Το Vertigo εκθρονίζει τον Πολίτη Κέην

Της Θεοδώρας Σάββα

Το εμβληματικό, αριστουργηματικό, πολυεπίπεδο ψυχολογικό θρίλερ του Master του σασπένς Alfred Hitchcock, είναι πλέον η καλύτερη ταινία όλων των εποχών σύμφωνα με το BFI, το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Η πολυετής πρωτιά του επίσης αριστουργηματικού Πολίτη Κέην του Orson Welles, η οποία κρατούσε ήδη από το 1962, έληξε, σύμφωνα με την ψηφοφορία

του BFI που ανέδειξε την κατά πολλούς κορωνίδα της χιτσκοκικής φιλμογραφίας ως την καλύτερη ταινία όλων των εποχών.

«Ήταν μια μικρή έκπληξη», είπε ο Nick James, εκδότης του περιοδικού Sight & Sound, το όποιο διεξήγαγε την ψηφοφορία. «Θυμάμαι να ελπίζω την τελευταία φορά ότι ο Πολίτης Κέην θα έχανε και αυτό ποτέ δεν συνέβαινε, και έτσι ναι, ήμουν έκπληκτος. Και κατευχαριστημένος».

Το επίτευγμα του Vertigo είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κάνεις ότι η ψηφοφορία, η οποία θεωρείται από τις πιο αυστηρές και αξιόπιστες, ήταν μεγαλύτερη και περισσότερο διεθνής σε σχέση με όλα τα προηγούμενα χρόνια, με 846 κριτικούς και συγγραφείς να συμμετέχουν.

Ο James μάλιστα υποστήριξε ότι αυτή η πρωτιά έχει ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστεί κάνεις ότι φανερώνει μια μετατόπιση στην κουλτούρα της κινηματογραφικής κριτικής: «Οι άνθρωποι μετακινούνται προς πιο προσωπικές ταινίες που μπορούν να έχουν άμεση επίδραση στις ζωές τους και το Vertigo είναι μια από αυτές τις ταινίες ιδίως αν το παρακολουθήσεις παραπάνω από μια φόρες. Είναι μια ταινία που μεγαλώνει και μεγαλώνει μέσα σου. To Vertigo είναι μια ταινία για την εσωτερική μας ζωή», καταλήγει.

Για την ιστορία το Vertigo γυρίστηκε το 1958 με πρωταγωνιστές έναν καταπληκτικό James Stewart στην καλύτερη ίσως ερμηνεία της πολυετούς καριέρας του και μια εντυπωσιακή Κim Novak, να αντανακλά στο γοητευτικό πρόσωπο της όλη την μυστηριακή ατμόσφαιρα της ταινίας. Στα ελληνικά η ταινία έχει προβληθεί με τον τίτλο «Δεσμώτης του Ίλιγγου». Επιπλέον, η συγκεκριμένη ταινία αναδεικνύει για μια ακόμα φορά την σίγουρα προβληματική συλλογιστική των επιλογών των Αμερικανικής Ακαδημίας (λέγε με βραβείο Όσκαρ), καθώς στην εποχή της δεν βραβεύτηκε ούτε με ένα χρυσό αγαλματίδιο. Αυτό βέβαια όπως αποδείχθηκε δεν την εμπόδισε καθόλου να περάσει στο πάνθεον των κορυφαίων στιγμών του παγκόσμιου κινηματογράφου.