Καθεστώς γενικευμένης ανομίας ή έκτακτης ανάγκης;

Του Στράτου Ιωακείμ ([email protected])

Στην Ελλάδα των μνημονίων και των πολυάριθμων Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, το μαύρο γίνεται άσπρο, απροκάλυπτα και με ανυπολόγιστο κόστος. Με πρόσχημα το καθεστώς έκτακτης ανάγκης θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε το καθεστώς γενικευμένης ανομίας, δυστυχώς από αυτούς που υπερασπίζονται τη νομιμότητα και φυσικά δεν είναι άλλοι από τους κυβερνώντες.

Μεταξύ άλλων, τα τρία τελευταία χρόνια, η πολιτική ηγεσία του τόπου, επέλεξε να:

•

Επικυρώσει στη Βουλή το πρώτο μνημόνιο με την απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών, όταν οι διεθνείς συμβάσεις βάσει Συντάγματος επικυρώνονται με αυξημένη πλειοψηφία 181 βουλευτών.

• Διορίσει ένα πρωθυπουργό-τραπεζίτη, όταν το Σύνταγμα λέει ρητά τον τρόπο που εκλέγονται οι κυβερνήσεις και ο πρωθυπουργός.

• Παρακάμψει το νόμο που απαγορεύει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ.

• Μην προασπιστεί το δικαίωμα στην εργασία που αφορά όλους και προκύπτει από το ίδιο το Σύνταγμα.

• Καταστρατηγήσει το δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν υγείας, της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, της εθνικής κυριαρχίας.

Την ίδια ώρα, μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, οι προασπιστές της νομιμότητας επέλεξαν να ενισχύσουν τις τράπεζες με πάνω από 200 δισ. ευρώ και ενώ τσεκούρωναν μισθούς και συντάξεις. Επέβαλαν χαράτσια και έκτακτη φορολογία, επικαλούμενοι τους νόμους που πρέπει να εφαρμοστούν.

Οι νόμοι φτιάχνονται λοιπόν κατά το δοκούν και εξυπηρετούν κατά περίπτωση αυτό που οι εκάστοτε κυβερνώντες επιθυμούν; Μπορεί το καθεστώς έκτακτης ανάγκης να καταστρατηγεί το Σύνταγμα;

Προσοχή! Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί και αντίστροφα...