Γνωρίζω το μέγεθός μου και δεν βαυκαλίζομαι ότι θα μείνω στην ιστορία

Ενδώσατε στον πειρασμό του καλαμιού;

Λίγο, στο ξεκίνημα της αναγνωρισιμότητάς μου. Στην αρχή της επιτυχίας μου, με τους «Μεν και Δεν», επειδή, κυρίως, ήμουν πολύ αθώος. Και πίστεψα ότι όλοι μ’ αγαπούν και θα μ’ αγαπούν για πάντα.

Γιατί δεν σας έχουμε δει σε ρόλο Ζεν Πρεμιέ;

Έχω παίξει ρόλους Ζεν Πρεμιέ, μικρούλης. Στην Επίδαυρο, σε θεατρικά δράματα και κωμωδίες αλλά και στη τότε κρατική τηλεόραση, ήμουν όμως άγνωστος. Σε δικές μου παραγωγές, δεν το έκανα γιατί ξέρω τι μου πάει περισσότερο και αυτό επιλέγω.

Οι γνώσεις σας στην ιατρική δε σας έχουν δελεάσει να δημιουργήσετε κάτι πιο δραματικό;

Έχω κάνει δραματική σειρά. Το «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον» ήταν μία από τις καλύτερες ερμηνευτικά στιγμές τις καριέρας μου και είχε έντονο δραματικό υπόβαθρο. Η στιγμή που πάνε να εκτελέσουν τον πρωταγωνιστή, με τα κορίτσια να τον χειροκροτούν είναι τρομερά δυνατή. Ο κόσμος ακόμα μου στέλνει μηνύματα κάθε φορά που παίζεται η σειρά.

Με ενδιαφέρουν οι δραματικοί ρόλοι, συγγραφικά και υποκριτικά, όμως η κωμωδία και μου αρέσει και μου ταιριάζει, θεωρώ ότι ανήκω εκεί. Δε μου λείπει το δράμα, γιατί πλέον το εντάσσω στις κωμωδίες μου. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό στίγμα μου συγγραφικά. Το πικρό στοιχείο πάντα υπονομεύει το έντονα κωμικό. Όταν μιλώ για προσωπικό στίγμα δεν επαίρομαι κιόλας. Γνωρίζω το μέγεθός μου και δεν βαυκαλίζομαι ότι θα μείνω στην ιστορία. Δε με σκέφτομαι, άλλωστε, την υστεροφημία μου. Είναι βέβαιο ότι δεν είμαι ούτε ο Σαίξπηρ, ούτε η Παξινού.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης του οποίου την τηλεοπτική δουλειά παραδέχεστε;

Υπάρχουν έργα που δεν τα θεωρώ τυχαία. Μου αρέσουν, αλλά δε θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα διότι για τα περισσότερα από αυτά έχω και αντιρρήσεις. Αν ήμουν τίμιος θα έπρεπε να σου πω και τις αντιρρήσεις μου, αλλά δεν θα το κάνω γιατί κάποιοι από τους δημιουργούς είναι φίλοι μου και μπορεί να πληγωθούν. Λάθη βλέπω και σε δικές μου δουλειές που μάλιστα θεωρούνται διαχρονικές. Ακόμα και το «Κωνσταντίνου και Ελένης» ή το «Καφέ της Χαράς» αν τα παρακολουθήσω προσεκτικά βλέπω πράγματα που θα ‘θελα να είχα κάνει αλλιώς.

Θεωρώ υπέρ μου ότι δεν δημιούργησα λαϊκίστικες σειρές και δεν έπαιξα λαϊκίστικους ρόλους. Επιβίωσα, όμως παρ’ ότι ο κόσμος έλκεται από το λαϊκισμό. Μεταξύ μας, είναι περίεργο το πώς έκανα καριέρα κι έγινα αγαπητός στον κόσμο. Δεν έπαιξα ποτέ προσιτούς χαρακτήρες με αποτέλεσμα να μην θεωρούμε προσιτός και ως άνθρωπος για όσους δε με ξέρουν.

Με τους θαυμαστές που σας πλησιάζουν πώς είστε;

Είμαι ευχάριστα ιδιόρρυθμος. Δεν αρνούμαι να βγάλω φωτογραφίες μαζί τους αλλά όταν είναι πολλοί τους λέω αυστηρά: «Ένας- ένας με τη σειρά και σύντομα»! παραδόξως τους αρέσει αυτή η πειθαρχεία.

Σας έχουν φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση;

Πολλές φορές. Μου είχε τύχει να χωρίζω και να με έχουν καβαλήσει 15 για να πάρουν αυτόγραφο. Κι εγώ να χωρίζω σε ένα τραπέζι εστιατορίου, μία μελαγχολική στιγμή και ταυτόχρονα να τους λέω «σας παρακαλώ αφήστε με».

Ήταν και ο άνθρωπός σας εκεί;

Ναι, μόνος μου χώριζα; Δε χώριζα από το τηλέφωνο, εκεί ήταν και ο τότε άνθρωπός μου. Επίσης μου έχει τύχει να με αρπάζουνε με λύσσα, από αγάπη, θαυμασμό ή από τρέλα –δε μπορείς να ξέρεις ο καθένας τι έχει- και να με φιλάνε μέχρι και στο στόμα άγνωστες γυναίκες, κυρίως.

Μου είχε τύχει να χωρίζω και να με έχουν καβαλήσει 15 για να πάρουν αυτόγραφο

Και τι κάνετε σε τέτοιες περιπτώσεις;

Πιέζομαι ψυχολογικά. Κρατώ το στόμα μου κλειστό και σπρώχνω απαλά αλλά σταθερά για να μην προσβληθούν. Αυτό βέβαια εννοείται ότι δεν είναι κάτι που γίνεται συχνά. Θα είχα φρικάρει αλλιώς.

Είστε υπέρ των πλαστικών επεμβάσεων;

Ό,τι σε βοηθάει να αισθάνεσαι καλύτερα καλό είναι να το κάνεις. Οι αισθητικές επεμβάσεις είναι προνόμιο όλων. Υπάρχει όμως μία διαφορά μεταξύ του αισθάνομαι καλύτερα και του μοιάζω καλύτερος, αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν ορισμένοι και ορισμένες. Πρέπει να είναι πολύ δυνατός ο φόβος για το χρόνο που περνάει για να βλέπεις στο καθρέφτη την ψευδαίσθηση ομορφιάς αντί για το έκτρωμα που έχουν δημιουργήσει οι ακραίες αισθητικές επεμβάσεις. Ή να θέλεις οπωσδήποτε να είσαι κάποιος άλλος γιατί δεν μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου.

Σας τρομάζει ο χρόνος που περνά;

Με τρομάζουν πράγματα που φοβίζουν όλο τον κόσμο. Με φοβίζει ο θάνατος, ας πούμε. Θέλω να είναι εύκολος και όχι οδυνηρός. Αφού είναι αναπόφευκτος, ας είναι τουλάχιστον εύκολος. Όλοι αυτό εύχονται. Για μένα το πιο οδυνηρό είναι ότι δεν ξέρω τι θα γίνει μετά. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ζω όλο αυτό που ζω και μπορεί να μην έχει συνέχεια μετά θάνατον. Ακόμη περισσότερο δε θέλω να σκέφτομαι ότι δε θα ξανασυναντηθώ σε μια άλλη διάσταση με τον άνθρωπο της ζωής μου.

Πώς αντιμετωπίζετε το θάνατο ενός δικού σας ανθρώπου;

Δεν κρύβω τον πόνο μου. Στέκομαι με δύναμη σε αυτές τις καταστάσεις και έχω αληθινό πρόσωπο, οδύνης αλλά και σταθερότητας. Πρέπει να σκεφτόμαστε και τους άλλους γύρω μας, αυτούς που δείχνουν λιγότερη δύναμη, να τους βοηθάμε και να τους στηρίζουμε. Αυτό άλλωστε είναι για μένα και ο ιδανικός άνθρωπος. Αυτός που βοηθά και στηρίζει τους γύρω του. Αυτός είναι ο χρήσιμος άνθρωπος.

Δε σας εκνευρίζει που πολλές φορές κάποιο –και κυρίως οι δημοσιογράφοι- δε σέβονται τον πόνο του άλλου σε τέτοιες περιπτώσεις;

Ασφαλώς εκνευρίζομαι. Πολύ.

Σας ρωτάω γιατί μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση η ψυχραιμία σας μόλις σας ρώτησαν για την απώλεια του πρώην συζύγου της Σοφίας Μουτίδου. Δεν περίμενα από εσάς τέτοια αντίδραση.

Αν αντιδρούσα διαφορετικά θα έδινα τροφή για σχόλια και θα διόγκωνα ένα θέμα που θα έκανε πολύ κακό στην ίδια και στη κόρη της. Προσπαθώ σε τέτοιες περιπτώσεις να αποστασιοποιούμαι συναισθηματικά αλλά και να απαντώ στις επίμονες και επίπονες ερωτήσεις, ούτως ώστε να κατευνάσω την περιέργεια με το μικρότερο δυνατό κόστος. Δεν πρέπει να παριστάνεις ότι δεν υπάρχει το τραγικό γεγονός αλλά να το οριοθετήσεις έτσι ώστε να σταματήσει εκεί το θέμα.

The post Ο Χάρης Ρώμας στο KoolNews.gr: Δεν σκέφτομαι την υστεροφημία μου – Γνωρίζω ότι δεν είμαι ο Σαίξπηρ, ούτε η Παξινού appeared first on KoolNews.