Ζήτησα βοήθεια για το τι θα ψηφίσω & παραφρόνησα

Από την ώρα που ο Πέτρος Κωστόπουλος δεν έχει αποφασίσει αν γουστάρει κάποιον (και ζαχαρώνει τη παραλία την Κυριακή), είπε να ζητήσει βοήθεια. Αλλά τα αποτελέσματα για το ποιο κόμμα του ταιριάζει, τον έκαναν να μπερδευτεί ακόμα περισσότερο και να χάσει τη μπάλα. Πάλι καλά, δεν έχασε και την διάθεσή του για παραλία…

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Παίζοντας στο γραφείο το τεστάκι που υπάρχει στο pkool ,στο οποίο απαντάς σε διάφορα πολιτικά ερωτήματα, είδα το αποτέλεσμα και έπαθα μια μικρή σύγχυση. Από ότι κατάλαβα δεν είμαι μόνο Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ, αλλά ταυτόχρονα η Μις Μάρμπλ,

ο Σπάιντερμαν και μερικές άλλες προσωπικότητες από αυτές που ίσως δανείζεται ο 5χρονος γιος μου για να παίξει. Τι μου έβγαλε; Ότι θα ψήφιζα πρώτα Μάνο και καπάκι Κατσέλη και Καστανίδη!! Από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα, δηλαδή. Πολύ κοντά, κολλητά στην γλυκιά Νόρα, ψηφίζω Κουβέλη και μετά δώσε ΛΑΟΣ μαζί με ΠΑΣΟΚ. Ή εγώ είμαι τρελός ή το γκάλοπ… Συμπέρασμα; Τυφλός τυφλόν οδήγαγε και είδαν το φως στο λάκκο!

Εδώ που τα λέμε βέβαια, αν το ξανασκεφτώ, από όλους κάτι θα έπαιρνα. Αλλά επειδή θα έπαιρνα μόνο “κάτι”, λέω να μην πάρω τίποτα και να πάω σε καμία παραλία. Τώρα που το γράφω άκου τι παθαίνω… Στο απέναντι γραφείο με ακούει ένας πιτσιρικάς φοιτητής, ο Άρης και μου κάνει δριμύτατη παρατήρηση! “Δεν είναι σωστό να μην πας να ψηφίσεις”. Κοίτα ρε πούστη που μπλέξαμε. Μια ζωή ψήναμε τα τεκνά να πάνε να ψηφίσουν για να μην βγει αυτό που ήθελαν οι πολλοί και τώρα που χτικιάσαμε, κάτι μαλάκες σαν και εμένα, έρχεται ο πιτσιρικάς να μου την πει. Τον πνίγεις ή έπρεπε να τον είχες πνίξει μικρό; Μια ζωή πιστεύω, ότι ψήφιζα για το καλό του τόπου!! Στο φινάλε η δουλειά μου δεν με οδηγούσε αναγκαστικά κάπου. Ok, και εμείς πιτσιρικάδες, μετά τα Πολυτεχνεία, ψηφίζαμε δαγκωτό κάτι στο οποίο πιστεύαμε, ξεκινώντας από την οργή που είχαμε εκείνη την εποχή λόγο Χούντας ενάντια στη Δεξιά. Βαμμένοι χούλιγκαν ήμασταν. Σιγά σιγά αυτό αμβλύνθηκε. Η μία μαλακία έφερε την άλλη και μόνο ο Σημίτης και αυτός το 1996 (αλλά όχι το 2000 πια) με είχε ψήσει ότι άξιζε η ψήφος σε κάποιον. Από τότε κουλουβάχατα. Έχω ψηφίσει και τα 3 χρώματα.

Σε όλη αυτή τη διάρκεια θέλαμε να πείθουμε τους νεότερους ότι αξίζει τον κόπο να ψηφίζεις, γιατί ακόμα και αυτό μπορεί κάτι να φέρει, κάτι να αποτρέψει. Τώρα, δεν το πιστεύω αυτό. Όχι, δεν έχω απορρίψει το σύνολο των ανθρώπων που είναι στην πολιτική, απλά την πλειοψηφία τους! Από όλους τους χώρους θα έπαιρνες κάποιους που και το πιστεύουν αυτό που κάνουν και το αξίζουν. Όμως πώς να ψηφίσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εύκολα, έστω κι αν πολλοί σου λένε ότι αυτοί είναι η σταθερότητα; Άλλωστε αυτοί έχουν μπατάρει το τρένο! Δηλαδή τι φωνές να ακούσω και ξαφνικά να είναι αλλιώς τα πράγματα; Κι αν ήταν αλλιώς, αυτοί θα επαναλάμβαναν το απίστευτο αμάρτημα να ξαναβάλουν τις ίδιες μούρες στα ψηφοδέλτιά τους;

Αυτό ισχύει και για τους παρακάτω. Δηλαδή για τον κρατισμό που μας έχει γαμήσει τόσο καιρό, είναι άμοιρη η Αριστερά; Είναι άμοιρη από τους τσαμπου