Οι… «νεοάστεγοι» της Αττικής

-Σήμερα ταυτιζόμαστε όλοι με τους άστεγους, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας, που ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί ξαφνικά στον δρόμο.

Ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου

Είναι 55 ετών, οικοδόμος ή… καλύτερα άνεργος οικοδόμος. Τα τελευταία 4 χρόνια δεν έχει καταφέρει να συμπληρώσει περισσότερα από ένα μεροκάματο τον μήνα. Τους τελευταίους 4 μήνες, όταν τελείωσε και το επίδομα ανεργίας που έπαιρνε από τον ΟΑΕΔ, έχει κάνει σπίτι του τον πάρκο

του Χαροκόπου στην Καλλιθέα. Ο Αλέκος Γκιόκας κατάφερε να διασώσει από το σπίτι του μόνο μια παλιά πολυθρόνα από δερματίνη. Την έβαλε δίπλα στο παγκάκι του πάρκου, που «κατοχύρωσε» για κρεβάτι του. Εκεί κάθονται οι δυο μοναδικοί άνθρωποι που του συμπαραστέκονται και τον επισκέπτονται καθημερινά, ένας συνταξιούχος συνάδελφος και ένας συντοπίτης από την Ηγουμενίτσα, που όμως δεν έχουν τα μέσα να του προσφέρουν κάτι παραπάνω από ένα πακέτο τσιγάρα ή ένα γεύμα.

Πρώην «μεσοαστός», νυν…άστεγος

«Βγάλε με φωτογραφία. Βγάλε και την πολυθρόνα. Εδώ, τα χάλια μας, που δεν έχουμε τόπο να σταθούμε», είναι οι πρώτες κουβέντες που μας λέει, όταν μας αντιλαμβάνεται. Η ιστορία του σοκάρει. Δεν είναι ένας ακόμη «περιθωριακός τύπος». Είναι ένας πρώην «μεσοαστός», που έχασε τα πάντα με την οικονομική κρίση. «Είμαι από ένα χωριό της Ηγουμενίτσας. Έχω μόνο έναν αδελφό, μετανάστη στην Αμερική. Δεν ξέρει την κατάστασή μου, δεν έχει και αυτός τα μέσα να με βοηθήσει, γιατί λοιπόν να τον στενοχωρήσω; Στο χωριό δεν μπορώ να γυρίσω, υπάρχει εκεί το πατρικό μου, είναι μισογκρεμισμένο και δεν έχω λεφτά να το φτιάξω. Αλλά και να μπορέσω να μείνω εκεί, τί θα τρώω; Τουλάχιστον εδώ παίρνω φαγητό από τα συσσίτια... μέχρι να περάσει τουλάχιστον η μπόρα». Ο κ. Γκιόκας ανήκει στην... «Β΄ κατηγορία αστέγων» ή, όπως έγιναν γνωστοί τους τελευταίους μήνες, στην κατηγορία των «νεοαστέγων».

Οι «κατηγορίες» των αστέγων

Οι άστεγοι πάντα ονομάζονταν...άστεγοι. Όμως, η οικονομική κρίση των δυο τελευταίων ετών έχει στερήσει το δικαίωμα της στέγης από 20.000 ανθρώπους σε ολόκληρη τη χώρα. Η διαφορά τους από την γνωστή περίπτωση των «κλοσάρ» κατέστησε αναγκαίο, για την αποτύπωση του πραγματικού προβλήματος, τον διαχωρισμό τους σε κατηγορίες. Υπάρχει λοιπόν η κατηγορία Α', εκείνων δηλαδή που είτε πάσχουν από ψυχικές διαταραχές, είτε από κάποια μορφή εξάρτησης, που τους καθιστά ανίκανους να συντηρήσουν, όχι μόνο ένα σπίτι, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Τα τελευταία 2 χρόνια όμως υπάρχει «έξαρση» του φαινομένου και συγκεκριμένα της κατηγορίας Β΄, που αφορά τους «νεοάστεγους», όπως ο Αλέκος Γκιόκας.

Άνθρωποι σαν όλους εμάς, που το βαλάντιό τους δεν άντεξε την κρίση, που δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις και έχασαν το σπίτι τους, ή που έμειναν άνεργοι και δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν κάποια σύνταξη. Άνθρωποι μέσου ή υψηλού μορφωτικού επιπέδου, χωρίς διαταραχές και με τη δυνατότητα άμεσης επανένταξης. Αυτή είναι και η ουσιαστική τους διαφορά, η…άμεση επανένταξη. Το μόνο πο