Σύγκριση δύο FAB κόσμων

Ο Ψινάκης δήλωσε “δυστυχισμένος” γιατί το FAB5 δεν έχει το budget του αντίστοιχου αμερικάνικου reality. Όμως η διαφορά είναι μόνο στο χρήμα ή και στο στυλ;

Από τη Μαριλού Ρεπαπή

Το αμερικάνικο, που λέγεται “Queer Eye for the Straight Guy” (γκέι οπτική σε ένα στρέιτ τύπο), ξεκίνησε το 2003 και κέρδισε ΕΜΜΥ την πρώτη χρονιά, θέλει τους Αμερικανούς FAB 5 να έχουν ακριβώς τον ίδιο σκοπό με τους δικούς μας: να αλλάξουν την αισθητική ενός άντρα. Όμως η προσέγγιση δεν

είναι μόνο θέμα budget. Είναι και θέμα Αμερικής και παρουσιαστών. Δηλαδή στο αμερικάνικο μπορεί να ξοδεύονται περισσότερα χρήματα (είναι και το μέγεθος του κοινού άλλο), αλλά θα δεις βλαχιές που δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια στο ελληνικό. Κι αυτό γιατί το concept προστάζει να προσαρμοστεί η εκπομπή στην αισθητική του συμμετέχοντα και όχι το ανάποδο. Στις επισκέψεις στα μαγαζιά ο διαγωνιζόμενος πάει για να διαλέξει τα έπιπλά του και να τα βρει κάπου στη μέση με τον αντίστοιχο Αμερικανό Μέρλο. Άμα ο άλλος γουστάρει καουμπόηδες, θα του βάλουν και δερμάτινες πολυθρόνες που δεν θα έβαζες σπίτι σου και καναπέδες παλαιικούς και χαλιά western. Δεν θα του φτιάξουν ένα σπίτι με γκρι τοίχους, ξύλα wenge και μινιμαλιστική διάθεση. Και σίγουρα δεν θα πήγαιναν έναν ποδοσφαιριστή, του οποίου το μισό σπίτι είναι διακοσμημένο με ποδοσφαιρικές φανέλες, οπαδικά κασκόλ και αφίσες ομάδων, να ψωνίσει έπιπλα από τον Δελούδη. Όμως σε αυτό βοηθά και η larger than life αισθητική των Αμερικανών, τα μεγάλα σπίτια τους αλλά και η αγορά τους.

Αντίστοιχα, αν εμείς είχαμε έναν παίκτη που λάτρευε τα παραδοσιακά εργόχειρα και το 1821, τι θα έκαναν οι FAB 5 για να “σεβαστούν” την προσωπικότητά του; Θα του κρέμαγαν καριοφίλια πάνω από το τζάκι; Παρομοίως και στο κομμάτι που αφορά το styling του παίκτη, στο αμερικάνικο ο καουμπόης θα γίνει απλά μια μακράν πιο στιλάτη εκδοχή του καουμπόη που νομίζει ότι είναι, άσχετα με τις επιταγές της μόδας. Το δικό μας θα κοιτάξει τις τάσεις πιο προσεκτικά και θα βρει ποιες του ταιριάζουν για να τον κάνει μοδάτο. Προσωπικά, άσχετα με το προφίλ του παίκτη, με ικανοποιεί αισθητικά περισσότερο το αποτέλεσμα του δικού μας FAB 5. Επιπλέον, το ότι οι δικοί μας δεν έχουν έξι μήνες για να φτιάξουν μια υπερπαραγωγή αλλά πρέπει να του αλλάξουν τη ζωή σε μερικές ώρες μού φαίνεται πιο πιασάρικο. Το αμερικάνικο το προτιμώ για δύο λόγους: πρώτον, διότι οι FAB 5 εκεί είναι ομάδα και το νιώθεις. Στο ελληνικό αισθάνεσαι μερικές φορές ότι δίνει ο καθένας την παράστασή του –ελπίζοντας να την κλέψει κιόλας– και είναι πέντε αυτόνομες ατακαδόρισσες μονάδες. Δεύτερον, διότι στο αμερικάνικο βλέπουμε κανονικές συνταγές, στις οποίες συμμετέχει και η υπόλοιπη οικογένεια. Άποψή μου είναι πως καλό θα ήταν να δοθεί περισσότερος χρόνος στον Έλληνα σεφ Πάνο Φασούλη – εκτός του ότι γράφει φοβερά στην κάμερα, ως τώρα από το μαγειρικό του ταλέντο έχουμε δει μόνο κάτι φράουλες βουτηγμένες σε σοκολάτα, κάτι καναπεδάκια και ένα smoothie φρούτων.

Μου κάνει εντύπωση ότι, κάνοντας τη σύγκριση με το αμερ