Η Κλεοπάτρα Πατλάκη στο entertv.gr: Έχω ζητήσει συγνώμη τηλεοπτικά στο Λαζόπουλο

Την Κλεοπάτρα την γνώρισα στην εκπομπή ΚΟΥΣ-ΚΟΥΣ, το 2005 στα ηρωικά εκείνα χρόνια που δουλέψαμε μαζί. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Την πρώτη της δημοσιογραφική ταυτότητα, την έβγαλε στα 14 στην εφημερίδα, Μακεδονία. Το πρώτο της ρεπορτάζ ,ήταν στο Σταυρό Χαλκιδικής, για μια γέφυρα. Ήταν μια ντροπιαστική ιστορία,  καθώς συνοδευόταν από την μαμά, τον μπαμπά , την θεία, τον θείο και δύο στενούς οικογενειακούς φίλους!!! Το δεύτερο  της ρεπορτάζ, ήταν στα drag show του Βαρδάρη. Οι γονείς της, ζήτησαν ραντεβού

με την εκδότρια τότε Κατερίνα Βελλίδου, προκειμένου να μην την αφήσουν  να ξαναπατήσει στην εφημερίδα!!!  Τότε η Κλεοπάτρα αποφάσισε να κάνει απεργία πείνας, για 10 ώρες. Ταλαιπώρησε τους γονείς της, όσο δεν έχουν ταλαιπωρηθεί σε όλη τους τη ζωή.Η μόνη στιγμή που τους είδε ξέγνοιαστους, ήταν όταν παντρεύτηκε, γιατί έκαναν το λάθος να νομίζουν ότι την ξεφορτώθηκαν.
Δούλεψε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, εργάστηκε στα ραδιόφωνα του Μύλου και για δέκα χρόνια στον STAR FM 97,1- από τις καλύτερες συνεργασίες της ζωής της- όπου έλεγε σατιρικά δελτία ειδήσεων, για τα οποία ακόμη και σήμερα την πλησιάζουν και της μιλούν  και αυτό της δίνει τεράστια χαρά. Τότε ήταν  γνωστή με τη χαρακτηριστική φράση, « Γεια σας, είμαι η Κλεοπάτρα των δρόμων και στενών , των λεωφόρων και περιφερειακών….». Έγραφε κείμενα στους ΑΜΑΝ, είναι ΠΑΟΚ και αυτό που λατρεύει όσο τίποτα άλλο είναι το American pit bull terrier της, την ¨Ήρα : ‘’ Τη θαυμάζω για τον χαρακτήρα της’’  δηλώνει. Για εμένα η Κλεοπάτρα είναι αυθεντική φίλη και αυθεντικός άνθρωπος.

Από τον Στάθη Πουρουτίδη

Σε τι περίοδο της ζωής σου σε βρίσκουμε;
Σε περίοδο πολύ ιδιαίτερη, καθώς η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των ΜΜΕ μe έχει επηρεάσει, σε μεγάλο βαθμό. Είμαι σε φάση που σκέφτομαι τα μελλοντικά μου βήματα αλλά και σε φάση αυτοκριτικής, ώστε να μην επαναλάβω λάθη του παρελθόντος. Μέσα σ’ ενάμιση χρόνο νομίζω ότι έχω ζήσει πράγματα που θα τα διηγούμαι μελλοντικά όπως κάποτε οι παλαιότεροι, μας μιλούσαν για τα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Με τίποτα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι πλέον οι εργαζόμενοι θα έχαναν σχεδόν όλα τους τα δικαιώματα και μάλιστα θα έφταναν στο σημείο να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται!

Ποιος έφταιξε τελικά και τα media βρέθηκαν σε «υστερία»; Οι υπέρογκοι μισθοί που δόθηκαν, οι λανθασμένοι χειρισμοί των ιθυνόντων, η κρίση;
Η πλαστή ευημερία, στην οποία όλοι ζούσαμε,στηρίζοντας πολιτικές ρουσφετιών και φέρνοντας στη Βουλή ανθρώπους  ικανούς μόνο για ψηφοθηρία. Στα MME ειδικά έγινε μια επέλαση «εργολαβικών» σχέσεων και σαφέστατα όλοι αυτοί που κάποτε ωφελήθηκαν, όταν έκλεισαν οι στρόφιγγες των τραπεζών ξέσπασαν στους εργαζόμενους. Είμαστε συνένοχοι όλοι γι αυτό το χάλι, αλλά και για την ανθρωποφαγία που έχει ξεκινήσει, προκειμένου να χτυπηθεί αυτός που βγάζει χρήματα ή να χάσει τη δουλειά του κάποιος για να επιβιώσει κάποιος άλλος.

Alter, απολύσεις σε πολλά μιντιακά μέσα, περικοπές, κανάλια σε επιχειρηματική απόγνωση… Νιώθεις ότι υπάρχει όντ