Πλην Λακεδαιμονίων

Η νομική αντιμετώπιση των εγκλημάτων μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής, όπου αυτά επιβεβαιώνονται, είναι υποχρέωση της Πολιτείας - και απ' αυτή την άποψη, έχει αξία η προσπάθεια του υπουργού Δημόσιας Τάξης να αντιμετωπιστούν με την κρατική πυγμή τα αδικήματα που έχουν διαπράξει ή, πιθανόν, διαπράξουν τα μέλη του νεοναζιστικού κόμματος. Το ότι η κυβέρνηση ζητάει, σήμερα, την ποινική αναβάθμιση των αδικημάτων που έχουν διαπράξει μέλη και στελέχη της οργάνωσης δείχνει σε έναν βαθμό και μια

μεταμέλεια, επειδή δεν είχε αξιολογηθεί έως σήμερα η εγκληματική κουλτούρα που υπέθαλπαν η ιδεολογία και οι ακραίες πολιτικές και ακτιβιστικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής.

Γράφει ο Δημήτρης Μητρόπουλος

Ο νόμος και η επιβολή του έπρεπε να είναι ο στόχος ολόκληρου του πολιτικού συστήματος από την αρχή της εμφάνισης ως κινδύνου της φονικής οργάνωσης. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι ο λόγος της υποτίμησής της ενείχε και πολιτικές ιδιοτέλειες. Μην ξεχνάμε ότι ο ιδεολογικός καμβάς του κόμματος αυτού εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την εθνική ιδεολογία, μεταφράζοντας στην πιο ριζοσπαστική εκδοχή τις αγοραφοβικές και τις εθνικιστικές εκφράσεις της, τον φόβο του άλλου, την περιχαράκωση. Τα συμφραζόμενα της υστερίας γύρω από το Μακεδονικό, ο αναδελφισμός, η αποστροφή του βλέμματος από τα επεισόδια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας (και από την εξόντωση 7.800 αμάχων στη Σρεμπρένιτσα, όπου συμμετείχαν και παραστρατιωτικές ομάδες Ελλήνων) και ο διάχυτος ρατσισμός ήταν οριακές ιδεολογικές επιβιώσεις που έδωσαν δύναμη στους έλληνες νεοναζί.

Βεβαίως, το συστατικό χαρακτηριστικό της πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής είναι η βία. Τα βίαια χαρακτηριστικά της παρουσίας των μελών και των στελεχών της, η βαναυσότητα του λόγου και των πράξεών τους, η διαβολική στάση τους στο πλαίσιο του ανθρωπιστικού πλαισίου του δημοκρατικού πολιτισμού μας, δυστυχώς, σχετικοποιούνται, επειδή η βία και διάφορες έκνομες συμπεριφορές αντιμετωπίζονται με ανοχή ως συστατικά στοιχεία της κοινωνικής ζωής μας. Αν αυτό δεν αλλάξει, υπάρχει πρόβλημα. Η κουλτούρα της αυτοδικίας οδηγεί στην κλιμάκωση της οξύτητας, μεταφέρει ως ένταση στην κοινωνία ό,τι κανονικά θα ήταν ψυχρή υπόθεση του κράτους.

Αν λοιπόν μας ενδιαφέρει να ξεριζωθεί οριστικά και αμετάκλητα ο ναζισμός χρειάζεται να συνεννοηθούν όλα τα κόμματα (πλην Λακεδαιμονίων) και να συμφωνήσουν ότι θα στηρίξουν από κοινού τον κρατικό μηχανισμό στην επιβολή των κανόνων - χωρίς εξαιρέσεις, διότι νόμος α λα καρτ δεν υπάρχει. Η διακριτή φωνή κάθε κόμματος είναι απαραίτητη προκειμένου να ελέγχεται ο κρατικός μηχανισμός όταν αδρανεί, όταν δεν λειτουργεί ή όταν λειτουργεί πλημμελώς. Και επειδή ο νόμος δεν τιμωρεί ιδεολογίες αλλά πράξεις, ας καταλάβουμε ότι νόμος και ανομία α λα καρτ δεν υπάρχουν.

Το διαβάσαμε στα ΝΕΑ