Πυκνώνει το μυστήριο με την εξαφάνιση 47χρονου ρεμπέτη από τις Συκιές

Πυκνώνει το μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση του ρεμπέτη Περικλή Τσιάπανου, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν στα τέλη Σεπτέμβρη από τις Συκιές Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με την εκπομπή Φως στο Τούνελ, τα πράγματα του 47χρονου πετάχτηκαν και το διαμέρισμά του απολυμάνθηκε λίγες ημέρες αφότου εξαφανίστηκε, πριν γίνει οποιαδήποτε έρευνα από τις Αρχές.

Στο διαμέρισμα αυτό στις Συκιές όπου έμενε, είχε βρεθεί νεκρός ο αγαπημένος του σκύλος Γκάρυ, που δεν αποχωριζόταν ποτέ. Στην εκπομπή μίλησε o φίλος του και τελευταίος άνθρωπος που τον είδε ζωντανό. Ανέφερε πως ήταν ιδιαίτερα προβληματισμένος λόγω ενός καυγά που είχε μ’ έναν εκ των ιδιοκτητών του διαμερίσματος που διέμενε. Αιτία οι φθορές που είχε προκαλέσει στο σπίτι του ο σκύλος και η επιμονή του να φύγει το συντομότερο από αυτό. «Πριν χαθεί μου αποκάλυψε τον καβγά με τον ιδιοκτήτη».

«Με τον Πέρη είμαστε παιδικοί φίλοι. Εγώ τον βοηθούσα και έκανε τις μετακομίσεις με ένα φορτηγάκι που έχω. Τον είδα στις 29 Σεπτεμβρίου, μου ζήτησε να ετοιμάσω το φορτηγάκι γιατί έψαχνε για σπίτι και θα έφευγε. Χαρακτηριστικά μου ανέφερε “πρέπει να φύγω από εδώ πέρα οπωσδήποτε, γιατί με διώχνουνε”. Τον επιπλήξανε και φάνηκε προβληματισμένος με αυτό», λέει χαρακτηριστικά. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το αν είχε πρόβλημα με τον έναν από τους δυο ιδιοκτήτες ή και με τους δυο απάντησε ότι δεν ήξερε με ποιον αλλά ότι κάτι είχε γίνει εκείνη την μέρα που τον είδε και ότι ήταν και ένας Άραβας μαζί με τον ιδιοκτήτη.

Τι αναφέρει ο μοναχός;

Η αστυνομία εντόπισε τον ιδιοκτήτη, ο οποίος ανέφερε πως δεν υπήρξε διαπληκτισμός και ότι την περίοδο που χάθηκε ο ρεμπέτης, ο ίδιος βρισκόταν εκτός Ελλάδος. Από την έρευνα της εκπομπής, προέκυψε πως ο Περικλής Τσιάπανος επρόκειτο να μετακομίσει σε σπίτι ιδιοκτησίας ενός μοναχού. Το «Τούνελ» επικοινώνησε τόσο με τον ίδιο όσο και με το μεσίτη που διαχειρίζεται το σπίτι που νοικιάζει. Κανείς τους όμως δεν γνώριζε τον Πέρη. Ο μοναχός αναφέρει στο «Τούνελ» πως ζει χρόνια στο μοναστήρι και δεν έχει επαφή με τους ενοικιαστές. «Πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα. Το σπίτι το είχα δώσει σε μεσιτικό. Στο μοναστήρι έρχονται πολλοί άνθρωποι, αλλά με αυτό το όνομα, όχι κανείς. Δεν ήρθε για να νοικιάσει το σπίτι…»