Τέλος το πάρτι με τα… χαπάκια

Η αναγκαστική ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου για τη μείωση των φαρμακευτικών δαπανών, εάν εφαρμοστεί, θα επιφέρει ένα τέλος στο υπερβολικό «χαπάκωμα» των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια και θα μειώσει τις τεράστιες σπατάλες στον χώρο του φαρμάκου.

Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Έπρεπε να έχει ψηφιστεί και εφαρμοστεί πριν από δέκα, ίσως και πριν από είκοσι χρόνια, από τους πολιτικούς μας και όχι από την τρόικα. Αλλά το πολιτικό σύστημα ήθελε «πελάτες» και «χρηματοδότες» από τον συγκεκριμένο

χώρο και όχι μόνο έκανε τα στραβά μάτια, αλλά βοηθούσε στη διόγκωση των φαρμακευτικών δαπανών.

Γι’ αυτό ο νέος νόμος αποτελεί την πρώτη ουσιαστική παρέμβαση στον χώρο του φαρμάκου, που δεν αφορά τόσο την τσέπη των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, αλλά την τσέπη των κάθε λογής μεσαζόντων, που κερδοσκοπούσαν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών και λυμαίνονταν τον συγκεκριμένο τομέα, συμπιέζοντας τις υγιείς επιχειρήσεις. Είναι γνωστά τα στοιχεία αυτής της κερδοσκοπίας, αλλά καλό είναι να τα αναφέρουμε ξανά. Η δημόσια δαπάνη για τα φάρμακα από τα 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ το 2004 εκτοξεύτηκε στα 5,28 το 2009 και τώρα στόχος είναι με το νομοσχέδιο αυτό να μειωθεί στα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ το 2012. Όση περίπου είναι και η δαπάνη για τα φάρμακα στο ισοδύναμο πληθυσμιακά Βέλγιο, η οποία ανέρχεται στα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Δυστυχώς, η τρομακτική αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης την τελευταία δεκαετία δεν συμβάδισε με μια παράλληλη αναβάθμιση του επιπέδου υγείας των πολιτών αυτής της χώρας. Το 2000 ήμασταν η τέταρτη χώρα στον ΟΟΣΑ, όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής, το 2009 βρεθήκαμε στην 14η θέση. Κάποιες χώρες μας προσπέρασαν και σίγουρα δεν κατανάλωσαν περισσότερα από μας φάρμακα. Το ερώτημα λοιπόν είναι βασικό. Γιατί αυτά τα… περίεργα τελευταία χρόνια διπλασιάστηκε η γενική δαπάνη για τα φάρμακα, ενώ σε ορισμένα ταμεία όπως το ΙΚΑ αυξήθηκε πάνω από 400%; Σίγουρα δεν συνέβη λόγω εμφάνισης κάποιων επιδημιών ή εξ αιτίας της κυκλοφορίας νέων σκευασμάτων για ανίατες μέχρι σήμερα ασθένειες. Γιατί εάν υπήρχαν τέτοιες αιτίες, θα αφορούσαν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο τη δική μας.

Άρα κάτι άλλο συνέβη και διπλασιάστηκαν οι δαπάνες. Η αύξηση οφείλεται στην εμφάνιση της μοναδικής επιδημίας της… κερδοσκοπίας σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και των Ελλήνων πολιτών. Για κάποιους έγινε το μεγάλο πάρτι στον χώρο του φαρμάκου. Χωρίς κανένα έλεγχο, μετά την κατάργηση της λίστας φαρμάκων το 2004, τα πράγματα έγιναν ανεξέλεγκτα σε αυτό τον χώρο. Φαρμακευτικές εταιρείες και φαρμακοβιομηχανίες, πρόθυμοι γιατροί που συνταγογραφούσαν δεκάδες και ορισμένοι εκατοντάδες συνταγές την ημέρα -αυτοί θα πρέπει να είχαν και βοηθούς-, πρόθυμοι φαρμακοποιοί που χωρίς συνταγές χορηγούσαν αφειδώς φάρμακα, μεσάζοντες και πανάκριβες διαφημιστικές καμπάνιες για τα νέα φάρμακα, δώρα δεξιά και αριστερά για την προώθησή τους, ένας χορός δισεκατομμυρίων. Το μεγάλο πάρτι. Στην ουσία κάποιοι «χαπάκωναν» τους Έλληνες για να πλουτίζουν, κάποιοι άλλοι απομυζούσα