Η προσαρμογή στο «όλο και λιγότερο»

Η σκέψη είναι πολύ απλή: πώς μπορεί να ζει ένα κράτος με συνεχείς διαρροές; Οι νέοι επιστήμονες φεύγουν, τα χρήματα φεύγουν (η φοροδιαφυγή απογειώθηκε μαζί με την υπερφορολόγηση), οι καταθέσεις έχουν φύγει, οι επιχειρήσεις φεύγουν, οι επενδύσεις φεύγουν… οι μετανάστες, κι αυτοί, θα ήθελαν απεγνωσμένα να φύγουν αν μπορούσαν. Τι μένει;