Ζακ Ντελόρ – Η Ελλάς ευγνωμονούσα

Την Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024 ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν απέτισε φόρο τιμής στη μνήμη του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ. Ο Ζακ Ντελόρ, πρωτεργάτης της ευρωπαϊκής ενοποίησης, «πατέρας» του ευρώ και υποψήφιος στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 1995, απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου σε ηλικία 98 ετών. Παρόλο που ο Ντελόρ αποτέλεσε κρίσιμο παράγοντα για τομές

που άλλαξαν την Ευρωπαϊκή Ένωση οδηγώντας τη στη σημερινή της μορφή, από τη δημιουργία της Μεγάλης Ενιαίας Αγοράς εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων, τις συμφωνίες Σένγκεν για τα ταξίδια εντός της Ένωσης, το πρόγραμμα Erasmus για τις ανταλλαγές φοιτητών μέχρι και τη δημιουργία του ενιαίου νομίσματος, στην Ελλάδα τον θυμόμαστε κυρίως για τα πακέτα οικονομικής ενίσχυσης που συνδέθηκαν με το όνομά του. Τα μυθικά «πακέτα Ντελόρ».

Δεν θα μπω σε κουραστικές οικονομικές λεπτομέρειες, η αλήθεια πάντως είναι πως τα πακέτα Ντελόρ (τα μετέπειτα ΕΣΠΑ) βοήθησαν την Ελλάδα να ενισχύσει σε σημαντικό βαθμό τις υποδομές της, όπως ήταν τα συγκοινωνιακά δίκτυα, τα έργα ύδρευσης/αποχέτευσης, οι εγκαταστάσεις για τη μεταποίηση και η τυποποίηση των γεωργικών προϊόντων κ.λπ.

Τα Ευρωπαϊκά Χρήματα Που Ήρθαν Στην Ελλάδα (1983-2013) https://t.co/CGwiYtxl9A

— diaNEOsis (@dianeosis) August 20, 2017

Σαΐτες με πεντοχίλιαρα

Ταυτόχρονα όμως συνδέθηκαν και με πλείστες περιπτώσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος, απάτης και πλαστών επιδοτήσεων, δηλαδή με το παλιό ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, που όλοι αγαπήσαμε. Η ουσία είναι πάντως πως έπεσε πολύ χρήμα στην αγορά. Ίσως περισσότερο από αυτό που μπορούσε να αντέξει η ψυχολογία του υποχρηματοδοτούμενου από καταβολής ελληνικού κράτους Έλληνα. Το τι έγινε μετά όλοι το γνωρίζουμε. Και τις συνέπειες ακόμη τις υφιστάμεθα. Ήταν η περίφημη εποχή της ασταμακαρονάδας και των μπουζουκιών. Η εποχή που οι έχοντες επειδή βαριόντουσαν έκαναν σαΐτες με τα πεντοχίλιαρα από τις επιδοτήσεις. Λίγοι συνετοί αποταμίευσαν. Αλλά επειδή η σύνεση δεν είναι πάθηση του γενικού πληθυσμού, οι περισσότεροι προσγειώθηκαν απότομα.

Ύστατο «χαίρε»

Η Ελλάδα αντιπροσωπεύθηκε επιλεκτικά στη σεπτή τελετή αποχαιρετισμού προς τον μεγάλο Ευρωπαίο. Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι δεν τιμήσαμε όσο έπρεπε τον άνθρωπο που επηρέασε -άθελά του βέβαια- τη μετεξέλιξη του νεοέλληνα από συντηρητικό μεροκαματιάρη σε επιδεικτικό νεόπλουτο. Θα έπρεπε ίσως να κηρυχθεί τριήμερο εθνικό πένθος στα ελληνικά μπουζούκια. Ίσως ακόμα και ελληνικά τρακτέρ με μαύρες σημαίες να παρελάσουν στη λεωφόρο των Ηλυσίων στο Παρίσι.

Αντίο μέγιστε,

Η Ελλάς ευγνωμονούσα