Το καταστατικό της Χρυσής Αυγής βγαίνει στην επιφάνεια

Αποκαλυπτικό ντοκουμέντο δημοσιεύει η «Εφημερίδα των Συντακτών», φέρνοντας στο φως της δημοσιότητας, το καταστατικό λειτουργίας της Χρυσής Αυγής, το οποίο αποκαλύπτει πολλά για τον παραστρατιωτικό τρόπο λειτουργίας της και εξηγεί ακόμα περισσότερα για τη συμπεριφορά και τη δράσης της οργάνωσης.

Το καταστατικό λειτουργίας της, συντάχτηκε το 1987 και ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι έχει ως έμβλημα το ρουνικό

σύμβολο Wosfsangel (λυκοπαγίδα), το οποίο ήταν το διακριτικό της 4ης τεθωρακισμένης ταξιαρχίας των SS, εκείνης που ευθύνεται για τις σφαγές σε Κλεισούρα και Δίστομο.

Η δομή της οργάνωσης

Μελετώντας το καταστατικό της Χρυσής Αυγής, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η δομή της οργάνωσης είναι πολύπλοκη. Υπάρχουν έξι διευθύνσεις, οι οποίες υποδιαιρούνται σε τμήματα, ανάλογα με τις δραστηριότητες. Μερικά απ’ αυτά είναι τα τμήματα «Φυλετικών ερευνών», «Οργανώσεων Πυρήνων Αμύνης» και «Εκπαιδεύσεως μελών». Τα μέλη της οργάνωσης, δε, κατατάσσονται σύμφωνα με μια «οργανωτική» και μια «διοικητική» ιεραρχία. Οι βαθμίδες της δεύτερης κατά ανιούσα κλίμακα είναι: Φαλλαγίτης, Λοχίτης, Πυρηνάρχης, Ομαδάρχης, Τομεάρχης, Φαλλαγγάρχης…

Η Αρχή του Αρχηγού

Η κατάσταση γίνεται πιο ξεκάθαρη όταν στο καταστατικό γίνεται αναφορά στον Αρχηγό, ο οποίος είναι «ο ανώτατος ηγέτης της Χρυσής Αυγής. Προΐσταται του Κεντρικού Συμβουλίου, χωρίς να μετέχει σ’ αυτό. Δεν δεσμεύεται κατά τη λήψη των τελικών αποφάσεων. Εχει την απόλυτη ευθύνη». Στο καταστατικό της ναζιστικής ΧΑ, υπάρχει και ειδικό κεφάλαιο, προκειμένου να γίνει κατανοητή η «Αρχή του Αρχηγού». Σ’ αυτό αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι:

«Εμείς οι Ελληνες Εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής, εξάπτοντας την ευθύνη και το καθήκον μας πάνω από το κοινό μέτρο, παραμένουμε υπέροχα πιστοί στη μόνη άφθαρτη και ακατάλυτη από την παρακμή των καιρών Αρχή, την Αρχή του Αρχηγού. Ο Εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν είναι ο εκλεκτός της ολιγαρχίας του πλούτου ή του κόμματος που κολακεύοντας τις ταπεινές και ιδιοτελείς ορέξεις της μάζας ή έρποντας γλοιωδώς στα σκονισμένα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας βολεύθηκε στον θώκο της εξουσίας. Είναι ο αξιότερος όλων των αγωνιστών. Είναι ο εκλεκτός ταγός που αναδεικνύεται και καταξιώνεται στην πρωτοπορία του αγώνα, ο παράκλητος που ενσαρκώνει τη μυστική φωνή του Αίματος, ο διερμηνευτής των κρυφών ελπίδων, των βαθύτερων πόθων και των μυστικών ψιθύρων του απλού λαού, ο υπέροχος απλοποιητής της θεωρίας και ο εξαγνιστής της πράξεως. Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν ίσταται πάνω ή δίπλα στον λαό, δεν βρίσκεται μέσα στον λαό, είναι ο ίδιος ο λαός, που έχει συνειδητοποιήσει το ιστορικό του πεπρωμένο, είναι η ιστορική του ταυτότητα».

Υπόκλιση στον Χίτλερ!

«Για εμάς τους Ελληνες εθνικοσοσιαλιστές δεν υπήρχε ποτέ κανένα δίλημμα, ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως, βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας. Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά, αλλά όχι και το μοναδικό. Πιστεύουμε στην Αρχή του Αρχηγού ως θεμέλιο πολιτειακής νομιμότητας».