Ο Τόμας Πρωτόπαπας, ο Μόρτης, η Τελευταία Διάλεξη και το αντίο που δεν είπα

Από την Φιλία Γεωργουδή

Σε βρίσκω παντού, σε κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή, κάθε ώρα της ημέρας. Σε βρίσκω παντού και πάντα. Είσαι εκεί, χαμογελάς όπως τότε που έλεγες τα ανέκδοτά σου και μετά μας κοίταζες όλο νόημα, περιμένοντας να γελάσουμε.

Πάει ένας χρόνος από τότε… Καθόμασταν οι δυο μας στη πλατεία, παρέα με το Μόρτη και την δικιά μου, συζητώντας για τη ζωή μας, τα όνειρά μας, τα σχέδιά μας…

Μου είχες φέρει δώρο μία μάσκα του V, σου είχα πει πολλές φορές πόσο αγαπώ αυτήν την ταινία. Πόσες φορές δεν είχαμε κάτσει να την αναλύσουμε, τότε που συναντιόμασταν

στα συλλαλητήρια και τρέχαμε στα στενά της Μπενάκη και της Διδότου για να ξεφύγουμε από το κάψιμο των δακρυγόνων…; Μου είχες φέρει δώρο και μια σοκολάτα, ήταν Ιούλιος, είχε ζέστη και είχε λιώσει. Το περιτύλιγμα το έχω ακόμα, δεν το είχα πετάξει όπως σου είχα πει. Ψέματα. Το κράτησα. Όπως και πολλά άλλα. Όπως την μπλούζα που μου έδωσες, όπως εκείνη τη φωτογραφία σου, όπως την αγάπη σου για το παγωτό πατούσα, όπως την ανάμνηση από εκείνο το βράδυ που για πρώτη φορά καθίσαμε μαζί με τις ώρες στην ταράτσα του σπιτιού σου στο Κολωνάκι.

Μα πιο πολύ ξέρεις τι θυμάμαι; Που εκείνο το βράδυ, ένα χρόνο πριν ακριβώς, μου έδωσες το τελευταίο, το πιο πολύτιμο από τα δώρα σου. Θυμάσαι; «Η Τελευταία Διάλεξη». Του Ράντυ Πάους. Οι σκέψεις ενός ανθρώπου που ξέρει ότι θα «φύγει»…

Μου είπες να κλείσω τα μάτια μου και να βάλω το χέρι μου σε μια τυχαία σελίδα. Το έκανα. Και θυμάσαι τι έλεγε στη σελίδα; «Μη φοβάσαι το θάνατο. Να φοβάσαι τη ζωή, όταν δεν είναι όπως την θες».

Η Τελευταία Διάλεξη λοιπόν… Το τελευταίο δώρο. Η τελευταία φορά.

Φύγαμε από την πλατεία, ο Μόρτης γάβγιζε στους περαστικούς. Γελούσαμε.

Φτάσαμε στο σπίτι μου, απέναντι είχες παρκάρει το αμάξι. Όχι το Σμαρτάκι, το άλλο, το τζιπ. Πριν μπεις μέσα, με ρώτησες «Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση;»

«Τίποτα δεν τελειώνει για πάντα», σου είπα.

«Αυτό να το θυμάσαι», απάντησες και μου έκλεισες το μάτι.

‘Υστερα μπήκες μέσα κι έβαλες το Μόρτη στη θέση του συνοδηγού.

Και χάθηκες στη νύχτα…