Παπανικολάου-Πρίντεζης: Άλλη τεχνολογία…

Ο Πέτρος Κωστόπουλος το είδε πρώτα στην Πόλη και επιβεβαιώθηκε στον χθεσινό πρώτο τελικό. Παπανικολάου και Πρίντεζης μοιάζουν από άλλο πλανήτη.

Χάζευα χθες το ματς στο οποίο παίζανε όλοι οι παικταράδες από αυτούς που ξέρουμε τόσα χρόνια. Παικταράδες του ΠΑΟ, κατά κύριο λόγο, που έχουν γράψει ιστορία στην Ελλάδα και Ευρώπη την τελευταία δεκαετία. Έβλεπα τον Μπατίστ, τον Διαμαντίδη, τον Σαρούνας, ακόμη και τον Τσαρτσαρή που κάποτε έγραφε. Από την άλλη μεριά έβλεπα

τον Σπανούλη, ο οποίος είναι από τα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά γκαρντ στην Ευρώπη. Παικταράδες όλοι. Αλλά μετά το πρώτο 10λεπτο για άλλη μια φορά ένας πιτσιρικάς και ένας λίγο πρώην πιτσιρικάς μου πετάξανε τα μάτια έξω. Τα σωματικά προσόντα, η ταχύτητα και το στυλ παιχνιδιού των Πρίντεζη και Παπανικολάου, μπορούν να τους κάνουν τους δύο καλύτερους Έλληνες παίκτες.

Ο Πρίντεζης δεν μασάει τίποτα πια και σουτάρει σαν τον Λούκυ Λουκ, πιο γρήγορα από τη σκιά του. Αυτή η «κωλοπέτα» (ή μάλλον πεταχτήρι) που κάνει δεν έχει όμοιό του στην Ευρώπη. Μαζεύει ριμπάουντ σαν στραγάλια, σουτάρει τρίποντα κάνει, ντράιβ απέναντι σε ψηλότερους και δείχνει να έχει μια αυτοπεποίθηση από εδώ μέχρι την Πόλη. Αυτός, από πέρσι, έκανε το άλμα της ζωής του. Δεν είναι πιτσιρικάς, είναι 27, αλλά στα 26 του κατάλαβε το ή τώρα ή πότε. Ή ταν ή επί τας. Πήγε το καλοκαίρι διακοπές στη Σύρο και αντί να κωλοβαράει, να λιάζεται και να σαβουρώνει, πλακώθηκε σε 3ωρα και 4ωρα προγράμματα με τρέξιμο, με βάρη, και σουτ. Οι αστικοί μύθοι λένε (φίλοι μου, μάλιστα Παναθηναϊκοί, δηλαδή) ότι τον έχουν δει να τρέχει νύχτα στην παραλιακή του Πειραιά, μόνος του, με τα iPod στα αυτιά. Μου αρέσει ο Γιωργάκης, γιατί πέρα του ότι είναι εκρηκτικός σαν TNT, είναι και ωραίος χαβαλές, αμερικάνικου τύπου. Δεν είναι μονοδιάστατος, μουντρούχαλος, είναι πάντα χαμογελαστός και μπορώ να σας πω ότι αρχίζει να γίνεται και νέο είδωλο στα νεαρά γκομενάκια. Και εδώ που τα λέμε έχει ωραία κοπέλα. Άμα χαλάσει και φέτος τις διακοπές του, που πρέπει να τις χαλάσει και κάνει μια σεζόν ακόμα καλύτερη, μέσα σε μια ομάδα που το στυλ της του πάει, τον βλέπω και σε κανένα NBA.

Ο άλλος πυραυλοκίνητος είναι πλέον ο Παπανικολάου. Άκουγα τόσα χρόνια ταλεντάρα και ταλεντάρα, βλέποντας κάτι ωραία στοιχεία κυρίως αμυντικά και ενέργεια στα ριμπάουντ, αλλά τον μεγάλο παίκτη δεν τον έβλεπα. Μετά τα 21 του, έσκασε και αυτός. Σαν να βγήκε πτερόσαυρος μέσα από το αυγό. Το παιδί δεν υπάρχει, με τρελαίνει τον τελευταίο καιρό. Τρίποντα, μπασίματα, άμυνα σε 4 άτομα ταυτόχρονα, ψηλά σκοραρίσματα και ριμπάουντ για να τρώνε και οι κότες. Μπορεί να παίζει τα πάντα, 2αρι, 3αρι, 4αρι και ξαφνικά να κάνει άλματα τύπου μαύρου και να ταπώνει παίκτες, όπως τον δυστυχή Καλάθη χθες που ήταν 5 μέτρα μπροστά και δεν κατάλαβε ποιος του έσβησε τα φώτα. Αν συνεχίσει να εξελίσσεται με αυτό τον τρόπο θα είναι ο καλύτερος παίκτης που θα έχει βγει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Το παιδί έχει μια ταχύτητα, μια ενέργεια, μια έκρηξη που θυμίζει και 400αρη αθλητή στίβου.

Χθες