Ξαφνικά… Ρομά

Οι Έλληνες, που αιώνες τώρα, έκαναν καλή ή κακή πλάκα με τη διαφορετικότητα των λαών, προσπαθούν τώρα να γίνουν politically correct και αμερικανάκια γεμάτα ενοχές.

Γέλια και κλάματα μαζί με πιάσανε για την υποκρίτρια Ολυμπιακή Επιτροπή να αποκλείσει την Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ήθελα να γράψω για αυτό, αλλά ξυπνώντας  διάβασα το άρθρο του

Αντώνη Πανούτσου στην Sport Day και είπα να το παραθέσω αυτολεξεί γιατί με καλύπτει.

Είναι γελοίο οι Έλληνες, που από τον Αριστοφάνη μέχρι τη Βαβυλωνία αιώνες έκαναν καλή ή κακή πλάκα με τη διαφορετικότητα των λαών, να προσπαθούν να γίνουν politically correct αμερικανάκια γεμάτα ενοχές για το ποιους γουστάρουν και το τι πιστεύουν. Με την πίεση να είναι συνεχής και ενορχηστρωμένη. Κάποια παραδείγματα.

Αιώνες η Ελλάδα ζούσε λέγονται «Τσιγγάνοι», «γύφτοι» ή αυτοί που το έπαιζαν μορφωμένοι «Αθίγγανοι». Κάποια στιγμή σε μια ευαίσθητη ψυχή βάρεσε να τους λέμε «Ρομά» κα με τον ανασφαλή ελληνικό Τύπο να φοβάται και να σκέφτεται «αχ, Χριστούλη μου, αν τους ξαναπώ Τσιγγάνους, ο Φοίβος και η Νεφέλη από το Μετς θα στείλουν ένα tweet και θα με πούνε ρατσιστή», όλοι σε μια μέρα χρησιμοποιούσαν μια λέξη που δεν υπήρχε στα ελληνικά. Μέχρι δηλαδή που το «σύρε τα πόδια γύφτισσα, τσιγγάνα τουρκογύφτισσα» θα γίνει «σύρε τις πατούσες σου Ρομά, Ρομά ξανά μάνα Ρομά». Και το επόμενο βήμα θα είναι, επειδή όλοι είμαστε όμοιοι, όταν στο πλάι του δρόμου υπάρχει ένας καταυλισμός με τσαντίρια, αν χρειαστεί κάποιος να τον αναφέρει, να λέει: «Στο πλάι του δρόμου υπήρχε ένας καταυλισμός αγνώστων κατασκηνωτών, κατά πάσα πιθανότητα Ρομά, αλλά πιθανόν και Νορβηγών».

Πάμε τώρα σε μια άλλη αμαρτία, στο «λαθρομετανάστες». Λέξη με την οποία όταν την ακούει οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ πετιέται σαν να τον τσίμπησε κουνούπι του Νείλου και τη βάζουν σε κάθε πρόταση οι χρυσαυγίτες για να τη σπάσουν στους συριζαίους. Η πραγματικότητα είναι απλή. Όπως αυτός που έκοψε εισιτήριο είναι επιβάτης και αυτός που δεν έκοψε είναι λαθρεπιβάτης, έτσι αυτός  που μπήκε νόμιμα στη χώρα είναι μετανάστης και αυτός που καβάλησε τα σύνορα είναι «λαθρό». Μπορεί κάποιος να λέει ότι μια μέρα το κόμμα του θα βγει, θα αλλάξει τους νόμους και όλοι θα μπαίνουν νόμιμα, ή ότι όταν θα βγει το κόμμα του άλλου δεν θα μπαίνει κανείς και όλοι θα είναι λαθρομετανάστες, αλλά μέχρι τότε, μια που βγαίνουν τα κόμματα των άλλων, υπάρχουν και από τα δύο.

Τέλος, είναι κωμικό μια χώρα που γελάει στο διαφημιστικό με τον Πίου εδώ και μήνες, να την πιάνουν  οι αντιρατσιστικές της ευαισθησίες. Στο φινάλε, όπως τραγούδαγε ο Ζαμπέτας «η χουχού γουστάρει τον αράπη, τον μαύρο, τον ταμ ταμ ταμ», γουστάρουμε να γουστάρει.